Θρίαμβος …σωθήκανε οι κολωέλληνες και οι προστάτες τους!

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Διαφωνώ με τον Αλέξη Τσίπρα και όσους πιστεύουν ότι: «Μπορεί οι Ευρωπαίοι να λένε ότι είμαστε όλοι Έλληνες, αλλά μάλλον κάποιοι Έλληνες δεν είναι και τόσο Έλληνες.

Αυτοί που μας κυβερνούν». Αυτοί που μας κυβερνούν και οι κοινοβουλευτικοί και επικοινωνιακοί μοχλοί τους – καί μετά από το χθεσινοβραδινό Eurogroup – απέδειξαν ότι είναι «οι Έλληνες», την εικόνα των οποίων σχημάτισε ο σύγχρονος κόσμος στο μυαλό του την τελευταία διετία, με την μορφή των κολωελλήνων. Το εθνικό κράτος, με άλλα λόγια, όπου το εθνικό συμφέρον υπαγορεύεται απολύτως από το συνδυασμό συμφέροντος του τραπεζίτη, του χρηματιστή και της γερμανικής ελίτ. Αυτοί είναι «οι Έλληνες», εμείς οι υπόλοιποι σε λίγο καιρό θα αναζητούμε άλλη ταυτότητα για να διακρινόμαστε από την κολωφάρα, που όχι μόνον χρεοκόπησε την χώρα, αλλά την παραδίδει θριαμβευτικά στους δανειστές της, οι οποίοι πρόστυχα από ιδιώτες μετατρέπονται σε «δημόσιοι», με απόλυτη μάλιστα ευρωεξασφάλιση!

Μόνο που έτσι οι Έλληνες καταλήγει να ζουν σε μια χώρα υπό δύο εισαγωγικά: «εθνικό» «κράτος». Άλλους Έλληνες ενοχλούν περισσότερο τα εισαγωγικά στο «εθνικό», ενώ άλλους εκείνα στο «κράτος». Εμένα όμως με ενοχλεί περισσότερο η διαδικασία παραγωγής εισαγωγικών. Τα εισαγωγικά στη «δημοκρατία». Με συνθλίβει η αντίληψη ότι οι  μεταπράτες κολωέλληνες της μεταπολίτευσης παρέλαβαν ένα ηττημένο και διαλυμένο από τη χούντα κράτος  για να το παραδώσουν ανίσχυρο και εξευτελισμένο σε μια άλλη, διεθνή αυτή τη φορά, χούντα, την οποία συνθέτει η νέα μορφή των προστατών-δανειστών (εκμεταλλευτών, δηλαδή) της χώρας μας. Νέος θρίαμβος …σωθήκανε οι κολωέλληνες και οι προστάτες τους, για να καταδικαστούν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα, για πολλά χρόνια.

Σωθήκανε για να δολοφονήσουν την δημοκρατία! [Κρατήστε το προηγούμενο, παρεξηγημένο σημείωμα μου «Η Ελλάδα φασίζει και μαζοχίζεται», θα με θυμηθείτε!  «Το σωθήκανε, μάλιστα, μην το… δένετε! Βάλτε το και αυτό σε εισαγωγικά. Όλα από εδώ και πέρα θα πρέπει να μπαίνουν σε εισαγωγικά. Μια ολόκληρη χώρα στον νάρθηκα των εισαγωγικών που θα ορίζονται συγκυριακά από το concept “no war, no peace” του χρηματοπιστωτικού λόμπυ με την γερμανική ελίτ. Αυτό θα καταλήξει – και μάρτυς μου η ιστορία – στην απόλυτη υποχώρηση του δημοκρατικού φαινομένου στην Ελλάδα και στην ανάπτυξη μιας ακόμη χειρότερης κουλτούρας στην πατρίδα μας με την φτωχοποιούμενη κοινωνία της. Αυτή των συμπλεγματικών «ευρωπαίων» επαρχιωτών. Φτωχών, αντιδραστικών συγγενών των υπολοίπων αναπτυγμένων πρώην – θεωρητικά τουλάχιστον – ισοτίμων εταίρων μας.

Αυτό θα είναι το πρακτικό αποτέλεσμα των εισαγωγικών για τα οποία ξεδιάντροπα θριαμβολογεί σήμερα ξανά-μανά το καθεστώς. «Ούφ τη γλιτώσαμε και αυτή τη φορά», είναι σαν να λέει στους πελάτες του, μόνον που σε αυτή τη συγκυρία  έσωσαν αποκλειστικά τους τραπεζίτες και απέφυγαν την άτακτη διάλυση του πολιτικού συστήματος. Θα μου πεις, ίσως: μεγάλη υπόθεση αυτό. Ναι, αλλά με τι αντάλλαγμα! Με ένα απολύτως αισχρό, αντικοινωνικό και αντεθνικό αντάλλαγμα, δίχως λαϊκή νομιμοποίηση, το οποίο μόνο η φάρα των κολωελλήνων θα μπορούσε να συνομολογήσει.

Έτσι:

1)  Επισφραγίζεται η συντεταγμένη χρεοκοπία της χώρας.

2) Αποκλείεται στα χαρτιά η στάση εξωτερικών πληρωμών, αντίθετα δεν διασφαλίζεται η αποφυγή της αδυναμίας εσωτερικών πληρωμών, σε δεύτερο στάδιο.

3) Η Ελλάδα παραμένει υπό ειδικούς όρους στην Ευρωζώνη και με ειδικές συμφωνίες θα συνεχίσει να πορεύεται, με σοβαρό ενδεχόμενο μετά το καλοκαίρι να αναγκαστεί να προχωρήσει σε υιοθέτηση, περιορισμένου θεσμικά, διπλού νομισματικού συστήματος, για την κάλυψη των εσωτερικών οικονομικών ροών. Αυτό μπορεί να αποφευχθεί μόνον αν υπάρξει σημαντική αναπτυξιακή βοήθεια, που όμως η μορφή της δανειακής σύμβασης μοιάζει να αποκλείει.

4) Η Ελλάδα θα ενεργοποιήσει τις ρήτρες συλλογικής δράσης (collective action clauses -CACs), και έτσι θα επιβραβευτούν όσοι κερδοσκόπησαν ελεεινά με τα ελληνικά ομόλογα την μακρά περίοδο ανεπίσημης επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους. Την περίοδο δηλαδή που το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δήλωνε ότι δεν θέλει ούτε να ακούει για αναδιάρθρωση, ενώ ο κύριος Παπαδήμος την χαρακτήριζε καταστροφική. Σημασία δεν έχει τόσο το αναμενόμενο «Default», από τους οίκους αξιολόγησης, όσο η διάψευση όσων υπερφίαλα δήλωναν ότι «όσοι στοιχηματίζουν για την χρεοκοπία της Ελλάδας, θα χάσουν τα λεφτά τους»! Όλοι οι κολωέλληνες τελικώς για αυτούς δούλευαν! Οι λιγότερο ή καθόλου κολωέλληνες, είναι τελικά αυτοί που εκτός από τα λεφτά θα χάσουν και την αξιοπρέπειά τους και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και τη δυνατότητα για ένα πιάτο φαί.

5) Οι διευθετήσεις για την δανειακή σύμβαση δεν έχουν σε καμία περίπτωση αποσαφηνιστεί, με σοβαρό ενδεχόμενο εμπλοκής αμέσως μετά την πρώτη δόση.

6) Η Ελλάδα, ουσιαστικά χθες, δεσμεύτηκε να καλύπτει διαρκώς από εσωτερικούς πόρους την τρύπα που θα εμφανίζεται στον προϋπολογισμό – ή/και στην εξυπηρέτηση των αναδιαρθρωμένων δανείων – που θα συντάσσει η τρόικα και θα κυρώνει το ελληνικό κοινοβούλιο και Eurogroup. Αυτό σημαίνει διαρκώς νέα μέτρα λιτότητας όλων των μορφών και περαιτέρω κοινωνική διάλυση και αντιπαράθεση μεταξύ των ιδιαίτερων κοινωνικών ομάδων.

7) Ολόκληρη η διοίκηση και όχι απλώς η κεντρική κυβέρνηση εντάσσονται σε ειδικό καθεστώς αυξημένης επιτήρησης, το οποίο θα αποσαφηνιστεί πριν από την διεξαγωγή των εκλογών και επί του οποίου θα κληθούν εκ νέου να συνυπογράψουν οι πολιτικοί αρχηγοί.

 Το μέλλον της Ελλάδας και η διάρθρωση του πολιτικού της συστήματος, όπως ασφαλώς και η εξωτερική της πολιτική, θα εξαρτώνται πλέον απολύτως από το δίπολο Βερολίνο-Ουάσιγκτον. Οποιαδήποτε ασυμφωνία – πόσο μάλλον διένεξη – μεταξύ των δύο θα αποσταθεροποιεί αμέσως την χώρα δίχως να υπάρχει η δυνατότητα εναλλακτικής στρατηγικής από την μεριά μας.

9) Η Ελλάδα μεταβάλλεται στο πρώτο μεταμοντέρνο προτεκτοράτο, και αποτελεί την πρώτη αναπτυγμένη χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα που μετατρέπεται σε υποτελή πολιτεία, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

10) Για πρώτη φορά μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο διαμορφώνονται συνθήκες έμμεσου ιμπεριαλισμού (indirect imperialism) για την Γερμανία, σύμφωνα με το πρότυπο της συμφωνίας του Βουκουρεστίου, του Μαΐου 1918 (Αναζητήστε τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου και μελετήστε την καλά. Στο πλαίσιο αυτού του βιαστικού σημειώματος, δεν διαθέτω άλλο χώρο και χρόνο για να την περιγράψω… και να σας σηκωθεί η τρίχα κάγκελο!).

Συμπέρασμα: Αυτή είναι η Ελλάδα των κολωελλήνων. Να την χαίρεστε! Αυτή η χώρα δεν είναι πλέον δική μας. Αν ο συντάκτης αυτών των γραμμών ένοιωσε αποξενωμένος και (απο)αηδιασμένος από την διαπλοκή και το καθεστώς και αυτοεξορίστηκε αμέσως μετά τον θρίαμβο της Ολυμπιάδας, κατόπιν του σημερινού θριάμβου αισθάνεται απολύτως δικαιωμένος για την (επώδυνη σε κάθε περίπτωση) απόφαση του αυτή. Καλή τύχη στους υπόλοιπους, που δεν αυτοπροσδιορίζονται στο πλαίσιο των κολωελλήνων. Από εδώ και πέρα θα μιλάμε με όρους απελευθέρωσης και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Απελευθέρωσης με όρους ριζοσπαστικού δημοκρατικού πλουραλισμού και κοινωνικής χειραφέτησης. Το γράφω έντονα για να το καταλάβουν καλά όσοι είναι έτοιμοι να σηκώσουν την μαύρη σημαία του νεοφασισμού στην χώρα! Δεν θα υπάρξει ανεξαρτησία και αυτοκυβέρνηση της Ελλάδας, δίχως πολιτικό πλουραλισμό και εκδημοκρατισμό σε όλα τα επίπεδα, με την εφαρμογή υψηλής τεχνολογίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Η πρόκληση βρίσκεται ενώπιον μας!!

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.


http://troktiko.eu