ΑΡΘΡΟ Του Θύμιου Λυμπερόπουλου, Προέδρου της ΠΟ.Ε.Ι.Α.ΤΑ: Κομματικός διχασμός σε συνθήκες βωβού κινηματογράφου..!

  Παρά το γεγονός ότι κάποιες δημοσκοπήσεις (την εγκυρότητά τους την αφήνω στην κρίση των ίδιων των στελεχών

του κόμματος) θέλουν τη Νέα Δημοκρατία πρώτη στην πρόθεση ψήφου, η κατάσταση στο εσωτερικό της παράταξης «μυρίζει μπαρούτι».

Τα έργα και οι ημέρες του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχουν προκαλέσει «κομματικό διχασμό». Ιστορικά στελέχη έχουν παραγκωνιστεί και παρακολουθούν εμβρόντητα τη μετάλλαξη του κόμματος, με τη συνεχή προσέλευση «πολιτικών τσαρλατάνων» που αναλαμβάνουν δράση προκειμένου να αποκόψουν εντελώς το κόμμα από το παρελθόν του και να μουτζουρώσουν την ιδεολογική του ταυτότητα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφτιαξε μια κλειστή ομάδα εξουσίας, απολύτως ελεγχόμενη, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στον Κώστα Σημίτη και στα ορφανά που άφησε πίσω του ο τέως πρωθυπουργός, εγκαταλείποντας τον πολιτικό και κομματικό στίβο. Πως μπορεί να αισθάνεται ένας αυθεντικός Νεοδημοκράτης με αυτό το «Σημιτομάζωμα»; Πώς να νιώθει όταν η ηγεσία του κόμματος, αποκηρύσσει την ιστορία της και ταυτίζεται ιδεολογικά με αυτόν που ο Κώστας Καραμανλής είχε αποκαλέσει «αρχιερέα της διαπλοκής»; Πώς να αισθάνονται οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, όταν παριστάνουν τις κομματικές μαριονέτες αφού και τα αυτονόητα (συνεδριάσεις κομματικών οργάνων) έχουν καταργηθεί;
    

Αρκεί να λέει ο ένας τον άλλον, ότι «δεν πάμε καλά»; Αρκεί να παραδέχονται ότι η Νέα Δημοκρατία έχασε κάθε επαφή με την ελληνική κοινωνία;
Αρκεί να καταλογίζουν (πάντα μεταξύ τους και όχι δημόσια) στον Κυριάκο Μητσοτάκη εμπάθεια και μη ορθολογική διαχείριση της δυναμικής που κληρονόμησε ως ηγέτης της πιο λαοφιλής παράταξης;
Αρκεί να απορούν, πως γίνεται ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητά εκλογές, την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη, το μείζον θέμα της διαπραγμάτευσης, ένα θέμα όχι κομματικό, αλλά εθνικό; Σίγουρα δεν αρκεί.
    

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζει ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, αδιαφορώντας και για τη βιωσιμότητα ενός πολιτικού φορέα που ήταν πάντα σε τροχιά εξουσίας και για την ίδια τη χώρα, που δεν μπορεί να βρει άλλη εναλλακτική λύση πέρα από αυτή, που ήδη της έχει αναθέσει τις τύχες της πατρίδας (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ).
    

Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας γέμισε τη φαρέτρα του με άσφαιρα υπόλοιπα δήθεν εκσυγχρονιστών. Των ψευτομεταρρυθμιστών που ήδη αποδοκιμάστηκαν και απορρίφθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Θαρρεί κανείς ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στην αποτυχία της κυβέρνησης και όχι στην αναγνώριση και στην αποδοχή των δικών του προτάσεων και του δικού του προγράμματος, για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Θαρρεί κανείς ότι περιμένει τη σειρά του… να κυβερνήσει, αλλά πρέπει να του εξηγήσει κάποιος ότι αυτό δεν γίνεται με μονοψήφια νούμερα. Γιατί εκεί βαδίζει ολοταχώς η Νέα Δημοκρατία.
    

Ο κομματικός μηχανισμός του παρελθόντος έχει ξεχαρβαλωθεί. Η πρόσβαση των βουλευτών στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα έχει γίνει μια δύσκολη υπόθεση, εξαιτίας των χειρισμών και των πολιτικών, που διαφημίζει ασύστολα πλέον η νέα ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Και στη βάση του κόμματος, αυτοί που κάποτε στήριζαν τη Νέα Δημοκρατία, αυτοαπομακρύνονται, πριν προλάβει να τους διώξει η νέα τάξη πραγμάτων, έτσι όπως την εκφράζει εύστοχα και απόλυτα ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Κωνσταντίνος Κυρανάκης.
    

Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός με τον οποίο, καταχρηστικά (και σε πλήρη αντίθεση με την ιδρυτική διακήρυξη) ταύτισε τη Νέα Δημοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι αυτό που απέρριψε η ελληνική κοινωνία. Είναι ο λόγος της μετανάστευσης 500.000 νέων ανθρώπων, ο λόγος που ζούμε τον εφιάλτη των μνημονίων και των δεινών που επιβάλει (περικοπές μισθών, συντάξεων, ανεργία, κοινωνική αποσύνθεση).
    

Είναι λογικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ζητά την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. Σαφώς και τον ενοχλούν οι φωνές του Λυμπερόπουλου και του κάθε Λυμπερόπουλου. Η παράδοση της εθνικής οικονομίας και του πλούτου που παράγει αυτή η χώρα σε ιδιωτικά μονοπώλια, πρέπει να γίνει αναίμακτα και χωρίς θόρυβο. Όπως δηλαδή λειτουργεί σήμερα η Νέα Δημοκρατία. Αθόρυβα, χωρίς αντιδράσεις, χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς κριτική. Με κομματικά στελέχη και βουλευτές βγαλμένους από ταινίες του βωβού κινηματογράφου.  

Υ.Γ.: Την ίδια ώρα που «σημιτοποιείται» η Νέα Δημοκρατία και αποβάλλει από το σώμα της και τις τελευταίες σταγόνες ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού που της είχαν απομείνει, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος με τα λόγια και τα έργα του συνεχίζει να υπενθυμίζει για ποιο λόγο τα ποσοστά αυτού του κόμματος άρχιζαν από το 40%.
    

Αυτή η Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει πια. Τσαλαπατήθηκε. Ισοπεδώθηκε. Προδόθηκε εκ των έσω.

ΥΓ.1:  - Η λατρεία για την παγκοσμιοποίηση και την διαπλοκή που την συνοδεύει (βλέπε Uber), υπερασπίζεται ή έστω υποβοηθά την δικαίωση της εργασίας που ορίζει η ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος;

- Η ιδρυτική διακήρυξη ορίζει ότι η οικονομία πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο. Με ποιες ενέργειες το τηρεί αυτό η σημερινή ηγεσία του κόμματος;

- Η συμφωνία αλήθειας είναι μια συνέχεια της πολιτικής Ζαππείων. Και τα δύο μαζί συνιστούν ναι ή όχι ιδεολογική προδοσία;

- Για να λέγεται κανείς Νεοδημοκράτης δεν χρειάζεται πιστοποιητικό Καραμανλικής στήριξης. Απαιτείται όμως, πιστοποιητικό αποδοχής του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Με ποιο τρόπο το αποδεικνύει αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι νέοι συνεργάτες του;

- Η κα Ξαφά –με την ανοχή ή την παρότρυνση ποιων– συνεχίζει να λοιδωρεί την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, ενώ παράλληλα υπερασπίζεται την αμαρτωλή ΕΛΣΤΑΤ και τον Γεωργίου;

- Είναι ή όχι νέος μεταγραφικός στόχος της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Τζήμερος;

ΠΗΓΗ: https://www.poeiata.gr/