Οι αριθμοί σχεδόν πάντα λένε την αλήθεια. Και στην περίπτωση της χώρας μας αυτά που μαρτυρούν είναι απογοητευτικά αλλά συνάμα και τρανή απόδειξη αποτυχίας των
κυβερνήσεων της Ελλάδας από το 2009 και μετά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το ποσοστό των πολιτών που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας ανήλθε στο 34,6% του πληθυσμού, ήτοι 3.795.100 άτομα. Η Ελλάδα βρέθηκε για το 2013 στην τέταρτη θέση μεταξύ των 28 κρατών - μελών της Ε.Ε. με το υψηλότερο ποσοστό πολιτών στα όρια της φτώχειας.
Σύμφωνα με την στατιστική υπηρεσία το ποσοστό αυτό αυξάνεται συνεχώς από το 2010 και το πρώτο Μνημόνιο (27,6% το 2010, 27,7% το 2011, 31% το 2012 και 34,6% το 2013).
Σε πιο δεινή θέση από την Ελλάδα, βρίσκονται η Βουλγαρία (49,3%), η Ρουμανία (41,7%) και η Λετονία (36,2%).
Στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν εμπλακεί σε Μνημόνια, στο όριο της φτώχειας βρίσκεται το 30% των πολιτών στην Ιρλανδία, το 28,2% στην Ισπανία, το 27,1% στην Κύπρο και το 25,3% στην Πορτογαλία.
Με βάση επίσης στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο κίνδυνος φτώχειας αυξήθηκε σημαντικά για την Ελλάδα μετά το 2010 και το ποσοστό της σχετικής φτώχειας αυξήθηκε κατά 17,3%.
Παράλληλα, το χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε κατά 24,1%, ενώ ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε κατά επτά εκατοστιαίες μονάδες ή κατά 25,4%.
Παράλληλα, το χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε κατά 24,1%, ενώ ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε κατά επτά εκατοστιαίες μονάδες ή κατά 25,4%.
Όλα αυτά για τον μέσο Έλληνα, για όποιον έχει την κοινή λογική, δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά επίσημη πιστοποίηση αποτυχίας κυβερνητικού έργου. Δεν μπορεί και δεν έχει δικαίωμα κανείς να μιλά για επιτυχίες, για σωτηρία της πατρίδας, όταν 3,8 εκατομμύρια συμπολίτες μας ζουν στο όριο της φτώχειας κι άλλοι τόσοι βαδίζουν προς τα εκεί με μαθηματική ακρίβεια. Είναι κοροϊδία, ανικανότητα, πολιτική ανευθυνότητα.
Η Ελλάδα πεθαίνει, φτωχαίνει τα παιδιά της, αλλά με ένα μαγικό πολιτικάντικο τρόπο, εκείνη σώζεται. Έτσι μας λένε…
Κι εμείς; Όλοι εμείς που απαρτίζουμε την ελληνική κοινωνία τι κάνουμε; πως αντιδρούμε; Δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Τίποτα που μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση. Μεμονωμένες αντιδράσεις κομματικής προέλευσης απλά δεν λογίζονται ως αντιδράσεις. Η ελληνική κοινωνία είναι ένας γίγαντας που κοιμάται. Πρέπει να ξυπνήσει από το λήθαργο πριν να είναι αργά. Η φτωχοποίηση σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της χωρίς να κοιτά επαγγέλματα και καριέρες. Μεγαλώνει, θεριεύει, κατατροπώνει ανθρώπινες αξίες, όνειρα, ιδανικά. Πόσα πρέπει να χάσουμε ακόμη; Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε τα σχέδιά τους; Μέχρι πότε θα είμαστε απλοί παρατηρητές της κατάντιας;
Εμείς ως κλάδος έχουμε υποστεί την ίδια ή και μεγαλύτερη φορολογική αφαίμαξη με άλλους εργαζόμενους, έχουμε βιώσει την οικονομική ύφεση, έχουμε διαπιστώσει την ανέχεια των συμπολιτών μας. Προσπαθούμε να πούμε την αλήθεια που βλέπουμε και ακούμε καθημερινά στους δρόμους.
Πρώτοι από όλους φωνάξαμε ότι δεν πάει άλλο. Όχι μόνο για εμάς, για όλους. Επιμένουμε ότι η κοινωνία, οι Έλληνες, πρέπει να βρουν το κουράγιο και τη δύναμη να αντιδράσουν. Δεν μας αξίζει αυτό που ζούμε.
ΠΗΓΗ: http://www.satataxi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...