Η βία του Κασιδιάρη επαναφέρει στο προσκήνιο το ερώτημα; Τι Ελλάδα θέλουμε;

Εδώ και χρόνια το λέμε και το ξαναλέμε. Η απάντηση στο ερώτημα «τι Ελλάδα θέλουμε» είναι η σημαντικότερη και εμπεριέχει απαντήσεις βαθύτατα πολιτικές….
Αν ξεκινήσουμε από την επίθεση του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη στη Ρένα  Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ και τη Λιάνα Κανέλη του ΚΚΕ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε
αν θέλουμε την Ελλάδα (πάλαι ποτέ λίκνο της Δημοκρατίας και του πολιτισμού) εκτροφείο βίαιων - φασιστικών αντιλήψεων και ατόμων που τις εκφράζουν πολιτικά αλλά και έμπρακτα στην καθημερινότητα.
Δεν αρκεί όμως να  απαντήσουμε, εύκολα, ΟΧΙ.  Έχει μεγαλύτερη σημασία να αναρωτηθούμε πως εκκολάπτονται βίαιες – φασιστικές ιδέες και συμπεριφορές.
Όχι τόσο, πως δημιουργούνται οι διάφοροι Κασιδιάριδες, αλλά γιατί 400000 άνθρωποι, οι οποίοι ελπίζω και πιστεύω δεν έλκονται από φιλοναζιστικές ιδέες και συμπεριφορές, έφτασαν να αντιμετωπίζουν με συμπάθεια τη Χρυσή Αυγή και τους «μπράβους» της.
Η απάντηση βρίσκεται στην ποιότητα της Δημοκρατίας μας η οποία έχει απαξιωθεί στη συνείδηση των πολιτών. Οι θεσμοί υπολειτουργούν ή λειτουργούν με τρόπο φαλκιδευμένο, «στημένο» και προσχηματικό. Οι πολίτες νιώθουν ανήμποροί, αδικημένοι στην πλειονότητά τους, συκοφαντημένοι, απροστάτευτοι.
Η βία, πριν πάρει τη μορφή της γροθιάς, του σιδερολοστού, του σουγιά ή του περίστροφου, έχει εισβάλει στη ζωή μας με την απόλυση ή  την προσβλητική - καταπιεστική συμπεριφορά στην εργασία, με τις συνθήκες εξαθλίωσης στις οποίες εξαναγκάζονται να ζουν χιλιάδες συνάνθρωποι, με τον αυταρχισμό του κράτους όταν δεν πληρώνει τοις υποχρεώσεις του ή όταν αυθαίρετα μειώνει μισθούς και συντάξεις και επιβάλει νέους φόρους ή όταν διακόπτει την παροχή φαρμάκων σε ασθενείς…
Ο παράνομος πλουτισμός επιδεικνύεται ως επιτυχία και δημιουργεί status καταξίωσης ενώ παράλληλα χιλιάδες άνθρωποι νιώθουν ευτελισμένοι, καταρρακωμένοι, αποτυχημένοι, μόνοι…
Οι μετανάστες που βρίσκονται παράνομα στη χώρα έχουν νιώσει οι ίδιοι τη βία και την εκμετάλλευση των εμπόρων λευκής ή άλλου χρώματος σαρκός και των συμμοριών που χρησιμοποιούν πολλούς από αυτούς. Οι πολίτες νιώθουν καθημερινά την βία της αυξανόμενης εγκληματικότητας και την ανασφάλεια που αυτή προκαλεί και εύκολα στρέφονται κατά της πιο ορατής απειλής… Το κράτος αδυνατεί και στους μετανάστες να εξασφαλίσει συνθήκες νόμιμης και αξιοπρεπούς διαβίωσης και τους πολίτες να προστατέψει με αποτέλεσμα η αυτοδικία με τη μία ή την άλλη μορφή, να διεκδικεί αυτό τον ρόλο.
Ποια Ελλάδα θέλουμε λοιπόν;
Εάν δεν πούμε όχι στην Ελλάδα των εξαθλιωμένων πολιτών, αν δεν απαιτήσουμε την ύπαρξη ευνομούμενου – αξιοκρατικού – αποτελεσματικού δημόσιου τομέα, αν δεν καταπολεμήσουμε νοοτροπίες βολέματος, ρουσφετιού και μίζας, αν δεν τιμωρήσουμε επίορκους δημόσιους λειτουργούς, αν δεν επιβάλουμε Δημοκρατία σε κόμματα, συνδικάτα και φορείς, αν δεν υψώσουμε τείχος απέναντι στη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, τότε…
…Τότε η Ελλάδα της Δημοκρατίας, του πολιτισμού, του ανθρωπισμού θα είναι ξένη σε αυτό τον τόπο.
Εμείς πρέπει να επιλέξουμε. Και με την ψήφο αλλά κυρίως με τις καθημερινές επιλογές μας.

http://www.eklogika.gr                                                  Υπογραφή:Χρήστος Καψάλης