ιτική, αναπάντεχες κούρσες και αστεία
περιστατικά.
Στα κόκκινα οχήματά τους έχουν περάσει τη μισή τους ζωή. Επόμενο είναι να έχουν πολλές ιστορίες να διηγηθούν. Είναι οι φίλοι Νίκος Ρόιδος και Γιώργος Παππάς, αλλά και συγγενείς μιας που ο κος Νίκος είναι χρόνια παντρεμένος με την ξαδέλφη του κου Παππά.
Στα 63 του ο Νίκος Ρόιδος, τριάντα χρόνια πίσω από το τιμόνι, στα 60 του ο Γιώργος Παππάς, αισίως μια εικοσαετία στο ταξί. Ο πρώτος έχει πάρει σε κούρσα τον γνωστό δικηγόρο Λυκουρέζο, ενώ ο δεύτερος τον μεγάλο κωμικό Βουτσά. Φυσικά, από τα ταξί τους έχουν περάσει κι άλλοι χιλιάδες, επώνυμοι και μη.
"Παλιά το επάγγελμά μας είχε πολύ καλό μισθό, αλλά τώρα δεν έχει τίποτα. Κανείς δεν έχει λεφτά για να πάρει ταξί, ούτε οι φοιτητές πλέον. Ένα μεροκάματο τώρα βγάζει 30-40 ευρώ μεικτά, αλλά τι να πρωτοπληρώσεις με αυτά. Όσα κι αν βγάλουμε μας 'χτυπάνε'. Μας έχουν φάει και τα ταξί που βάζουν ό,τι τιμές θέλουν", μας λέει ο κος Ρόιδος για το επάγγελμα του οδηγού ταξί στις μέρες μας.
"Πριν την κρίση ξέραμε ότι θα βγάλουμε κατά μέσο όρο 120 ευρώ μεικτά τη μέρα. Είχαμε όλη τη βάρδια κούρσες, αν θέλαμε να πιούμε έναν καφέ έπρεπε ...να κρύψουμε το ταξί. Πλέον βγάζουμε 40 μεικτά, ενώ έχουμε πολλά έξοδα, βενζίνες, τέλη κυκλοφορίας, φόρους, κι άλλα πολλά. Μας λένε να τα βάψουμε κι άσπρα τώρα, που είναι 600-700 ευρώ από το πουθενά", προσθέτει ο κος Παππάς, ο οποίος εργάζεται 12ωρα χωρίς ρεπό. "Εργάζομαι κάθε μέρα 12 ώρες την ημέρα, είτε στη βραδινή είτε στην πρωινή βάρδια. Κι αυτά κάθε μέρα, επτά στις επτά. Αν γινόταν θα δουλεύαμε και ...32 μέρες τον μήνα για να τα βγάλουμε πέρα. Ρεπό δεν υπάρχει, μια εβδομάδα δουλεύω νύχτα και την επόμενη μέρα, δηλαδή 9 με 9. Γενικά, εγώ συνήθως δούλευα νύχτα, αλλά τώρα επειδή είμαι ιδιοκτήτης δουλεύω βάρδιες", εξηγεί.
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ
Δεκαετίες στο τιμόνι και οι δυο, τους ζητάμε να μοιραστούν μαζί μας μια κούρσα που τους έχει μείνει.
Η ιστορία του κου Νίκου έχει να κάνει με μια ...γέννα. "Πριν από 25 χρόνια πήρα κούρσα μια Πομάκα, η οποία ήταν ετοιμόγεννη. Μαζί στο ταξί ήταν και ο άντρας της. Τους πήγαινα στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης και η γυναίκα μου φώναζε 'πάτα το πάτα το, θα το κάνω μέσα στο ταξί'. Ήταν τότε το παλιό νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης και μόλις την άφησα στο φορείο, γέννησε! Δηλαδή γέννησε στις πρώτες βοήθειες, δύο λεπτά από όταν βγήκε από το ταξί", διηγείται και προσθέτει μια ακόμη ιστορία.
"Σε ένα άλλο περιστατικό πήρα έναν τύπο τα ξημερώματα από την πλατεία, πριν από καμιά εικοσαετία, και ήθελε να πάει σε ένα χωριό πάνω από την Ορεστιάδα. Ο δρόμος φυσικά δεν ήταν η Εγνατία αλλά ο παλιός. Η Ορεστιάδα τότε έπιανε πολλά λεφτά, πάνω από δέκα χιλιάρικα. Αυτός μου απάντησε 'τι για 10-12 χιλιάρικα θα γίνω εγώ ρεζίλι στο χωριό;' Τότε ήταν η εποχή που μας έλεγαν από την τροχαία να μην σταματάμε, παρά αν δούμε το αμάξι της τροχαίας, γιατί έκλεβαν κι έκαιγαν αυτοκίνητα. Τελικά όμως πήρα την κούρσα, φτάσαμε και πληρώθηκα κανονικά", προσθέτει, με τον επιβάτη να είναι 'γνωστό' πρόσωπο.
Ο κος Γιώργος αντιπαραβάλλει δυο ιστορίες, από τις οποίες ο καθένας μπορεί να βγάλει το δικό του συμπέρασμα. Η πρώτη έχει ως εξής: "Πριν δώδεκα χρόνια περίπου πήρα έναν τύπο, ο οποίος τον είχε πάρει ο ύπνος στο ΚΤΕΛ κι αντί να βγει στην Ξάνθη ξύπνησε στην Κομοτηνή. Ήταν στις δύο το βράδυ, ήμουν τελευταίος στην πιάτσα και όλοι μου έλεγαν να μην τον πάρω, γιατί δεν θα είχε λεφτά να πληρώσει.
Το παλληκάρι ήταν χίπης, φορούσε φαρδιά ρούχα και δεν τον έπαιρνε κανείς. Ήθελε να πάει σε ένα χωριό της Ξάνθης, στη Διομήδεια. Από την όψη του ήταν αμφίβολο αν θα πληρώσει, αλλά εγώ τον πήρα. Μπήκε στο ταξί κι έκατσε μπροστά. Κι εντάξει, αφού ήθελε να πάει σε χωριό θα ήταν δύσκολο να τον ...χάσω, ενώ αν τον πήγαινα στην Ξάνθη θα μπορούσε να χαθεί εύκολα. Στη διαδρομή πήρε τηλέφωνο τον πατέρα του, μας περίμενε στην αυλή του σπιτιού και με πλήρωσε κανονικά".
"Ένας άλλος ήταν ψυχοπαθής, αλλά ποτέ δεν το κατάλαβα. Ήταν ντυμένος με σακάκι, πουκάμισο και γραβάτα. Μόλις είχε κατέβει από τον ψυχίατρό του. Τον πήρα από την Εθνική Τράπεζα και μου είπε να τον πάω στην Ξάνθη. Εγώ συμφώνησα, τον πήγα εκεί που ήθελε, μου είπε να περιμένω λίγο να φέρει τα λεφτά, αλλά ποτέ δεν γύρισε. Ακόμα τον περιμένω", είναι η δεύτερη ιστορία.
Διονύσης Βοργιάς
p ΠΗΓΗ: https://www.xronos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...