ΑΡΘΡΟ του Θύμιου Λυμπερόπουλου: Ο λύκος, πάντα λύκος θα είναι…!

Οι δύο πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις διαμεσολαβητικές εφαρμογές και ειδικ

ά για τον τρόπο που λειτουργεί η πολυεθνική Uber, έριξε και το τελευταίο κάστρο της παραπληροφόρησης – για την δήθεν οπισθοδρόμηση της ελληνικής κυβέρνησης – που έχουν αναλάβει εργολαβικά γνωστά και μη εξαιρετέα εκδοτικά συγκροτήματα.

Η θέση και κατά συνέπεια το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης είναι απόλυτα εναρμονισμένο με όσα υπερασπίζεται και προάγει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και οι λαοί της Ευρώπης.

Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η χρήση της τεχνολογίας θα πρέπει να γίνεται χωρίς περιορισμούς, έχουν διαγράψει την λέξη άνθρωπος από το λεξιλόγιό τους. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η διαφορά μας. Ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες και καταλήγουμε σίγουρα σε διαφορετικό προορισμό.

Η νεοφιλελεύθερη κουλτούρα, όπως εκφράζεται από τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, είναι ανάγνωση σε ρυθμό παπαγαλίας, μιας ιστορίας που θέλει την παγκοσμιοποίηση ως ένα φυσικό αργαλειό που υφαίνει μόνο φτώχεια και δυστυχία. Τα δημιουργήματά της είναι εργασιακές γαλέρες που προορίζονται ως αντικαταστάτριες των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ακόμα και σήμερα που οι οικονομίες των περισσοτέρων χωρών καταγράφουν οδυνηρές απώλειες, υπάρχουν κάποιοι που διαμαρτύρονται για την επαναπροσέγγιση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στο ζήτημα της λειτουργίας των διαφόρων εφαρμογών. 

Δεν μπορούν να δεχτούν ή δεν θέλουν να παραδεχτούν, ότι η ανεξέλεγκτη χρήση των εφαρμογών, σε όλους τους τομείς της οικονομίας και όχι μόνο στις επιβατικές μεταφορές, οδηγεί στην αφυδάτωση των εθνικών οικονομιών, φτωχαίνει τους λαούς και δημιουργεί εργασιακές ανισότητες όμοιες με αυτές που παραπέμπουν στον μεσαίωνα.
Και για να τελειώνουμε με τα παραμύθια της Χαλιμάς, κανείς δεν έκλεισε την πόρτα στην Uber, στην Beat ή σε οποιονδήποτε άλλο θέλει να ασκήσει επιχειρηματική δραστηριότητα στην χώρα μας. Η κυβέρνηση δημιούργησε ένα πλαίσιο κανόνων, το οποίο ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχουν παράθυρα φοροδιαφυγής, δεν κρύβονται γκρίζες ζώνες, δεν προκρίνονται τα συμφέροντα κανενός, δεν συνθλίβονται δικαιώματα κανενός. Ίδιοι κανόνες για όλους.

Ανταγωνισμός επί ίσοις όροις, με γνώμονα πρώτα απ’ όλα το εθνικό συμφέρον (πάταξη της φοροδιαφυγής). Δικαιοσύνη στην οικονομία και δικαίωση της εργασίας για κάθε άνθρωπο που εργάζεται, επιχειρεί ή συμμετέχει με οποιονδήποτε τρόπο στον τομέα των επιβατικών μεταφορών.

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στην διεθνοποίηση των αγορών και στους σκοπούς που εξυπηρετεί. Ο επιχειρηματικός πόλεμος με όπλα τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, λειτουργεί ανασταλτικά στην εξέλιξη των χωρών και των πολιτών τους. Όταν το μυαλό και οι ιδέες χρησιμοποιούνται για να υποτάξουν και να μειώσουν τον άνθρωπο και όχι να τον αναδείξουν και να τον κάνουν πιο ευτυχισμένο τότε κάτι δεν πάει καλά. Η προσπάθεια των νεοφιλελεύθερων βολεμένων να μηδενίσουν όσους διαφωνούν, χρησιμοποιώντας εκφράσεις περί αναχρονιστικών αντιλήψεων, δεν είναι παρά ανεπαρκή και αστεία άμυνα, και στις αλήθειες που η ίδια η ζωή αποτυπώνει. Για να το εκφράσουμε με μία ελληνική παροιμία, « ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.»

Οι κοινωνίες που ονειρεύεται το παγκοσμιοποιημένο επιχειρηματικό σύστημα βασίζεται στις διδαχές της Σχολής του Σικάγου. Εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, με μισθούς στα όρια της επιβίωσης και επιχειρήσεις – βασίλεια που θα συλλέγουν τον πλούτο και θα τον διανέμουν – με ενδιάμεσους σταθμούς τους φορολογικούς παραδείσους που δημιουργήθηκαν γι’ αυτό τον σκοπό – σελίγους κι εκλεκτούς. Αυτό το μοντέλο οικονομίας, άρρηκτα συνδεμένο με την διαπλοκή, κάποιοι το θεωρούν ιδεολογία. Του έδωσαν την επωνυμία άκρατος νεοφιλελευθερισμός για να κρύψουν μέσα στην βαρύγδουπη ορολογία του, το μένος τους για την ισονομία, για την δικαιοσύνη, για τον ίδιο τον άνθρωπο. Σε πολλές περιπτώσεις το κατάφεραν, προσέλαβαν διαφημιστές, αγόρασαν μέσα επικοινωνίας και δημιούργησαν οπαδούς. Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα πείθεται ο φτωχός, ο άνεργος, ο πεινασμένος. Αυτό θέλουν, περισσότερους φτωχούς, περισσότερους ανέργους, περισσότερους πεινασμένους, περισσότερους οπαδούς …

Όμως, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί εσαεί. Ο λύκος όποια προσωπίδα κι αν φορέσει, θα είναι πάντα λύκος. Κι είναι στη φύση του να μην πιάνεται φίλος με κανέναν.

Ο ρόλος ο δικός μουκαι όσων εκπροσωπούν μεγάλες κοινωνικές ομάδες, είναι να αναδεικνύουμε την αλήθεια και να προστατεύουμε τους εργαζομένους και τους πολίτες υποδεικνύοντας τα τεχνάσματα των λύκων, και κόβοντας κάθε πιθανότητα επαφής μαζί του.

Θα πολεμηθούμε γι’ αυτό. Το ζω.
Θα λοιδορηθούμε. Σε κάθε ευκαιρία.
Θα στιγματιστούμε. Ως αναχρονιστικοί.
Θα ταυτοποιηθούμε. Ως κατ’ ανάγκην αριστεροί.
Θα συρθούμε στα δικαστήρια. Για να μας φοβίσουν.

Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος. Αποδεχόμαστε ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου και πολεμάμε. Υπάρχει και η άλλη, η εύκολη λύση. Καθόμαστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα μας και βλέπουμε το PowerofLove. Ας διαλέξουμε τι θέλουμε να είμαστε. Πρωταγωνιστές, ή θεατές; Μαχητές ή υπνωτισμένοι;

ΠΗΓΗ: https://www.poeiata.gr/