μμύριο ανθρώπους, αριθμός που αντιστοιχεί στο 1/10 του εργατικού δυναμικού της νησιωτικής χώρας, με στόχο να ενθαρρύνει (τρόπον τινά) τους Κουβανούς να δοκιμάσουν την τύχη τους στον ιδιωτικό τομέα, ξεκινώντας δική τους επιχείρηση.
Ο Φιντέλ Κάστρο είχε μπροστά του ακόμα έξι χρόνια ζωής αλλά είχε αποσυρθεί, τουλάχιστον επίσημα, από την ενεργό δράση, λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του, αφήνοντας στον αδελφό του Ραούλ το δύσκολο έργο της διαχείρισης των πρώτων προσπαθειών ανανέωσης της δυσκίνητης κρατικής οικονομίας, μέσω μιας σειράς από διακριτικές επιχειρηματικές απόπειρες που έκαναν τον κόσμο να ελπίζει σε μια σταδιακή πορεία εκσυγχρονισμού του κουβανικού σοσιαλισμού. Ως συνέπεια, περί τους 600.000 Κουβανούς έγιναν ξαφνικά «cuentapropistas», αυτοαπασχολούμενοι και (ημι)ελεύθεροι επαγγελματίες.
Ανοίγοντας εστιατόρια, κάποιες μπουτίκ, συνεργεία αυτοκινήτων, κέντρα αισθητικής, αρτοποιεία, καφέ και μπαρ. Αλλά και μετατρέποντας τα παλιά οικογενειακά αυτοκίνητα (αμερικανικά, κυρίως, μοντέλα της δεκαετίας του ’50 που κατέληξαν με το πέρασμα των δεκαετιών να αποτελούν ένα από τα σύμβολα της σοσιαλιστικής Κούβας) σε συλλογικά ταξί. Χάρη σε αυτήν την επιχειρηματική πρωτοβουλία -αναφέρει η La Repubblica-, μία από τις πρώτες στο πλαίσιο της πορείας της Κούβας προς έναν σοσιαλισμό της αγοράς, ένας οδηγός ταξί μπορεί σήμερα να κερδίζει από 10 έως και 20 φορές περισσότερα χρήματα από έναν δημόσιο υπάλληλο, οι απολαβές του οποίου ανέρχονται κατά μέσον όρο στα 848 κουβανικά πέσος, ποσό που δεν ξεπερνά τα 30 ευρώ. Σύντομα, όμως, αυτό πρόκειται να αλλάξει.
Εξαιτίας μιας απόφασης του Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ που προκαλεί ήδη έντονες αντιδράσεις. Ο άνθρωπος που τον περασμένο Απρίλιο διαδέχθηκε τον Ραούλ Κάστρο στην εξουσία, αναλαμβάνοντας (υπό την αυστηρή επιτήρηση του μέντορά του) να οδηγήσει την Κούβα προς μια νέα εποχή, επιθυμεί να «ανανεώσει» και να «αναδείξει» τις δημόσιες συγκοινωνίες στην Αβάνα μέσω της προμήθειας 90 καινούργιων λεωφορείων και 400 minibus για την κάλυψη των αναγκών μαζικής μεταφοράς στην κουβανική πρωτεύουσα.
Η κρίση, όμως, για τους ιδιοκτήτες-οδηγούς των ιστορικών ταξί της Αβάνας άρχισε τον περασμένο Ιούλιο, όταν θεσπίστηκαν νέοι αυστηροί κανόνες για τη λειτουργία των ταξί, κανόνες τους οποίους αρκετοί ερμήνευσαν σαν μια μορφή τιμωρίας που επέβαλε το κράτος στον ολοένα αναπτυσσόμενο (και πιο πλούσιο) ιδιωτικό τομέα, μέτρα όπως οι υποχρεωτικές διαδρομές και οι προκαθορισμένες τιμές, που αντιτίθεται με τις απόπειρες περαιτέρω ανοίγματος της κουβανικής οικονομίας στην ελεύθερη αγορά, κατά το πρότυπο, πάντα, των Κινέζων.
Οι Αρχές έβαλαν στο στόχαστρο τους οδηγούς των ταξί και εξαιτίας της συνήθειας πολλών από αυτούς να μην εφοδιάζονται καύσιμα από τα πρατήρια του νησιού, αλλά από τους οδηγούς κρατικών αυτοκινήτων, οι οποίοι, επιδιώκοντας να αυξήσουν με κάθε τρόπο τις πενιχρές απολαβές τους, δεν δίσταζαν να πωλούν τα καύσιμα που προορίζονταν για τα οχήματα της δουλειάς τους.
Τελικά η κυβέρνηση προέβη στην ανάκληση περισσότερων από 2.000 αδειών ταξί (σε σύνολο έξι χιλιάδων), αφήνοντας χωρίς δουλειά τους ιδιοκτήτες τους. Αρκετοί, όμως, είναι και οι οδηγοί που αναγκάστηκαν να παραδώσουν οικειοθελώς τις άδειές τους καθώς θεωρούν πως οι νέοι κανονισμοί αφήνουν ελάχιστα περιθώρια κέρδους.
Απαραίτητη προϋπόθεση για όλους όσοι θέλουν να συνεχίσουν να οδηγούν τις εντυπωσιακές λιμουζίνες μάρκας Chevrolet, Plymouth και Ford, είναι να περάσουν τα οχήματά τους και από τον υποχρεωτικό, πλέον, τεχνικό έλεγχο, πράγμα δύσκολο, δεδομένου ότι έχουν κατασκευαστεί περισσότερο από μισό αιώνα πριν!
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...