Επιτέλους και μια διαφορετική προσέγγιση.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα έχουν βάλει όλοι με τους ταξιτζήδες. Από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία με το άνοιγμα του επαγγέλματός τους παρατηρούμε μια εξωφρενική πανταχόθεν επίθεση εναντίον τους από πολιτικούς (σχεδόν όλων των παρατάξεων), ΜΜΕ αλλά και ένα τεράστιο κομμάτι του ελληνικού λαού - δημοσίως αλλά και κατ' ιδίαν.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα έχουν βάλει όλοι με τους ταξιτζήδες. Από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία με το άνοιγμα του επαγγέλματός τους παρατηρούμε μια εξωφρενική πανταχόθεν επίθεση εναντίον τους από πολιτικούς (σχεδόν όλων των παρατάξεων), ΜΜΕ αλλά και ένα τεράστιο κομμάτι του ελληνικού λαού - δημοσίως αλλά και κατ' ιδίαν. Δεν σκοπεύω να κρίνω το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (το οποίο, ούτως ή άλλως, σηκώνει μεγάλη συζήτηση), θέλω απλώς να σταθώ στην κατάφωρη αδικία εναντίον τής - ιδιαιτέρως συμπαθούς σε μένα - «κίτρινης φυλής».
Ερωτώ λοιπόν: τι από όλα όσα έχουν πράξει τους τελευταίους μήνες οι ταξιτζήδες δεν το έχουν κάνει άλλοι παλιότερα (και εξακολουθούν να κάνουν σήμερα…) μέσα μάλιστα σε αποθέωση ακριβώς από τους ίδιους πολιτικούς, τα ΜΜΕ και τον «ελληνικό λαό»;
Κάποιοι λένε: «Οι ταξιτζήδες βρίζουν χυδαία».
Τι ακριβώς θα πει «χυδαία»; Προσωπικά, θα προτιμούσα να γίνομαι αποδέκτης υβριστικών συνθημάτων (τόσο εγώ όσο και τα συγγενικά πρόσωπά μου) απ' το να βλέπω κρεμάλες και κάτι πανό νααα (με το συμπάθιο) που να μου υπόσχονται νέο Γουδί. Ασε που ακραία υβριστικά συνθήματα ακούστηκαν συχνά και στις συγκεντρώσεις π.χ. των «Αγανακτισμένων». Εκεί βέβαια ήταν «χαριτωμένα»…
Κάποιοι λένε: «Οι ταξιτζήδες ταλαιπώρησαν τους τουρίστες και προξένησαν πλήγμα (sic) στον ελληνικό τουρισμό».
Οι πρώτοι είναι ή οι τελευταίοι; Τα τελευταία χρόνια οι άμοιροι τουρίστες που προσπαθούν - μάταια - να ζήσουν τον μύθο τους στην Ελλάδα έχουν παρεμποδιστεί - συχνά μάλιστα εν μέσω προπηλακισμών - να κατέβουν στα ελληνικά λιμάνια, ακόμη και να ανέβουν στην Ακρόπολη. Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, πέρα από τις όποιες κινητοποιήσεις, ο ελληνικός τουρισμός έχει πληγεί ανεπανόρθωτα εδώ και χρόνια από τις αυθαιρεσίες και την κερδοσκοπία ουκ ολίγων συμπατριωτών μας, ξενοδόχων και εστιατόρων…
Κάποιοι λένε: «Οι ταξιτζήδες κλείνουν το Κέντρο της Αθήνας και προκαλούν κυκλοφοριακό έμφραγμα (ξανά sic)».
Εδώ θα γελάσω: χα, χα, χα! Υπάρχει δηλαδή μέρα σε αυτήν τη χώρα που το Κέντρο της πρωτεύουσας να μη μείνει κλειστό (πέρα από Δεκαπενταύγουστους και Πρωτοχρονιές); Ορισμένοι υποστηρίζουν πως «το μεγάλο λάθος του Ελληνα είναι πως δεν βγαίνει στους δρόμους». Διαφωνώ κάθετα. Το μεγάλο λάθος του Ελληνα είναι πως βγαίνει συνεχώς στους δρόμους. Με αποτέλεσμα, όταν υπάρχει πραγματικός λόγος, κανείς να μην τον παίρνει στα σοβαρά…
Ακόμα και την απαράδεκτη απειλή στοχοποίησης που εκτόξευσε εις βάρος βουλευτών ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, Θύμιος Λυμπερόπουλος, την έχουμε ακούσει άπειρες φορές στο παρελθόν - ακόμη και από μέλη του Κοινοβουλίου! -, ξανά εν μέσω γενικής αποθέωσης.
Επίσης: οι ταξιτζήδες είχαν πολύ συγκεκριμένα αιτήματα - αντίθετα με άλλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας οι οποίες γίνονται για να γίνουν χωρίς την παραμικρή απαίτηση, παρά μόνο με μια γενικότερη «επαναστατική» διάθεση.
Επίσης: πέρα από τα πατροπαράδοτα επεισόδια που έγιναν σε κάποιες συγκεντρώσεις τους, οι ταξιτζήδες δεν βάλθηκαν να κυνηγούν τους βουλευτές στις χασαποταβέρνες και στα ουζερί όπως διάφοροι «απελπισμένοι βαρύμαγκες» (δικός μου ο όρος αυτός), οι οποίοι, όπως διαβάζουμε στα μπλογκ, στο facebook και βλέπουμε στο YouTube - πριν χαζέψουμε καμιά τσόντα -, «ξύπνησαν», «δεν τρώνε πλέον κουτόχορτο» κ.λπ., κ.λπ.
Στο ξεκίνημα του σημειώματος αυτού είπα ψέματα. Ξέρω πολύ καλά γιατί τα έχουν βάλει όλοι με τους ταξιτζήδες. Οι τελευταίοι απλώς είναι ένα ακόμα θύμα του κοινωνικού ρατσισμού ο οποίος (παρέα με το μίσος προς τους μετανάστες, τον αντισημιτισμό, την ομοφοβία και όλους τους άλλους ρατσισμούς) μαστίζει εδώ και δεκαετίες τη χώρα μας. Ο Ελληνας γενικεύει και χωρίζει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, ανάλογα με την ιδιότητά τους. Οι «νέοι» (γενικώς και αορίστως) π.χ. είναι πάντα καλοί, οι «ταρίφες» πάντα κακοί. Μια κακή εμπειρία (ενδεχομένως και κάποιου τρίτου) μας αρκεί για να στιγματίσει στα μάτια μας μια ολόκληρη κάστα ανθρώπων. Προσωπικά, παίρνω ταξί από μικρό παιδί (δεν οδηγώ ούτε κανείς στην οικογένειά μου οδηγούσε). Επεσα κι εγώ σε κάνα δυο προβληματικούς τύπους αλλά γενικά είχα πάντα καλή σχέση με τους ταξιτζήδες. Ισως γιατί δεν μπαίνω στο αμάξι τους προκατειλημμένος…
Ο Θανάσης Χειμωνάς είναι συγγραφέας
Πηγή: tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...