Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής (Σ.Α.Τ.Α.), κύριος Θύμιος Λυμπερόπουλος, μίλησε στο Taxi & Driver για όλα τα θέματα που απασχολούν τον κλάδο και έδωσε τις δικές του απαντήσεις για τα νέα νομοσχέδια, την Uber και τα προβλήματα των ταξιτζήδων, ενώ απηύθυνε και το μήνυμά του προς όλους τους επαγγελματίες οδηγούς.
«Το κακό της Uber έχει αφετηρία την εργαλειοθήκη του Χατζηδάκη»
Η Uber αποτελεί ένα διεθνές φαινόμενο, το οποίο έχει γίνει πολλάκις αντικείμενο συζήτησης και διαφωνίας μεταξύ των ταξιτζήδων και του κράτους. Αποστείλατε μάλιστα και σχετική επιστολή στο Υπουργείο. Ποια είναι η δική σας άποψη; Έχετε σκοπό να κάνετε κάποια άλλη κίνηση;
Η Uber, η Airbnb και όλες αυτές οι πολυεθνικές είναι η αρχή του τέλους του κοινωνικού κράτους και ειδικότερα των μικρομεσαίων κρατών παγκοσμίως. Πάρτε παράδειγμα την Αθήνα, όπου τα τουριστικά γραφεία νοικιάζουν χιλιάδες αυτοκίνητα μετά οδηγού, πληρώνοντας τους οδηγούς και σε κάποιους τις ασφάλειές τους, χωρίς να δηλώνουν κανένα έσοδο. Και τα λεφτά αυτά πάνε στο εξωτερικό. Με το παθητικό που δημιουργείται, μάλιστα, πέρα από τα έσοδα που είναι τεράστια και δεν δηλώνονται, δημιουργούν και παθητικό στις άλλες υπηρεσίες που προσφέρουν και σβήνουν τα κέρδη τους και από την άλλη πηγή. Δηλαδή φοροδιαφυγή καταστροφική για κάθε χώρα. Αν όλα αυτά τα χρήματα χρησιμοποιούνταν, με πολύ λιγότερους φόρους και στο ΦΠΑ και στο εισόδημα, και δηλώνονταν 30 εκατομμύρια θα ζούσε η Ελλάδα. Δεν θα είχε ανάγκη από νέα συμφωνία και μείωση συντάξεων. Αλλά όλο αυτό το κακό έχει αφετηρία, είναι η εργαλειοθήκη του Χατζηδάκη. Είναι ο ορισμός της διαπλοκής και της νεοφιλελεύθερης διαπλεκόμενης αντίληψης, που καταστρέφει τις χώρες και τον κοινωνικό ιστό, ό,τι οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι είχαν κατορθώσει να πετύχουν όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό τελείωσε το 2010 με τη μεγάλη εθνική προδοσία που έκανε ο Παπανδρέου, με την αλλαγή των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, με τη μεταφορά όλου του ελλείμματος από το 2001 στο 2009, για να πάει πάνω από 15% και να μπορέσει να έρθει στη χώρα μας το ΔΝΤ. Και δυστυχώς δε μιλάει κανένας, ειδικά από τα δύο μεγάλα κόμματα που το υπέγραψαν. Αυτή ήταν η πιο βάρβαρη προδοτική συμφωνία που έκαναν τα δύο μεγάλα κόμματα που θέλουν να ξανάρθουν να μας σώσουν και θεωρούν πως πρέπει να ξαναγυρίσουν με αυτές τις πολιτικές.
Στόχος, λοιπόν, δεν είναι να φύγει η Uber από την Ελλάδα αλλά να φορολογηθεί ισότιμα;
Μα δεν μπορεί να φορολογηθεί ισότιμα. Η Δανία πρόσφατα εισήγαγε ένα νομοσχέδιο. Μόλις η Uber έμαθε για αυτό προσπάθησε να επηρεάσει την κυβέρνηση για να το αλλάξει. Δεν το πέτυχε και πριν ψηφιστεί ο νόμος (δεν έχει ψηφιστεί ακόμα) απέσυραν τα αυτοκίνητά τους. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί τους έβαζε μέσα ταμειακή μηχανή, βιντεοκάμερα, GPS, αισθητήρες στο κάθε κάθισμα. Απόλυτο έλεγχο. Ουσιαστικά, τους είπαν ότι εφόσον ασκούν οικονομική δραστηριότητα, θα πληρώνουν. Αυτοί λένε ότι δεν ασκούν, ότι συμμετέχουν στην κοινωνία της πληροφορίας και έχουν το ελεύθερο να κάνουν το οτιδήποτε. Δύο αποφάσεις του Γενικού Εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου λένε ότι κάνουν αστική μεταφορά. Γι’αυτό όλες οι χώρες έχουν υπογράψει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο που λέει ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε απελευθέρωση που έχει να κάνει με ταξί, ασθενοφόρα και αστική συγκοινωνία. Είναι πολύ ξεκάθαρα τα πράγματα, δε χρειάζεται εξειδίκευση για να το καταλάβεις. Ο πολίτης, όμως, πρέπει να καταλάβει ότι όταν συμμετέχει σε τέτοιες λειτουργίες είναι συναυτουργός της καταστροφής της χώρας του.
Πρόσφατα σχολιάσατε και την ερώτηση της κ. Καΐλή σχετικά με τη συνεργατική οικονομία και την Uber.
Με όσα υποστηρίζουν η Καϊλή, η Μπακογιάννη, ο Χατζηδάκης ή ο Μητσοτάκης, είναι σαν να μου λένε ότι εφόσον δεν έχω δουλειά, είμαι άνεργος, θα πάρω λαθραία ένα μπλουζάκι και θα πάω δίπλα στο μαγαζί που τα πουλάει 10 ευρώ και θα το δίνω 3 ευρώ, χωρίς αποδείξεις, χωρίς τίποτα. Είναι ακριβώς αυτό. Αν υπήρχε Συνταγματικό Δικαστήριο θα έπρεπε να παύσει τη λειτουργία όσων κομμάτων υποστηρίζουν τέτοια πράγματα, γιατί στα καταστατικά τους δε υποστηρίζουν αυτά. Αν σαν πολίτης χωρίς «κομματικές τσίμπλες» συνθέσεις όλα αυτά που έχουν γίνει με τα capital controls, το PSI, τη σωτηρία των ευρωπαϊκών τραπεζών και τη μαζική εκροή κεφαλαίων στο εξωτερικό, θα καταλάβεις ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει κάποια στιγμή να δικαστούν. Αν υποφέρουμε όλοι αυτή τη στιγμή, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι είναι γιατί κάποιοι υπέγραψαν συμβόλαια θανάτου της κοινωνίας, για να έρθουν οι πολυεθνικές εδώ με στόχο γεωπολιτικό. Να μας αφαιρέσουν την ενέργεια, τον τουρισμό και όλα τα άλλα μεγάλα προτερήματα που έχει αυτή η χώρα. Ήδη συμβαίνει με τον τουρισμό. Δεν πληρώνει κανείς τίποτα εδώ, έρχονται οι τουρίστες με τα προγράμματα και είναι όλα πληρωμένα έξω. Εκεί που τρως ψωμί, όμως, πρέπει να αφήνεις και τα λεφτά σου για να κάνουν κύκλο και να ζήσει ο λαός. Διαφορετικά συμβαίνει αυτό που ζούμε όλοι μας καθημερινά. Αλλά η Uber έχει λεφτά, εξαγοράζει ανθρώπους. Το θετικό είναι ότι στην Ευρώπη την έχουν πατήσει, γιατί το ευρωπαϊκό δίκαιο με το θέμα της Uber και των ταξί είναι σε σύγκρουση 100% κι έχουν ήδη χάσει το παιχνίδι στην Ινδία, στον Καναδά, στη Φινλανδία, την Ουγγαρία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία.
«Ήταν λάθος να κατατίθενται αιτήσεις άδειας ταξί για θέσεις που δεν υπήρχαν»
Συμφωνείτε με την πρόταση της κ. Δούρου να μη δοθούν νέες άδεις στην Αττική για το 2017;
Είναι κάτι που το ορίζει ο νόμος, υπάρχει όμως ένα λάθος στο νόμο αυτό, το οποίο δημιουργεί γραφειοκρατία και το αλλάζουμε τώρα με τον κ. Σπίρτζη. Όταν η πληθυσμιακή αναλογία δε δίνει θέσεις για καινούργιες άδειες σε κάθε περιφέρεια, δε θα πρέπει να γίνονται αιτήσεις και μετά να απορρίπτονται άνευ λόγου. Ο νόμος, λοιπόν, τώρα θα λέει ότι πρώτα θα προκηρύσσεται θέση -αν υπάρχει- και θα γίνεται αίτηση μόνο για αυτήν και δε θα βγαίνει άλλη άδεια. Αυτό ήταν λάθος και το διορθώνουμε, οπότε πολύ καλά έκανε η κ. Δούρου που έγραψε τη συγκεκριμένη επιστολή. Καταλαβαίνετε τι πρόβλημα δημιουργείται από πλευράς λειτουργίας, όταν γίνονται 10.000 αιτήσεις για μία μόνο θέση. Η διαδικασία που έχει ενταχθεί στο νέο νομοσχέδιο είναι μια πρόταση του ΣΑΤΑ μετά συντάχθηκε μετά από συζητήσεις και με τους περιφερειάρχες ανά την Ελλάδα, οι οποίοι συμφωνούν ότι είναι μια διαδικασία που δημιουργεί πιέσεις και έξοδα άνευ ουσίας, και τελικά έγινε δεκτή από τον Υπουργό Μεταφορών. Ο καθένας που δεν έχει τι να κάνει μέσα στην κρίση, λέει ας κάνω και μια αίτηση για άδεια ταξί. Δεν είναι έτσι όμως, γιατί αυτές οι αιτήσεις ταξινομούνται, πρωτοκολλώνται, είναι μια ολόκληρη διαδικασία.
Τελικά, υπάρχει χώρος για περισσότερα ταξί αυτή τη στιγμή στην Αττική;
Ήδη εμείς έχουμε τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή αναλογία σε όλο τον κόσμο, 3,5 τοις χιλίοις. Στο Παρίσι που είναι μία από τις πιο μεγάλες πόλεις και υπάρχει πάρα πολλή δουλειά όλο το 24ωρο, έχει 1,8 και στο Μόναχο 1,2, όπως και στις περισσότερες πόλεις. Εμείς εδώ στην Αθήνα έχουμε 14.000 ταξί. Τι άδεια να δώσεις; Πολύ σωστά είπε η κ. Δούρου ότι δε μπορούν να δοθούν άλλες άδειες και πρέπει να αλλάξει ο νόμος. Το είχαμε εισηγηθεί εμείς, συμφώνησαν όλοι οι Περιφερειάρχες και στο νέο νόμο έχει περάσει.
Τουλάχιστον, υπάρχει αρκετή δουλειά για όλους ώστε να βγαίνουν τα έξοδα;
Στον κλάδο μας, αυτό εξαρτάται από την περιοχή. Στην Αττική ακόμα κάπως βγαίνουν, με εσωτερικά οικογενειακά δάνεια για να καλυφθεί το κόστος λειτουργίας. Όχι πως μένουν χρήματα, απλώς να ζήσουν οι άνθρωποι και να μπορούν να συντηρήσουν τη δουλειά τους. Τα εσωτερικά δάνεια παρατηρούνται συχνά, ειδικά σε περιπτώσεις κάποιου τρακαρίσματος ή για το service του αυτοκινήτου.
Με αφορμή τα σχόλιά σας για τη νομοθεσία, ποια η γνώμη σας για τον νόμο για τα νέα ταξίμετρα;
Τα νέα ταξίμετρα αφορούν αλλαγές που γίνονται σε όλες τις επιχειρήσεις. Οτιδήποτε έχει να κάνει με την εφαρμογή μιας καινούργιας τεχνολογίας, δε μπορείς να το αλλάξεις είτε σε πλήττει είτε όχι. Προσωπικά, εύχομαι να υπήρχε σε όλη την κοινωνία σωστή λειτουργία των εισπράξεων και απόδοση φόρων. Και μακάρι να είχε γίνει αυτό πριν 20 χρόνια, αλλά όχι με αυτή τη φορολογία. Αναγκαστικά μπήκε αυτή η φορολογία μετά το 2010, γιατί αν τα είχαν φτιάξει από πριν αυτά και πλήρωναν όλοι σωστά δεν θα είχαμε φτάσει μέχρι εδώ.
«Το νέο νομοσχέδιο θα διορθώσει πολλά κακώς κείμενα των περασμένων ετών»
Σε ποιο βαθμό έχουν επηρεαστεί οι επαγγελματίες οδηγοί από την κρίση;
Οι οδηγοί ταξί έχουν επηρεαστεί πολύ. Για εμάς, ο πελάτης είναι ο μεσαίος και κάτω, ο εργαζόμενος. Η δουλειά μας εξαρτάται από το δικό τους περίσσευμα, περίσσευμα ανθρώπων για τους οποίους το ταξί είναι πολυτέλεια, παρότι είναι το πιο χαμηλό κόμιστρο παγκοσμίως. Επομένως, είναι πολύ φυσιολογικό να έχει πέσει η δουλειά. Έρευνες που να καταγράφουν αυτή την πτώση δεν υπάρχουν, αλλά εμείς υπολογίζουμε ότι από το 2009 μέχρι σήμερα το ποσοστό μπορεί να φτάνει το 60% ή και παραπάνω.
Το κράτος πόσο σας στηρίζει σε ποιο τομέα; Υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να γίνει και δεν έχει γίνει μέχρι τώρα;
Εμείς είμαστε μια επιχείρηση με χαρακτήρα δημόσιας χρήσης, πράγμα το οποίο δυστυχώς το κράτος ποτέ δεν έχει κάτσει να συζητήσει εκτενώς, ακόμη και στις καλές εποχές. Οι ταξιτζήδες είναι ένας κλάδος ο οποίος διαμορφώνει άποψη. Γι’αυτό κι έπρεπε να τον χαϊδεύουν μέχρι εκεί που τους παίρνει και μετά να δημιουργούν κοινωνικούς αυτοματισμούς, του τύπου «ο ταξιτζής είναι απατεώνας και κλέφτης». Τελικά, οι απατεώνες ήταν μέσα στα υπουργεία. Φοβόντουσαν τον κλάδο με τη δυναμική που έχει και ακόμα τον φοβούνται. Και γι’αυτό, άλλωστε, έχουμε γλιτώσει, ήθελαν – και θέλουν διαχρονικά- να μας διαλύσουν. Μόνο κατά την εποχή του Κ. Καραμανλή μπήκε μια σειρά και λύσαμε πολλά προβλήματα. Σήμερα είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα, γιατί μετά το 2009 επηρεάστηκε πολύ ο κλάδος και όλα άλλαξαν ριζικά με θεσμικές αλλαγές από τον Κωστή Χατζηδάκη που ουσιαστικά δεν προστάτευσε ούτε τον ίδιο το νόμο, βάζοντας τα ΙΧ στο έργο χωρίς ασφαλιστικές δικλίδες. Θεωρώ, όμως, ότι τώρα με το νομοσχέδιο που παλεύουμε από το 2015 με τον κ. Σπίρτζη και έχουμε πληροφορίες ότι θα κατατεθεί στη Βουλή μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες ότι θα διορθωθούν τα πράγματα. Είναι πολύ καλό αυτό το νομοσχέδιο.
Παρατηρείται, ωστόσο, αρκετή δραστηριότητα στο χώρο των ταξί., αφού πολλά μαγαζιά εμπορίας και ενοικίασης έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια στην Αττική. Αυτό δεν είναι ενθαρρυντικό για εσάς;
Είναι πολύ καλό αυτό, αν λειτουργεί σωστά, δηλαδή να μην εκμεταλλεύονται τους οδηγούς, να τους ασφαλίζουν. Αυτή η δράση έχει καλά αποτελέσματα και σε κοινωνικό επίπεδο. Υπάρχουν πολλοί επενδυτές που έχουν αυτοκίνητα και δε μπορούν να τα δουλέψουν, χήρες, ορφανά. Αυτοί οι έμποροι μπορούν να το ελέγξουν οργανωμένα αυτό και να τους δίνουν κάποια χρήματα να ζήσουν. Με την αγορά αυτοκινήτου, τα συνεργεία, έχουν τρόπους να ρίχνουν το κόστος λειτουργίας, οπότε να έχουν όφελος.
«Δε θα επιτρέψω σε ταξιτζήδες να λειτουργούν σαν γκέτο σε περιοχές»
Ποια τα θέματα που αντιμετωπίζει ο Σ.Α.Τ.Α. σήμερα;
Τα προβλήματα υπάρχουν πάντα, δεν τελειώνουν ποτέ. Το βασικό μας μέλημα αυτή τη στιγμή είναι να διορθώσουμε όλα τα λάθη που έγιναν πριν το 2015 και γι’αυτό φτιάχνουμε το νομοσχέδιο. Μετά από αυτό, θα θέλαμε να βελτιώσουμε το έργο μας, να μειώσουμε ως ένα βαθμό την πειρατεία που δεχόμαστε και να μπορέσουμε να αυξήσουμε τη δυνατότητα ποιοτικής παροχής υπηρεσιών. Όμως, όταν δεν υπάρχουν χρήματα δε μπορεί να γίνει αυτό. Θα ήθελα πολύ οι οδηγοί ταξί να πλένουν κάθε μέρα το αυτοκίνητό τους, να φορούν περιποιημένα ρούχα. Αλλά αυτό είναι κι ένα ζήτημα που αφορά τον χαρακτήρα, την ποιότητα των ανθρώπων. Και οδηγοί ποιοτικοί δεν υπάρχουν σήμερα, γιατί δεν υπάρχει το χρήμα.
Υπάρχει, ωστόσο, η άποψη ότι εφόσον έχουν μπει πολλοί νέοι και ενδεχομένως πιο μορφωμένοι άνθρωποι στον χώρο του ταξί, η ποιότητα έχει ανέβει.
Η αλήθεια είναι πως το αρνητικό στοιχείο των ανθρώπων που κάθονται σήμερα πίσω από το τιμόνι είναι πολύ μεγάλο. Η πλειοψηφία των παλιών ταξιτζήδων είναι άριστη, αλλά δεν έχουν μείνει και πολλοί. Πλέον οι οδηγοί ταξί αποτελούν ένα μωσαϊκό. Υπάρχουν πολλοί ξένοι, η πλειοψηφία των οποίων δεν είναι και πολύ καλοί. Θα ήταν καλό αν μπορούσαμε να ελέγξουμε με κάποιο τρόπο τους επαγγελματίες, αλλά συνδικαλιστικά απαγορεύεται αυτό. Το νομοθετικό πλαίσιο απαγορεύει ο ελεγχόμενος να είναι και ελεγκτής. Σε άλλα κράτη υπάρχει ο επιστάτης, ο επιθεωρητής, ο οποίος έχει το δικαίωμα να επιβάλλει και κλήσεις. Αλλά εμείς έχουμε το Αγγλικό Δίκαιο, όχι το Γερμανικό που τα επιτρέπει όλα αυτά.
Θεωρείται κι αυτό το ζήτημα, δηλαδή, ένα από τα φλέγοντα του κλάδου;
Μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος από τη μεγάλη πλειοψηφία, αλλά είμαι και δυσαρεστημένος από κάποιους λίγους που λειτουργούν σαν γκέτο κατά περιοχές. Αυτό θα σβήσει κάποια στιγμή, δε θα το αφήσουμε έτσι. Εγώ τουλάχιστον. Αλλά σε μία εποχή κρίσης, προσφέρεις στον πολίτη το χαμόγελό σου και την ευγένειά σου ακόμα και μπροστά στην ιδιοτροπία του. Σίγουρα ο κλάδος θέλει ξεκαθάρισμα, από τους ανθρώπους που δεν είναι σωστοί, όχι μόνο όσον αφορά στη συμπεριφορά τους αλλά και όσον αφορά στο νόμο. Έχουμε, όμως, κι άλλα προβλήματα. Μας έχει πάρει πολλούς οδηγούς η Uber, γιατί είναι αφορολόγητα τα λεφτά που εισπράττουν και φεύγουν από εμάς χωρίς να καταλαβαίνουν ότι καταστρέφουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Ακόμη, θεωρώ πως υπάρχουν και πολλές πλαστές άδειες, οι οποίες υπάρχει τρόπος να ελεγχθούν αλλά δεν υπάρχουν λεφτά στο υπουργείο. Είναι 4-5 χρόνια που το καταθέτω αυτό. Ο κλάδος έχει γεμίσει ρομά, πώς πήραν αυτοί άδειες; Υπάρχουν πληροφορίες για περιοχή έξω από την Αθήνα στην οποία «εκδίδονται» αυτές οι άδειες και γίνονται φασαρίες άμα τους μιλήσει κανένας. Έχουμε συνεχώς προβλήματα, κάθε μέρα μας ληστεύουν πάνω στο Μενίδι. Το 2011 με τον Ραγκούση είχα ένα σωρό αυτοκτονίες να αντιμετωπίσω. Άνθρωποι καταχρεωμένοι, που κατάλαβαν ότι διαλύονται. Είχα πάρα πολλά περιστατικά. Καρδιακές προσβολές κι εγκεφαλικά από νέους ανθρώπους. Είναι και αυτά κομμάτι της κρίσης, που επηρεάζει σε βαθμό που δε μπορούμε καν να το φανταστούμε. Αλλά πιστεύω να διορθωθούν πολλά από αυτά με το νέο νομοσχέδιο.
Ποιος θα μπορούσε να είναι συνοπτικά ο στόχος του Σ.Α.Τ.Α. για τα επόμενα χρόνια;
Από τη μία να προσελκύσουμε το δυνητικό πελάτη των επόμενων γενεών και από την άλλη η ποιοτική αναβάθμιση τόσο του προσωπικού που ασχολείται με το ταξί όσο και των οχημάτων. Το δεύτερο όμως είναι πιο δύσκολο γιατί θέλει λεφτά που δεν υπάρχουν. Θα έπρεπε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να έχουν δοθεί επιδοτούμενα προγράμματα για την αντικατάσταση οχήματος.
Κι ένα μήνυμα του προέδρου προς τους επαγγελματίες;
Πρώτα φτιάχνουμε το σπίτι μας και μετά έχουμε απαιτήσεις. Το θέμα δεν είναι τι προσφέρει ο Λυμπερόπουλος και το συνδικαλιστικό όργανο, αλλά τι προσφέρουν αυτοί στο επάγγελμά τους. Το έννομο συμφέρον δεν διεκδικείται μόνο σε κεντρικό επίπεδο. Όταν βλέπουν δίπλα τους συνάδελφο που παρανομεί ή τον πειρατή και δεν τον καταγγέλλουν, βλάπτουν τον εαυτό τους και τον κλάδο. Δεν είναι μόνο το τι θα κάνω εγώ για τον κλάδο, αλλά τι κάνουν και αυτοί. Πόσο σέβονται τον εαυτό τους, να είναι περιποιημένοι, σοβαροί, να έχουν καθαρό αυτοκίνητο, να φέρονται καλά στους πελάτες. Αυτά είναι τα πρώτα που πρέπει να κοιτάξουμε και μετά θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα.
«Έφτασα τον κλάδο σε ένα επίπεδο όπου, όσοι δεν τον σέβονται τον φοβούνται»
Πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε η πορεία σας στον κλάδο;
Κατάγομαι από ένα χωριό κοντά στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας. Ήμουν υπάλληλος στο ταχυδρομείο αλλά έφυγα γιατί δε μπορούσα να αντέξω το “δημοσιοϋπαλληλίκι” και μπήκα στον κλάδο του ταξί λόγω ανάγκης, για να ζήσω. Αλλά ξεκίνησα με το σκεπτικό ότι αυτός ο κλάδος πρέπει να έχει παρουσία στην κοινωνική ζωή και ανοιχτές πόρτες για σεβασμό και –εξ ανάγκης πολλές φόρες- ακόμα και φόβο. Υπό την έννοια ότι δεν είναι παρία αυτός ο κλάδος, όπως ήταν παλιά. Μπορεί να παρεμβαίνει στις εξελίξεις της κοινωνίας, στην πολιτική, να επιβάλλει απόψεις κοινωνικού χαρακτήρα και παράλληλα να λαμβάνει αυτό που δεν λάμβανε τόσα χρόνια, τον σεβασμό. Ειδικά από τους πολιτικούς κι αυτό γιατί τον φοβόντουσαν. Εγώ κατόρθωσα κι έφτασα τον κλάδο σε ένα επίπεδο όπου όσοι δεν τον σέβονται, τον φοβούνται και τον φοβούνται πολύ.
Όταν ο Σαμαράς με διέγραψε γιατί έπρεπε να δώσει διαπιστευτήρια ότι θα κάνει ό,τι του λένε και θα διαγράψει τον καλύτερό του φίλο, ολόκληρο τον κλάδο, εμένα με έκανε μάγκα, γιατί δε μπόρεσε να με πειθαρχήσει. Την επόμενη μέρα με ζήτησε πίσω με παρακάλια. Σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση η οποία προσπαθεί να χτυπήσει τη διαπλοκή κι από την άλλη να στηρίξει ένα κοινωνικό κράτος απέναντι στα συμβόλαια θανάτου που υπογράφηκαν από το 2009 και μετά. Εγώ ήμουν 15 χρόνια Γραμματέας Μεταφορών στη Νέα Δημοκρατία και πέρναγα συνέχεια αποφάσεις υπέρ του κλάδου. Η Ελλάδα, όμως, έχει μεγαλύτερη σημασία από τον κλάδο, είναι η πατρίδα μας. Και η πατρίδα μας αυτή τη στιγμή δε μπορεί να μας δώσει να φάμε έτσι όπως την κατάντησαν.
ΠΗΓΗ: http://taxianddriver.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...