Άρθρο Του Κώστα Δήμου, γενικού γραμματέα της Π.Ο.Ε.Ι.Α.Τ.Α. - Διαλύστε το Σύστημα που Γεννά Καθημερινά Νέους Οφειλέτες..!

Η ελάχιστη διευκόλυνση που μπορεί να κάνει η πολιτεία προς τους ασφαλισμένους-αιχμαλώτους οφειλέτες, είναι η δυνατότητα αποπληρωμής παλαιών οφειλών σε 100

δόσεις, χωρίς φυσικά να τρέχουν νέοι τόκοι. Ούτε αυτό όμως κατάφεραν να το υλοποιήσουν.

Το εκρηκτικό μείγμα οικονομικής κρίσης – ανεργίας – επαγγελματικής αβεβαιότητας διαφεντεύει τις ζωές μας τα τελευταία χρόνια. Μάταια, οι κυβερνήσεις που πέρασαν προσπάθησαν να βρουν λύση στα μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Οι επιλογές τους αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές και ο κόσμος υποφέρει και δυσανασχετεί.

Ο ελληνικός λαός έχει υποστεί τεράστια ζημιά σε όλα τα επίπεδα. Βλέπει:
α) Μείωση των συντάξεων και των αποδοχών των εργαζομένων.
β) Παντελή ανυπαρξία δημοσίων επενδύσεων.
γ) Ανυπαρξία προγραμμάτων ή πολιτικών που οδηγούν σε ανάπτυξη.
δ) Έλλειψη ρευστότητας που οδηγεί σε κλείσιμο και τις λιγοστές υγιείς επιχειρήσεις που απέμειναν.

Όλα αυτά οδηγούν σε μαρασμό τον κοινωνικό ιστό και διαιωνίζουν τα προβλήματα των πολιτών. Το τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση, θεωρώ ότι το γνωρίζουν όσοι έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.

Απαίτηση όλων των εργαζομένων, όλων των επιχειρήσεων είναι να κυκλοφορήσει χρήμα στην αγορά, να μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού των επιχειρήσεων και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης, από την οποία θα προκύψουν και νέες θέσεις εργασίας.

Ενώ, λοιπόν, περιμένουμε όλες αυτές τις κινήσεις –που θα έπρεπε να είχαν γίνει– βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη γάγγραινα των οφειλών προς τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Είναι αδιανόητο αυτό το σύστημα, το οποίο γεννά καθημερινά νέους οφειλέτες, να διατηρείται. Ζητήσαμε πολλές φορές την άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και το δικαίωμα επιλογής κάθε ασφαλισμένου να επιλέγει την κατηγορία που θέλει να ενταχθεί. Η ελάχιστη διευκόλυνση που μπορεί να κάνει η πολιτεία προς τους ασφαλισμένους-αιχμαλώτους οφειλέτες, είναι η δυνατότητα αποπληρωμής παλαιών οφειλών σε 100 δόσεις, χωρίς φυσικά να τρέχουν νέοι τόκοι. Ούτε αυτό όμως κατάφεραν να το υλοποιήσουν. Έτσι, δημιουργήθηκε ένας τεράστιος αριθμός οφειλετών, παγιδευμένος στα γρανάζια ενός συστήματος που όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα στην πρόοδο της κοινωνίας, αντίθετα την υπονομεύει.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση εισήγαγε ένα νέο φορολογικό σύστημα που συρρικνώνει ακόμη περισσότερο τη ρευστότητα, αυτή τη φορά όχι μόνο των επιχειρήσεων, αλλά και των αυτοαπασχολούμενων και των απλών εργαζομένων.

Ο αυτοαπασχολούμενος μικροεπιχειρηματίας φορολογείται με 26% από το πρώτο ευρώ. Ακόμη κι αν καταγράψει ζημία, πάλι θα φορολογηθεί με τα τεκμήρια. Την φετινή χρονιά, δεν υπάρχει αυτοαπασχολούμενος που να μην κλήθηκε να πληρώσει τουλάχιστον 2.500 ευρώ. Με τις παρούσες συνθήκες, η φορολόγηση είναι υπερβολικά μεγάλη και φυσικά άδικη.

Επιβάλλεται, λοιπόν, η τροποποίηση των φορολογικών νόμων και η εισαγωγή δίκαιων κριτηρίων φορολόγησης. Τουλάχιστον μέχρι τα 11.000 ευρώ που θεωρείται όριο επιβίωσης για έναν Έλληνα πολίτη, δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένας φόρος.

Λίγο πολύ, αυτή είναι η εικόνα της οικονομικής πραγματικότητας στη χώρα μας. Κι ενώ θα περίμενε κανείς την άμεση λήψη αποφάσεων και την αναζήτηση λύσεων για την αποφυγή του οικονομικού κραχ, έχουμε τα εξής δεδομένα:
α) Μια κυβέρνηση που συνεχίζει να μοιράζει υποσχέσεις, μαζί όμως με σημειώματα πληρωμών για διάφορους φόρους
β) και την αξιωματική αντιπολίτευση πρωταθλήτρια σε ανακοινώσεις γενικών περιεχομένων, χωρίς συγκεκριμένο νόημα και ουσία.

Σε τι λοιπόν μπορεί να ελπίζει ο εργαζόμενος; Σε τι μπορεί να ελπίζει ο Έλληνας πολίτης; Όσο αισιόδοξος λαός κι αν είμαστε, έρχονται στιγμές που σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Τέτοιες στιγμές είναι αυτές που ζούμε.

ΠΗΓΗ: http://www.satataxi.gr/