ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΥΣ ΜΕΛΗ Αγαπητοί συνέταιροι (ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ = σύντροφος σε κοινή επιχείρηση-μέτοχος εταιρίας) , είμαι και εγώ μέλος του Προμηθευτικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού Ταξί Πατρών κ΄ Περιχώρων από το 1995, έτος που σύμφωνα με το φυλλάδιο που έχω στα χέρια μου (το οποίο δεν άργησε πολύ να έρθει στα χέρια μας, ΜΟΝΟ 16 χρόνια!) ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ (ευτυχώς για μένα δεν ήμουν κομμάτι της) ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΟΡΑΜΑΤΑ (ΟΡΑΜΑ = ό’τι βλέπει κανείς όταν βρίσκεται σε έκσταση-όνειρο) ΙΔΕΕΣ (ΙΔΕΑ = το είδωλο ενός πραγματικού αντικειμένου που σχηματίζεται στο νου – κάθε αφηρημένη έννοια – γνώμη – κρίση ή υπόνοια) ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ (ΟΝΕΙΡΟ = οπτασία που βλέπει κανείς στον ύπνο του – ονειροπόλημα – κάθε τι το απραγματοποίητο – διακαής πόθος) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ (ΠΡΟΟΔΟΣ = εξέλιξη προς το καλύτερο – βελτίωση – προκοπή) ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ (κλάδος = υποδιαίρεση – τμήμα συνόλου) ΙΔΡΥΣΑΝ ΤΟΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΤΑΞΙ ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ. ΣΚΟΠΟΣ (ΣΚΟΠΟΣ = σημάδι – επιδίωξη – πρόθεση) ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΩΝΤΩΝ (ΣΥΜΦΕΡΟΝ = όφελος – κέρδος) ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΩΝ.
Με τα λίγα ελληνικά μου και με τη βοήθεια του λεξικού (ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ – ΦΥΤΡΑΚΗΣ) αυτή η μικρή ομάδα ανθρώπων με τον καθοδηγητή – ηγέτη – μπροστάρη (που αναρωτιέμαι γιατί δεν αναφέρεται στο φυλλάδιο το όνομά του;
Ίσως από υπερβολική δόση ταπεινοφροσύνης που απέκτησε ασχολούμενος τα τελευταία 16 χρόνια με τα κοινά, όπου κοινά βάλτε καμία 250ρια κλάδους ανεξάρτητους από το ΤΑΞΙ) δημιούργησαν το δικό μας μαγαζί με διακαή πόθο την εξέλιξη προς το καλύτερο, τη βελτίωση, τη προκοπή, με επιδίωξη και πρόθεση το όφελος – κέρδος του δικού μας πορτοφολιού.
Δηλαδή οι φίλοι και συνάδελφοι, μου είπαν το 1995, είσαι μέλος της κοινής προσπάθειας για να κερδίζω τέλος κάθε χρόνου με την εκκαθάριση, χρήματα με τη μορφή μετρητών, ή να τοποθετώ ανταλλακτικά πάνω στο αυτοκίνητο μου που δε θα πληρώνω, ή χρήματα που θα δίνει ο συνεταιρισμός στο Τ.Σ.Α (Ο.Α.Ε.Ε.) του κάθε ιδιοκτήτη για μήνα ή μήνες αναλόγως με τα εκάστοτε κέρδη.
Μα αν δε κάνω λάθος το 1995, όταν “χτίστηκε” το μαγαζί μας με σκοπό αποκλειστικά το ΚΕΡΔΟΣ, το κράτος και η οικονομία είχαν σταθερά ανοδική πορεία, η δουλειά μας ήταν τρείς φορές πάνω από σήμερα όπως τριπλάσια ήταν και η κατανάλωση καυσίμου και η ζήτηση ανταλλακτικών.
Ερχόμαστε τώρα στα ερωτήματα που εδώ και 16 ολόκληρα χρόνια βασανίζουν εμένα και την πλειοψηφία των συνεταίρων, πως γίνεται ένα μαγαζί που στήνεται σε ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες και στηρίζεται από όλα τα μέλη του, να πουλά πάντα ή σχεδόν πάντα ακριβότερα καύσιμα σε σχέση με τον ανταγωνισμό, καθώς επίσης και όλα τα ανταλλακτικά και τις παρεχόμενες υπηρεσίες.
Πως γίνεται 16 ολόκληρα χρόνια να έχουν και να χρησιμοποιούν σε μας πάντα, όλες οι διοικήσεις που πέρασαν, το ίδιο επιχείρημα : «ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ, ΓΙ’ΑΥΤΟ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΕΡΔΟΣ» ή το σύνηθες : «ΟΤΙ ΚΕΡΔΟΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΜΗΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥΣ».
Αν κάνουμε μια υπόθεση εργασίας και χρησιμοποιώντας αριθμητική τετάρτης δημοτικού θα υπολογίσουμε με σημερινά δεδομένα τα εξής :
450 ευρώ το μήνα για πετρέλαιο που θέλει κατά μέσον όρο κάθε ταξί, επί 12 μήνες το χρόνο (5.400 ευρώ) επί 16 χρόνια μας κάνουν 86.400 ευρώ το κάθε αυτοκίνητο, επί 450 αυτοκίνητα μας κάνουν 38.880.000 ευρώ τζίρο. Και 1% κέρδος επί του τζίρου να μας έμεινε μας κάνει 388.800 ευρώ.
Αν σκεφτούμε ότι δεν έχουμε υπολογίσει ανταλλακτικά και υπηρεσίες, τότε μιλάμε μάλλον για τουλάχιστον 80.000.000 με 100.000.000 ΕΥΡΩ τζίρο στα 16 χρόνια λειτουργίας του δικού μας μαγαζιού μόνο από αυτούς που το χρησιμοποιούμε για όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες, εάν το κέρδος κυλούσε στα προϊόντα μας, τα περισσότερα από τα 450 εγγεγραμμένα μέλη (ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ) δε θα αγοράζαμε από το ΔΙΚΟ μας μαγαζί τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια ούτε βίδα.
Αγαπητοί συνάδελφοι της τωρινής διοίκησης του δικού μας μαγαζιού στα 16 χρόνια λειτουργίας του, ξέρετε πόσοι συνάδελφοι έφυγαν από το επάγγελμα και πόσοι νέοι αυτοκινητιστές ηλικίας 25 με 30 χρονών είναι τώρα στο προσκήνιο;
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί αυτά τα παιδιά αυτοκινητιστές, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, δεν προτιμούν το δικό τους μαγαζί;
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δε μπορεί σήμερα να πειστεί ένας νέος συνάδελφος, η γενιά του PC και της πληροφορικής που ήταν 5 χρονών όταν ξεκινούσαμε το δικό του μαγαζί, για το πού επενδύσαμε το κέρδος του τζίρου των 100.000.000 ευρώ, όταν στο ξεκίνημα μας τις κτηριακές εγκαταστάσεις (ΠΡΑΤΗΡΙΟ) τις βρήκαμε έτοιμες και δε χρειάστηκε τότε ούτε μια δραχμή για να κτίσουμε νέες, και λέμε στο νέο αυτοκινητιστή ιδιοκτήτη συνεταιριζόμενο ‘χρησιμοποίησε το μαγαζί σου’, όταν εμείς αυτό το μαγαζί 16 χρόνια το απαξιώνουμε μέρα – μέρα;
Οι διοικήσεις του συνεταιρισμού, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων σ’ αυτή τη μακρόχρονη πορεία του, βλέπουν παντού ‘δράκους’ να τα έχουν βάλει μόνο με μας. ‘Δράκους’ του ελεύθερου εμπορίου, που με ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και μόνο, με ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ θα τους είχαμε κάνει μια μπουκιά στη πορεία μας.
Όταν πριν από λίγα χρόνια στις εγκαταστάσεις μας έκανα τη πρόταση στον πρώτο πρόεδρο και ιδρυτή του μαγαζιού μου να ‘φτιάξουμε’ το περιοδικό του συνεταιρισμού και κατ’ επέκταση του σωματείου μας (ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ), αλλά να υπάρχει ένας μόνο ΟΡΟΣ για την εκτύπωση του, δηλαδή να δημοσιοποιούνται και να διαβάζουν τα πάντα οι συνάδελφοι μου, όχι μόνο τις συζητήσεις-προτάσεις-συμβούλια αλλά και τις σκέψεις του προέδρου, αυτός έστριψε και μου απάντησε όπως απαντά το άγαλμα του ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ όταν το ρωτούν τι ώρα έγινε η επανάσταση.
Όταν ρώτησα συνάδελφο μου και μέλος της τωρινής διοίκησης ‘Γιατί δε βάζετε ένα μεγάφωνο έξω από το γραφείο που γίνονται οι συζητήσεις για να ακούμε όλοι;’ ένοιωσα ότι απευθυνόμουν σε ορκισμένο μέλος της COSA NOSTRA που η OMERTA είναι τρόπος ζωής του όταν απάντησε : ‘Τι λες τώρα να μάθουν οι ανταγωνιστές μας τις σκέψεις μας και τον τρόπο δράσης μας;’.
Ανταγωνιστές – έμποροι – μαγαζάτορες – επιτηδευματίες στα δικά μας ανταγωνιστικά είδη που επί 16 χρόνια τα προϊόντα τους είναι φθηνότερα από τα προϊόντα του δικού μας μαγαζιού που έγινε με μοναδικό σκοπό το κέρδος μας. Βέβαια 30 χρόνια στο δρόμο επαγγελματίας αυτοκινητιστής ακόμα δε κατάλαβα πως γίνεται να φοβάται ο φθηνότερος τον ακριβότερο, θα ήθελα πολύ να το εξηγήσει αυτό ένας από τη παρέα των οραματιστών του 1995 σε έναν νέο ιδιοκτήτη – αυτοκινητιστή μέλος του προμηθευτικού συνεταιρισμού.
Αγαπητοί συνάδελφοι, φανταστείτε τι μαγαζί θα είχαμε σήμερα, αν όλα αυτά τα χρόνια είχαμε δημιουργήσει ένα τέτοιο κλίμα στους δεκάδες πωλητές των εταιριών με τα προϊόντα που καταναλώνουμε, ότι σ’ αυτή τη πόλη, σ’ αυτόν τον προμηθευτικό και καταναλωτικό συνεταιρισμό ταξί, ότι οι άνθρωποι που τον διοικούν είναι ‘τρελλοί’, που ότι bonus και να τους προσφέρουν για τη κατανάλωση τους το δίνουν, το ‘γυρίζουν’ με δεκάδες τρόπους στη τσέπη των συναδέλφων τους και ότι το κύριο μέλημα της προσπάθειας τους είναι μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, να γιγαντώσουν αυτό το μαγαζί και να το κάνουν ένα ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΜΟ πρότυπο για όλους τους συνεταιρισμούς όλων των πόλεων της πατρίδας μας, στον οποίο θα ψωνίζουν όχι μόνο οι συνάδελφοί μας αλλά και όλοι οι υπόλοιποι συμπολίτες μας, επαγγελματίες και μη.
Να είμαστε εδώ στη Πάτρα σαν ιδιοκτήτες ταξί σημείο αναφοράς, πως μέσα σε 16 χρόνια έχουμε καταφέρει ένα μικρό πρατήριο βενζίνης με τρείς αντλίες να το μετατρέψουμε σε ένα ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ με (2) δύο ιδιόκτητες εγκαταστάσεις εμβαδού 10 στρεμμάτων τουλάχιστον η καθεμία στις δύο άκρες της πόλης που το μικρότερο κτίριο από το σύνολο των εγκαταστάσεων να είναι ένα σύγχρονο συνεδριακό κέντρο που μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από 1500 συνέδρους και που μόνο από την ενοικίαση του κάθε χρόνο θα μπορούσαμε να δρομολογήσουμε σιγά – σιγά την αντικατάσταση του στόλου των αυτοκινήτων του συνεταιρισμού χωρίς ευρώ από τη τσέπη μας και δεκάδες άλλες εφαρμογές που θα είχαν σκοπό όχι μόνο να μηδενίσουν τα λειτουργικά μας έξοδα αλλά να γιγαντώνεται το κέρδος μας χρόνο με το χρόνο.
Αυτά βέβαια ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΟΡΑΜΑΤΑ, ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΩΝ (όπου συμφέρον = όφελος – κέρδος) , και όχι για τις διοικήσεις που πέρασαν 16 χρόνια από τον συνεταιρισμό.
Να μη ξεχάσω να ευχαριστήσω από καρδίας τους συναδέλφους ιδιοκτήτες ταξί που ασχολήθηκαν με τη διοίκηση του μαγαζιού μας όλα αυτά τα 16 χρόνια για τη μεγάλη προσπάθεια που έκαναν να μη μας χρεώσουν, να μη μας βάλουν και ‘μέσα’ οικονομικά.
Δεν πειράζει καθόλου που δε μπορέσαμε να έχουμε ούτε 1 ευρώ κέρδος , ευτυχώς που ακόμα δεν είμαστε χρεωμένοι ή στη χειρότερη κατάσταση να κλείσουμε το μαγαζί μας και να είμαστε και χρεωμένα όλα τα μέλη.
Τους ευχαριστώ από καρδίας για τους ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ τους ισοσκελείς, τους νόμιμους, άσπιλους και αμόλυντους και με την υπογραφή των μεγαλύτερων λογιστικών γραφείων της πόλης μας.
Απευθυνόμενος σε όλους τους συνάδελφους και κυρίως τους νέους θέλω να τους πω ότι και βέβαια είμαι υπέρ του ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΖΕΣΘΕ, και βέβαια το μέλλον των επαγγελμάτων είναι στο ‘ΜΑΖΙ’ και όχι στο ‘ΜΟΝΟΣ’, όπως οι αρτοποιοί πρέπει να μπουν όλοι κάτω από την ομπρέλα του ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ τους έτσι και οι φανοποιοί, οι έμποροι, οι καταστηματάρχες και εκατοντάδες άλλοι κλάδοι.
Εκεί είναι το αύριο όλων των επαγγελματικών ομάδων, αρκεί οι μπροστάρηδες να έχουν σκοπό με την ενασχόλησή τους με τα κοινά το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ.
Πράγμα που δεν ευτύχησε 16 χρόνια τώρα να ζήσει το δικό μας μαγαζί, που η μικρή ομάδα ανθρώπων που το ξεκίνησε το 1995 ήταν ‘ΜΙΚΡΗ’ στο μυαλό, στις προσδοκίες, στις ικανότητες και στις επιταγές των καιρών.
Θέλω να τους πω και πως η ζωή καθημερινά το αναδεικνύει, με το μαχαίρι γίνονται τα φρικτότερα εγκλήματα, με το μαχαίρι κόβεται και ο άρτος.
Δε φταίει το μαχαίρι, αλλά η χρήση του και ποιο είναι το χέρι που το κρατά.
Θα ήθελα πολύ στην διαδρομή του συνεταιρισμού από την ίδρυσή του να καταλόγιζα σε όλα τα Διοικητικά συμβούλια που πέρασαν μόνο ανικανότητα στην διαχείριση του κέρδους από τον τζίρο των 100.000.000 ευρώ, αλλά ‘μεγάλωσα’ αρκετά από το 1995 μέχρι σήμερα.
Πάντως το σίγουρο είναι ότι σε αυτά τα 16 χρόνια εγώ και οι υπόλοιποι συνέταιροι δε πήραμε ούτε μια δραχμή μέρισμα, ούτε ένα ευρώ bonus.
Το ερώτημα που γεννάται είναι, πού πήγε το κέρδος; Μήπως ξέρει κανείς να μας πει;
Βέβαια, όπως λέει και η ατάκα στη παλιά ασπρόμαυρη ελληνική ταινία…. «Είναι πολλά τα λεφτά Πάνο…» (ε.. συγνώμη… Άρη)
Υ.Γ. 1 : Θα συμβούλευα το Δ.Σ. του συνεταιρισμού το επόμενο ταξίδι τους για να αποκτήσουν εμπειρίες για τη λειτουργία προμηθευτικών συνεταιρισμών ταξί να είναι στο ΜΑΛΑΟΥΙ της Κεντρικής Αφρικής όπου λειτουργεί ένας καταπληκτικός συνεταιρισμός στον οποίο τα μέλη παίρνουν δωρεάν τα χαρτομάντιλα για να σκουπίζουν τον ιδρώτα την ώρα που τραβούν το κάρο!
Υ.Γ. 2 ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ = Η ιδιότητα των σωμάτων να επιτρέπουν τη δίοδο του φωτός – διαύγεια – καθαρότητα
ΠΡΟΣΤΥΧΟΣ = χυδαίος – τιποτένιος – χαμερπής
(Από το λεξικό ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ – ΦΥΤΡΑΚΗΣ)
ΠΡΟΣΤΥΧΟΣ = χυδαίος – τιποτένιος – χαμερπής
(Από το λεξικό ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ – ΦΥΤΡΑΚΗΣ)
Μετά τιμής,
Γεώργιος Φωτίου Αθανασόπουλος
(κωδικός Ράδιο Ταξί 229)
Γεώργιος Φωτίου Αθανασόπουλος
(κωδικός Ράδιο Ταξί 229)
Πάτρα, 24-12-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...