αζητά τρόπους ίασης, κάθαρσης και θεραπείας, τότε μοιραία έρχεται η φυσιολογική φθορά.
Η Νέα Δημοκρατία είναι από χρόνια βαριά άρρωστη. Και αρνείται πεισματικά να θεραπευτεί. Με την στάση της απομακρύνει τον κόσμο της και απομακρύνεται από την κοινωνία. Όλοι γνωρίζουν τι φταίει, όλοι δείχνουν με το δάχτυλό τους υπαιτίους, αλλά όχι δημόσια, ούτε φωναχτά.
Η εσωστρέφεια και ο φόβος, η δειλία και ο στόχος της διατήρησης της καρέκλας, κρατούν τα στόματα κλειστά και τον ασθενή… πιο ασθενή.
Έχω την ευκαιρία να μιλώ, σχεδόν σε καθημερινή βάση, με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που παρά τις όποιες διαφωνίες μας δεν έπαψα να εκτιμώ και να σέβομαι. Μου αναγνωρίζουν ότι όσα λέω για την παγκοσμιοποίηση, για τον αθέμιτο ανταγωνισμό, το ιδιωτικό μονοπώλιο, τα καρτέλ και τους «νταβατζήδες» της οικονομίας, όσα καταλογίζω στην Uber και στις πρακτικές που ακολουθεί είναι απόλυτα σωστά. Κακώς όμως λέω –όσα λέω – για τη Νέα Δημοκρατία.
Μα τα ίδια ακριβώς έλεγα και το 2011 για τον Ραγκούση και μου έσφιγγαν το χέρι και μου έδιναν συγχαρητήρια για τους αγώνες που κάνει ο κλάδος μου.
Δεν άλλαξα εγώ τακτική. Ούτε συμπεριφορά. Ούτε ιδανικά. Ούτε αξίες. Σαράντα χρόνια στη Νέα Δημοκρατία έμαθα να είμαι δίπλα στην κοινωνία και να πιάνω τον παλμό της. Τους φόβους της, τις αγωνίες της, τις επιδιώξεις της. Αυτή τη Νέα Δημοκρατία γνώρισα, αυτήν αγάπησα, αυτήν υπηρέτησα και από αυτή δεν έφυγα ποτέ. Έφυγα από μια παράταξη, που εντελώς ξαφνικά εξελίχθηκε σε μηχανισμό υποστήριξης επιχειρηματικών συμφερόντων. Από μια παράταξη που διέγραψε εν μία νυχτί το παρελθόν της και την ιστορία της. Από ένα κόμμα που παραχάραξε την ιδεολογική του ταυτότητα, που κράτησε το όνομα για ψηφοθηρικούς λόγους, και σαν τσουβάλια προσπάθησε να μας πετάξει όλους στην καρότσα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.
Ε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι σαν κι εμένα δεν τσουβαλιάστηκαν, δεν πείστηκαν, δεν γαντζώθηκαν στην καρέκλα. Κάποιοι έμειναν πιστοί στο ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, διαχώρισαν τη θέση τους και παρέμεινα δίπλα και μέσα στην κοινωνία. Κι έτσι μπορούν να κρίνουν, να μιλάνε ελεύθερα και να λένε αλήθειες που οι συνεπιβάτες της νέας ηγεσίας δεν
μπορούν ή δεν τους επιτρέπεται να πουν.
Πως μπορώ να συμφωνήσω με έναν πολιτικό που θεωρεί την ανισότητα φυσιολογική; Πως μπορώ να συμφωνήσω με μια ηγεσία που απαξιώνει τον άνθρωπο και την εργασία του; Πως μπορώ να επικροτήσω πολιτικές που αναγάγουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό ως βασικό συστατικό της επιχειρηματικότητας; Αν όλα αυτά για τα οποία διαφωνώ δημόσια –και όχι από μέσα μου– είναι τα ιδανικά ενός καινούριου κόσμου, τότε ναι, είμαι λάτρης και οπαδός του παλιού. Κι εκεί θα μείνω. Αφήνω τον κόσμο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού σε κείνους που τον οικοδόμησαν.
Στους εφοπλιστές, στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στους μεγαλοεκδότες και στους πολιτικούς εκπροσώπους τους. Εγώ θα παραμείνω στην άλλη πλευρά. Με την κοινωνία, με τους εργαζόμενους, με τους συνταξιούχους, με τους εργάτες, με τους ταξιτζήδες, με το λαό. Με όλους αυτούς που έμειναν πιστοί σε όσα δεσμεύονταν η Νέα Δημοκρατία μέσα από την ιδρυτική της διακήρυξη, δηλαδή ίσες ευκαιρίες στο επιχειρείν και δικαίωση της εργασίας μέσα από αυτό. Και θα συνεχίσω να ενοχλώ, να πολεμώ, να διεκδικώ, να παλεύω, μαζί με όλους όσους βρίσκονται στην ίδια πλευρά. Σε αυτή την πλευρά έμεινε σταθερός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Ένας πολιτικός ευρείας αποδοχής, ένας διαφημιστής της χώρας μας με πατριωτικό λόγο και ξεχωριστές αξίες. Τέτοιες που μόνο ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός μπορεί να εμφυσήσει.
Υ.Γ.: Το αποτέλεσμα των εκλογών της Γερμανίας ήταν ένα σοκ για όλη την Ευρώπη. Η άνοδος της ακροδεξιάς και η εκπροσώπησή της για πρώτη φορά από το 1945 στην Ομοσπονδιακή Βουλή, θορύβησε όχι μόνο τον πολιτικό κόσμο αλλά και τους πολίτες όλων των χωρών της γηραιάς ηπείρου. Η σύνδεση του οικονομικού ολοκληρωτισμού με τις ακραίες ιδεολογικές απόψεις είναι αναπόφευκτη. Η ανθρώπινη φύση είναι απρόβλεπτη και όταν πιεστεί από τον παραλογισμό αντιδρά. Και εκδικείται. Η δημοκρατία προϋποθέτει αλήθειες και σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες. Αλλιώς μεταμορφώνεται, γίνεται τέρας και «τρώει» πρώτα απ’ όλους όσους ευθύνονται για την μεταμόρφωσή της…
ΠΗΓΗ: http://www.satataxi.gr
Η δουλεια σου δεν ειναι να γραφεις αρθρα
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.Λυμπεροπουλε.Η δουλεια σου ειναι να
εισαι στον πολεμο και να λυνεις τα καθημερινα προβληματα του κλαδου.
Το καταλαβες;