του, δεν αποσκοπούν πάντα στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Δημιουργούν όμως τις προϋποθέσεις για έναν διαφορετικό κόσμο.
Η τεχνολογική επανάσταση που άρχισε στο δυτικό κόσμο μισόν αιώνα πριν, σήμερα έχει αφήσει τα σημάδια της σε όλο τον πλανήτη. Άλλωτε με τρόπο θαυμαστό (ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ιατρικά επιτεύγματα που υπηρετούν τον άνθρωπο) και άλλοτε με τρόπο αποκρουστικό, όταν υπονομεύει τις ανθρώπινες αξίες.
Ο κόσμος αλλάζει. Και μάλιστα με τέτοιο ρυθμό που ο απλός, καθημερινός άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήσει.
Είναι πάντα όμως η τεχνολογία πηγή έμπνευσης για δημιουργήματα που υπηρετούν την ανθρώπινη εξέλιξη; Μήπως κάποιες φορές υπηρετούν σκοπιμότητες καθαρά επιχειρηματικές, που όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα στην ανθρωπότητα, αλλά την στέλνουν πίσω στο μεσαίωνα;
Το παράδειγμα της Uberείναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα χρήσης της τεχνολογίας με απειλητικές διαθέσεις απέναντι στον άνθρωπο. Η εν γένει λειτουργία της εκφράζει και αποτυπώνει έναν επεκτατικό καπιταλισμό (ιδεολόγημα της παγμοσμιοποίησης) που αποσκοπεί μόνο στην συγκέντρωση πλούτου και χρησιμοποιεί την ανθρώπινη εργασία, όπως οι Ρωμαίοι τους δούλους στις γαλέρες τους. Οι νέες μορφές επιχειρηματικής δραστηριότητας –όπως η Uber– δεν παράγουν ούτε νέα προϊόντα, ούτε νέες υπηρεσίες. Απλά χρησιμοποιούν την τεχνολογία, για να διαμορφώσουν ένα εργασιακό περιβάλλον που θα οικειοποιείται και θα εξάγει τον εθνικό πλούτο κάθε χώρας.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε όλοι μας, ότι χρειάστηκαν αιώνες για να καταφέρουν οι άνθρωποι να αποκτήσουν εργασιακά δικαιώματα αντίστοιχα της προσφοράς τους. Αυτά τα δικαιώματα είναι ο στόχος. Αυτά θέλουν να «τελειώσουν» και οι πολυεθνικές και όσοι (εγχώριοι πολιτικοί ή επιχειρηματίες) είναι δεμένοι στο άρμα της παγκοσμιοποίησης και της διαπλοκής. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροϊδιοκτήτες, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι είναι αυτοί που πλήρωσαν και εξακολουθούν να πληρώνουν τα «σπασμένα» της οικονομικής κρίσης που, στη χώρα μας, όχι μόνο έχει παρατεταμένη διάρκεια, αλλά κάποιοι φρόντισαν να την μονιμοποιήσουν για πολλά χρόνια.
Η ελληνική κοινωνία, χρόνια τώρα στα σχοινιά,(και αφού έχει θρηνήσει χιλιάδες αυτοκτονίες πολιτών, αφού πολλαπλασιάστηκαν τα ψυχικά νοσήματα και οι καρδιακές ασθένειες) προσπαθεί να αποκρούσει τα μνημονιακά χτυπήματα των πολιτικών της διεθνοποίησης. Αντιστέκεται, παλεύει, διαμαρτύρεται, αγωνιά, ελπίζει, καταγγέλλει. Πόσο εύκολο όμως είναι να τα βάλει με τους «δαίμονες» της οικονομίας; Πόσο εύκολο είναι να σταματήσει τους «σταυροφόρους» της δήθεν εξέλιξης, οι οποίοι ανοιχτά και ξεκάθαρα πλέον στοχεύουν μόνο στην αρπαγή και στην λεηλασία (μπορείτε να το πείτε και πλιάτσικο) του έργου που παράγει ο ελληνικός λαός;
Αν η εκάστοτε κυβέρνηση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επιβραβεύει, προωθεί και εν τέλει καθιερώνει τέτοιες πρακτικές, είναι συμμέτοχος ή όχι σ’ αυτό το πλιάτσικο; Είναι εχθρός της ελληνικής κοινωνίας, ναι ή όχι;
Και μη βιαστεί κάποιος να συνδέσει τις απόψεις μου με την συνδικαλιστική μου ιδιότητα και να τις θεωρήσει επιχειρήματα ή καταγγελίες για το μεταφορικό έργο που μας κλέβει η αμερικανική πολυεθνική. Δεν είναι μόνο οι επιβατικές μεταφορές και τα ταξί που «βιάζονται» απ’ τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό. Δεν είναι μόνο τα ταξί που θυσιάζονται στον βωμό της διαπλοκής και της παγμοσμιοποίησης. Ρίξτε μια ματιά σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας και θα δείτε πολλές ομοιότητες στον σχεδιασμό θανάτου και εν τέλει στον στραγγαλισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είτε μέσω φορολογίας, είτε μέσω νομοθεσίας, είτε μέσω πολιτικών αφαίρεσης παραγωγικών δυνατοτήτων.
Οι πολιτικές που εφαρμόζονται την τελευταία επταετία στην Ελλάδα (έστω κι αν η σημερινή κυβέρνηση δεν τις επέλεξε και προσπαθεί να τις διορθώσει), ενισχύουν την επιχειρηματικότητα του ενός και όχι των πολλών. Με απλά λόγια, τα καρτέλ και ο δρόμος των ιδιωτικών μονοπωλίων, είναι στρατηγικός σχεδιασμός που εφαρμόστηκε στην πράξη από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και φυσικά υιοθετήθηκε και τώρα εμπλουτίζεται από τον νέο αρχηγό της τελευταίας, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Συμπερασματικά, όσο η τεχνολογία και τα επιτεύγματά της υπηρετούν τον άνθρωπο τόσο θα αγκαλιάζεται και θα ενσωματώνεται στην καθημερινότητά μας. Όταν χρησιμοποιείται όμως ως κρυφό μονοπάτι για την υφαρπαγή του ιδρώτα μας και της δουλειάς μας, όταν μας οδηγεί στον αφανισμό και στην εργατική δουλεία, τότε θα είμαστε απέναντι και σ’ αυτήν και στους εμπνευστές της και στους χρήστες της.
Υ.Γ.: Ο κόσμος του ταξί εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την απώλεια ενός ηγέτη, που σημάδεψε με την παρουσία του την περίοδο της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνησή του υπονομεύτηκε από τις πολιτικές δύο νεοφιλελεύθερων υπουργών του (Μάνος, Ανδριανόπουλος) και στο τέλος προδόθηκε και έπεσε από τον Αντώνη Σαμαρά στερώντας του τη δυνατότητα να μείνει για πολλά χρόνια στον πρωθυπουργικό θώκο, εμείς ως κλάδος θα τον θυμόμαστε πάντα ως φίλο, ως δικό μας άνθρωπο, ως αγωνιστή και ως οραματιστή μιας κοινωνίας που θα πρέπει να παράγει συνεχώς δημοκρατία, δικαιοσύνη και ισονομία.
ΠΗΓΗ: https://www.poeiata.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...