ΑΡΘΡΟ Του Θύμιου Λυμπερόπουλου: ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑΧΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΙ Με τρομοκρατικές διώξεις προσπαθούν να «σκοτώσουν» την ελευθερία σκέψης όσων είναι εκτός επιρροής τους..!

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης όλα επιτρέπονται. Κι όταν μάλιστα συνοδεύονται από καινοτομία, εμείς ο απλός λαός

, οι άνθρωποι της καθημερινότητας οφείλουμε να βγάλουμε τον σκασμό.

Ποιοι είμαστε εμείς που θα φωνάξουμε για το δίκιο μας; Ποιοι είμαστε εμείς που θα διαμαρτυρηθούμε επειδή μας κλέβουν μπροστά στα μάτια μας; Ποιοι είμαστε εμείς που θα τολμήσουμε να σηκώσουμε ανάστημα, σ΄ αυτούς που πήραν την ευλογία από τα μεγάλα πολιτικά τζάκια;

Έχουμε φάει τόσο ξύλο (μνημόνια τα λένε στη σημερινή εποχή) από αυτή τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του πολιτικού μηδενισμού που γέμισαν με μώλωπες (στέρηση και φτώχεια) όχι μόνο η δική μας γενιά, αλλά και αυτές που έρχονται κι ίσως κι αυτές που δεν γεννήθηκαν ακόμη.
Με τη μέθοδο της οικονομικής ασφυξίας υποθήκευσαν το μέλλον μας. Με τη μέθοδο της τρομοκρατίας και της δικοφιλίας προσπαθούν να «σκοτώσουν» την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Όλα γίνονται για κάποιον σκοπό. Κι ο σκοπός αυτός είναι πασιφανής. Κλειστά στόματα, νεκρές συνειδήσεις, μηδενική αντίδραση. Δημόσιο λόγο μόνο σε χειροκροτητές και επαγγελματίες «γλύφτες». Οι αντιφρονούντες στην πυρά, ή μάλλον να διαλέξουμε κάτι πιο σύγχρονο, πιο καινοτόμο… Στο εδώλιο.

Στην έκτη δεκαετία της ζωής μου πια, δε δυσκολεύομαι να διακρίνω τα κίνητρα των ανθρώπων. Και ειδικά αυτών που έμμεσα ή άμεσα παίζουν παιχνίδια στο γήπεδο της πολιτικής. Όσες φορές η επιχειρηματικότητα στηριζόταν στην πολιτική ή το αντίστροφο, κάτι σάπιο προστίθονταν στο ήδη άρρωστο ελληνικό οικονομικό περιβάλλον.

Απαλλαγμένοι από ιδεολογικά ένστικτα και χωρίς να δώσετε ιδιαίτερη σημασία στα πρόσωπα, κάντε μία αναδρομή στην οικονομική ιστορία της χώρας από τη μεταπολίτευση και μετά. Αν σ’ αυτή την διαδρομή δεν καταγράψετε ή δεν θυμηθείτε δεκάδες σκάνδαλα που στοίχισαν στο ελληνικό κράτος δισεκατομμύρια ευρώ, τότε ή ήρθατε πρόσφατα στην Ελλάδα, ή βλέπατε μόνο MEGA, ή διαβάζατε μόνο Καθημερινή.

Εκπροσωπώ έναν κλάδο που ακροβατούσε για χρόνια μεταξύ χρεωκοπίας και αφανισμού. Στον επιχειρηματικό γαλαξία του άκρατου νεοφιλελευθερισμού ήμασταν μία αναλώσιμη Ιφιγένεια που θα θυσιαζόταν προκειμένου να φυσήξει ούριος άνεμος για το ταξίδι των πολυεθνικών. Σ’ αυτόν τον στόχο, των καρτέλ και του ιδιωτικού μονοπωλίου, μπορούσα να αντιτάξω μόνο τη φωνή μου.

Αυτή η φωνή, με τη δύναμη που μου δίνουν χιλιάδες οικογένειες αυτοκινητιστών απ’ όλη την Ελλάδα, ενοχλεί, προβληματίζει, εκνευρίζει και εν τέλει διώκεται. Και διώκεται γιατί είναι έξω από την σφαίρα επιρροής τους. Διώκεται γιατί αποκαλύπτει όλες τις παράνομες μεθόδους που χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν αυτοί, που παραμερίζουν το εθνικό συμφέρον για να φουσκώσουν το δικό τους πορτοφόλι. Ουδόλως μ’ ενδιαφέρει αν αυτές οι μέθοδοι είναι νόμιμες ή νομιμοφανείς.

Η ουσία για μένα και τους Έλληνες φορολογούμενους είναι ότι για κάθε μία από αυτές τις μεθόδους αντιστοιχεί και μία νέα αύξηση της φορολογίας, νέα απώλεια εισοδήματος, νέα μείωση μισθών και συντάξεων. Ακόμη κι αν βρήκαν νόμιμο τρόπο να στερούν έσοδα από τη χώρα μου, στη δική μου συνείδηση καταγράφεται ως μη ηθική επιχειρηματική συμπεριφορά.
Η ρήξη μου, με καθετί που προέρχεται από το εργαστήρι του άκρατου νεοφιλελευθερισμού είναι στάση ζωής. 

Και είμαι ευτυχής γιατί σ’ αυτόν τον αγώνα δεν μειοψηφώ. Έχω δίπλα μου χιλιάδες οικογένειες και απλούς πολίτες που με στηρίζουν και όχι απλά με ενθαρρύνουν, αλλά έχουν την απαίτηση να συνεχίσω να παλεύω γι’ αυτό που είχαμε και μας το στέρησαν. Δικαιοσύνη στην οικονομία και δικαίωση της εργασίας μας. Αν το τίμημα, για την δημοσιοποίηση της αλήθειας και της απόρριψης  από μέρους μας όλων των παρασκηνιακών μεθοδεύσεων αφανισμού μας (ποιος  μπορεί να ξεχάσει την περίφημη εργαλειοθήκη) είναι η τιμωρία από τις δικαστικές αρχές, θα το εκλάβουμε ως παράσημο για τον αγώνα μας κατά του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και του επιχειρηματικού φασισμού. Αυτό που πραγματικά θέλουν δεν θα το πετύχουν. Κανείς δεν μπορεί να μας φιμώσει. Κανείς δεν μπορεί να πνίξει τη φωνή μας. Όσο αυτοί παρανομούν, τόσο εμείς θα φωνάζουμε…

Υ.Γ.: Τόσο η εθνική νομοθεσία όσο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχουν αποσαφηνίσει ότι οι εταιρείες διαμεσολάβησης στον τομέα των επιβατικών μεταφορών, δεν εμπίπτουν στην Κοινωνία της Πληροφορίας αλλά στον τομέα των μεταφορών. Ως εκ τούτου, ασκούν έμμεσα ή άμεσα δραστηριότητες αστικής μεταφοράς και οφείλουν να τηρούν τους κανονισμούς κάθε χώρας στην οποία δραστηριοποιούνται. Στη χώρα μας  και μετά από Οδηγία της Ε.Ε. που ισχύει σε όλη την Ευρώπη απαγορεύεται η είσπραξη για λογαριασμό τρίτων (Νόμος 4416/2016, άρθρο 71, παρ.3). Ο επιβάτης πληρώνει το κόμιστρο στον οδηγό ταξί που τον μεταφέρει. Οτιδήποτε άλλο είναι παράνομο.
    

Σε ότι αφορά τις απειλές προς εμένα και την οικογένειά μου, απλά τις συνήθισα πλέον. Δεν τις φοβάμαι. Και όσο για τις δεκάδες άδειες που διαδίδουν ότι έχω στην κατοχή μου, δυστυχώς είναι ψέμα. Αν έχουν ίχνος ηθικής ας το πουν αυτό επώνυμα και δημόσια. Αλλά είναι κοινοί συκοφάντες και ψεύτες. Μακάρι να είχα χρήματα για να τα επενδύσω στη δουλειά μου. Άλλωστε, δεν με συγκίνησε ποτέ το real estate και οι αγορές διαμερισμάτων στη Μύκονο, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη κλπ.

ΠΗΓΗ: http://www.satataxi.gr/