ΑΡΘΡΟ Του Θύμιου Λυμπερόπουλου: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΒΑΛΗΣΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΚΥΜΜΕΝΟΣ..!

Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός δεν μπορεί να προσεγγιστεί ως ιδεολογικό κίνημα. Δεν είναι καν ιδεολογία. 

Είναι ένα όχημα διαπλ

οκής που μεταφέρει τον ιό της παγκοσμιοποίησης από χώρα σε χώρα και δημιουργεί κοινωνικές τραγωδίες. Το ζήσαμε στη χώρα μας για αρκετά χρόνια και πληρώνουμε ακόμη τις μέρες που ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός έβαζε τη χώρα στα μνημόνια και τους ανθρώπους στο κάδρο της φτώχειας και της δυστυχίας.
    

Παραφράζοντας ένα απόφθεγμα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό», υποστηρίζω ότι το σκοτάδι που έφερε στη χώρα μας η νεοφιλελεύθερη παρέα του 2010-2015 (Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς) δεν μπορεί να νικηθεί από μια νέα νεοφιλελεύθερη ομάδα υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, που δημιουργήθηκε στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας και αγκαλιάζει κι άλλους κομματικούς οργανισμούς που, έμμεσα ή άμεσα, πρόσκεινται σ’ αυτήν. Μπορεί να νικηθεί μόνο με το φως. Και φως είναι η αλήθεια. Η πραγματικότητα. Τα γεγονότα. Αυτά που έγιναν κι αυτά που γίνονται. Και η πραγματικότητα είναι η εξής:
    

- Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός και αυτοί που τον εκπροσωπούν έβαλαν και συντήρησαν τη χώρα στη φυλακή των μνημονίων και της οικονομικής επιτήρησης.
   

 - Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός και αυτοί που τον εφήρμοσαν είναι ηθικοί αυτουργοί χιλιάδων αυτοκτονιών συνανθρώπων μας, που δεν άντεξαν την οικονομική καταστροφή.
   

 - Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός και αυτοί που τον διαφημίζουν, μας έπεισαν ότι είμαστε συνένοχοι για το δράμα της Ελλάδας. Βάφτισαν την φτωχοποίηση βελτίωση των δημοσιονομικών της χώρας.
  

  - Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός και αυτοί που τον καθιέρωσαν –όσο κυβερνούσαν– ως αναπτυξιακό μοντέλο, αντικατέστησαν τη ραχοκοκαλιά της εθνικής μας οικονομίας (μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενοι) με φίλα προσκείμενες πολυεθνικές εταιρείες. Έτσι υπαγορεύουν οι κανόνες της διεθνοποίησης, έτσι ακριβώς έκαναν.
Ζω για την ημέρα που θα πάρει σάρκα και οστά ένα κίνημα, πανανθρώπινο κίνημα, ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και στους εκπροσώπους της ανά τη γη. Ζω για την ημέρα που ο κοινός νους θα σπάσει τα δεσμά της προπαγάνδας και της χειραγώγησης και θα μπορεί να σκέφτεται, να αποφασίζει και να πράττει όχι ως πιόνι μιας καλοστημένης μηχανής, αλλά ως ανεξάρτητη οντότητα, που δεν θα πέφτει θύμα εξαπάτησης ούτε από πολιτικές κορώνες, ούτε από δήθεν καινοτομίες (που εξάγουν χρήματα στο εξωτερικό), ούτε από εκσυγχρονιστικά τρικ και offshoresεταιρείες που του σερβίρουν αφειδώς μεγαλοεκδότες και μεγαλοκαναλάρχες.

Θαυμάζω τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ όχι μόνο για την προσωπικότητά του και τον αγώνα εναντίον του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων, αλλά κυρίως για την επιμονή του. Πίστευε ότι ο κόσμος μπορούσε να αλλάξει. Μπορούσε να γίνει καλύτερος. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ βία. Επέμενε να υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι όλοι έχουν ίσα δικαιώματα. Ίσες ευκαιρίες στη ζωή. Σ’ ένα περιβάλλον εχθρικό που οι κοινωνικές ανισότητες είχαν καθιερωθεί ως φυσιολογικές, εκείνος πίστευε ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει πιο ισχυρό κίνητρο να πετύχει.

Σήμερα οι κοινωνικές ανισότητες έχουν πάρει το χρώμα του χρήματος. Η παρακαταθήκη που μας άφησε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και οι αγώνες του, υπαγορεύουν τη δημιουργία ενός κινήματος αντίστασης σε κάθε τι που προέρχεται από τις κυψέλες (εργαστήρι εκκολαπτόμενων πολιτικών ηγετών) της παγκοσμιοποίησης.

Επειδή όμως η εποχή μας δεν έχει τον αντίστοιχο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για να ενώσει το λαό και να καταδείξει τα εγκλήματα που γίνονται, ο καθένας από μόνος του μπορεί να γίνει πόλος αντίστασης. Έστω κι αν το τίμημα είναι σκληρό. Πλήρωσα και πληρώνω τον αγώνα μου για ισονομία στον κλάδο που εκπροσωπώ. Με χλευαστικά σχόλια από τον Τύπο της διαπλοκής, με μηνύσεις και αγώνες για δήθεν συκοφαντική δυσφήμιση, ακόμη και με κομματικές παρεμβάσεις είτε σε εκλογικές διαδικασίες στο χώρο του ταξί, είτε σε αποκλεισμό μου από τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές συνεντεύξεις. 

Αντέχω όμως, γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω. Γιατί το δικό μου κίνητρο είναι μεγαλύτερο από το δικό τους. Γιατί το να με δυσφημούν λειτουργεί τελικά ως αύξηση κοινωνικής αποδοχής.Γιατί και ο πόλεμος εναντίον μου είναι στοχευμένος. Θέλουν να καταστρέψουν πρώτα εμένα και μετά να σιγήσουν τη φωνή της αντίστασης που παραδοσιακά βγάζει η επαγγελματική ομάδα των αυτοκινητιστών ταξί.

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω τους εναπομείναντες ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, ποιο κίνητρο τους οδηγεί στην στήριξη του ιδιωτικού μονοπωλίου που αποδεδειγμένα εκπροσωπούν σήμερα οι παραπάνω παρατάξεις; Θεωρούν ότι τα καρτέλ και οι πολυεθνικές συνεπάγονται θέσεις εργασίας; Θεωρούν ότι η ανάπτυξη περνάει μέσα από την συμμετοχή τους, σε εργασιακό μεσαίωνα; Θεωρούν ότι η δικαιοσύνη στην οικονομία και η δικαίωση της εργασίας είναι επιδιώξεις ουτοπικές; Θεωρούν τους εαυτούς τους εγκλωβισμένους σε πολιτικές παραδόσεις και κομματικές επωνυμίες που όμως έχουν αποστασιοποιηθεί από το παρελθόν τους; Τι απ’ όλα αυτά…

Υ.Γ.: Σε όλους αυτούς που θα βρουν νέα τροφή για να με χλευάσουν τους παραθέτω ένα ακόμη απόφθεγμα του Κίνγκ: «Κανείς δεν μπορεί να σε καβαλήσει, αν δεν είσαι σκυμμένος».

ΠΗΓΗ: http://www.satataxi.gr