Στο στόχαστρο του Πανεπιστημίου του Innsbruck βρέθηκαν Έλληνες οδηγοί ταξί, καθώς το τελευταίο διάστημα υπεβλήθησαν εν αγνοία τους σε ένα
πείραμα που απέδειξε ότι δεν είναι λίγες οι φορές που οι πρακτικές τους ζημίωσαν όσους επέλεξαν τις μεταφορές τους με τα «κίτρινα αυτοκίνητα».
πείραμα που απέδειξε ότι δεν είναι λίγες οι φορές που οι πρακτικές τους ζημίωσαν όσους επέλεξαν τις μεταφορές τους με τα «κίτρινα αυτοκίνητα».
Το πείραμα που διεξήχθη από το τμήμα Οικονομικών και Στατιστικής του Πανεπιστημίου του Innsbruck προέβλεπε την πραγματοποίηση της ίδιας διαδρομής, την ίδια ώρα της ημέρας, από τρία γκρουπ πελατών. Τα δύο γκρουπ μιλούσαν ελληνικά ενώ το τρίτο αγγλικά. Από τα δύο πρώτα γκρουπ, το ένα έδειχνε ότι δεν γνώριζε την πόλη και για το πώς θα οδηγηθεί στον προορισμό του.
Παράλληλα, στο πείραμα, έγινε προσπάθεια να οδηγήσουν την αντίληψη του οδηγού ταξί σχετικά με την ταυτότητα του επιβάτη. Αυτοί που μιλούσαν ελληνικά, προφανώς γνώριζαν και τους γενικούς κανόνες χρέωσης, δεδομένου του ότι οι κανόνες είναι κοινοί σε όλη την Ελλάδα, ενώ αυτοί που μιλούσαν Αγγλικά δεν τους γνώριζαν. Έτσι ο οδηγός ταξί είχε τη δυνατότητα να ξεκινήσει τη χρέωση της διαδρομής υψηλότερα από αυτή που ισχύει.
Τέλος, έγινε προσπάθεια να χειραγωγηθεί η αντίληψη του οδηγού με βάση το εισόδημα του επιβάτη. Οι επιβάτες με υψηλό εισόδημα φορούσαν πάντα ένα κοστούμι και είχαν ένα χαρτοφύλακα, ενώ οι επιβάτες με χαμηλό εισόδημα φορούσαν casual ρούχα και είχαν ένα σακίδιο. Αντίστοιχα προορισμός ήταν ένα ακριβό ξενοδοχείο, ή ένας φτηνός ξενώνας για τους επιβάτες χαμηλού εισοδήματος, με την υπόθεση ότι οι επιβάτες υψηλού εισοδήματος είχαν περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθούν.
Η μέση απόσταση της διαδρομής ήταν 12,9 χλμ, από τα οποία περίπου το ένα χιλιόμετρο ήταν μια περιττή παράκαμψη. Οι επιβάτες που έδειχναν ότι δεν ήταν εξοικειωμένοι με την πόλη υπέστησαν, κατά μέσο όρο, διπλάσια σε απόσταση περιττή παράκαμψη σε σχέση με τους επιβάτες που έδειχναν εξοικειωμένοι. Συνολικά, το 11% των περιπτώσεων πλήρωσαν σχετικά υπερβολικό ποσό για τη διαδρομή μέσω εφαρμογής «πειραγμένων» τιμολογίων. Από αυτούς το 19% αυτών που μιλούσαν Αγγλικά πλήρωσαν υπερβολικό ποσό, ενώ το ίδιο συνέβη για μόνο το 7% αυτών που μιλούσαν ελληνικά. Όσον αφορά το εισοδηματικό κριτήριο, οι πελάτες με υψηλό εισόδημα υπέστησαν περισσότερες περιττές παρακάμψεις αυξάνοντας τον τελικό λογαριασμό από εκείνους που είχαν χαμηλότερο εισόδημα.
Παράλληλα, στο πείραμα, έγινε προσπάθεια να οδηγήσουν την αντίληψη του οδηγού ταξί σχετικά με την ταυτότητα του επιβάτη. Αυτοί που μιλούσαν ελληνικά, προφανώς γνώριζαν και τους γενικούς κανόνες χρέωσης, δεδομένου του ότι οι κανόνες είναι κοινοί σε όλη την Ελλάδα, ενώ αυτοί που μιλούσαν Αγγλικά δεν τους γνώριζαν. Έτσι ο οδηγός ταξί είχε τη δυνατότητα να ξεκινήσει τη χρέωση της διαδρομής υψηλότερα από αυτή που ισχύει.
Τέλος, έγινε προσπάθεια να χειραγωγηθεί η αντίληψη του οδηγού με βάση το εισόδημα του επιβάτη. Οι επιβάτες με υψηλό εισόδημα φορούσαν πάντα ένα κοστούμι και είχαν ένα χαρτοφύλακα, ενώ οι επιβάτες με χαμηλό εισόδημα φορούσαν casual ρούχα και είχαν ένα σακίδιο. Αντίστοιχα προορισμός ήταν ένα ακριβό ξενοδοχείο, ή ένας φτηνός ξενώνας για τους επιβάτες χαμηλού εισοδήματος, με την υπόθεση ότι οι επιβάτες υψηλού εισοδήματος είχαν περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθούν.
Η μέση απόσταση της διαδρομής ήταν 12,9 χλμ, από τα οποία περίπου το ένα χιλιόμετρο ήταν μια περιττή παράκαμψη. Οι επιβάτες που έδειχναν ότι δεν ήταν εξοικειωμένοι με την πόλη υπέστησαν, κατά μέσο όρο, διπλάσια σε απόσταση περιττή παράκαμψη σε σχέση με τους επιβάτες που έδειχναν εξοικειωμένοι. Συνολικά, το 11% των περιπτώσεων πλήρωσαν σχετικά υπερβολικό ποσό για τη διαδρομή μέσω εφαρμογής «πειραγμένων» τιμολογίων. Από αυτούς το 19% αυτών που μιλούσαν Αγγλικά πλήρωσαν υπερβολικό ποσό, ενώ το ίδιο συνέβη για μόνο το 7% αυτών που μιλούσαν ελληνικά. Όσον αφορά το εισοδηματικό κριτήριο, οι πελάτες με υψηλό εισόδημα υπέστησαν περισσότερες περιττές παρακάμψεις αυξάνοντας τον τελικό λογαριασμό από εκείνους που είχαν χαμηλότερο εισόδημα.
Εντυπωσιακό (άρθρο) ...αμ'τι άλλο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντυπωσιακή και η ...αριθμητική που μαθαίνει κάποιος, διαβάζοντας αυτό το άρθρο!
Εγώ γνώριζα ότι όταν λέμε "ένας στους δύο", ποσοστιαία αυτό μεταφράζεται σε 50%... Πως γίνεται όμως το αποτέλεσμα του πειράματος που έκανε το Πανεπιστήμιο του Innsbruck να δείχνει (σύμφωνα με το άρθρο) ότι, "...Συνολικά, το 11% των περιπτώσεων πλήρωσαν σχετικά υπερβολικό ποσό..." και αυτό να αντιστοιχεί σε ..."ένας στους δύο";
Και αν το δούμε και ανάποδα, το άρθρο μας λέει, ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι το 89% των περιπτώσεων ΔΕΝ πλήρωσαν υπερβολικό ποσό, άρα ...ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ!!!
Μήπως θα ήταν επιστημονικά, αλλά και κοινωνικά πιό αξιοποιήσιμο για το Πανεπιστήμιο του Innsbruck (αλλά και για το δημοσιογράφο που έγραψε αυτό το άρθρο) να ασχοληθεί με την διαφθορά στην Πολιτική (όπου σύμφωνα με τα αποτελέσματα του ευρωβαρόμετρου που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες) τα μεγαλύτερα κρούσματα δωροδοκίας και κατάχρησης εξουσίας για ίδιον όφελος είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα μεταξύ των πολιτικών σε πανελλαδικό επίπεδο (78%) και εν συνεχεία όσων εργάζονται στο χώρο της υγείας ("φακελάκια"- 75%) και των πολιτικών σε τοπικό επίπεδο (68%)...
Πάντως, για να κλείσω το σχόλιό μου, επαναλαμβάνω ότι το αποτέλεσμα του άρθρου είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΌ, αφού εν κατακλείδι, μόλις ΕΝΑΣ στους ΔΕΚΑ ταξιτζήδες (τόσο αντιστοιχεί το 11% περίπου) είναι ..."σχετικά απατεωνίσκος", πράγμα απολύτως λογικό και αναμενόμενο σε μια κοινωνία, που δεν απαρτίζεται μόνον από αγγέλους...
Βαγγέλης Μητρούσης