Αναθεματισμένη Παρασκευή, πόσο μα πόσο σε αναμένω. Και καλώ την κούρσα μου,
λοιπόν, για να πάω στο κέντρο της Αθήνας για κάτι δουλειές και λέγοντας κούρσα εννοώ μία παλιατζούρα που μου έστειλε το Taxibeat. Δεν σχολιάζω το όχημα, ούτε τη μυρωδιά του οδηγού. Αποφασίζω, όμως, να μην ανταλλάξω ούτε μία λέξη μαζί του και βυθίζομαι στην ασφάλεια του κινητού μου τηλεφώνου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που αυτό μου προσφέρει.
Ο τύπος θέλει κουβεντούλες και βαριέμαι φρικτά. Απαντώ μονολεκτικά, χωρίς αποτέλεσμα. Δεν πτοείται μία… Γερασμένος πριν από την ώρα του, ταλαίπωρος… Όταν, όμως, γυρνάει να με κοιτάξει φευγαλέα στο φανάρι, έχει ένα σπινθηροβόλο βλέμμα. Η κουβέντα κυλάει, εγώ έχω χαλαρώσει και οι επικείμενες εκλογές ξεπηδούν.
ΩΧ! Το τί έχω ακούσει από ταξιτζήδες για τα πολιτικά δεν λέγεται. «Χρυσή Αυγή γιατί αγαπάω την πατρίδα ρε», μου είχε φωνάξει προσφάτως ένας και θυμάμαι είχα προβληματιστεί πολύ για το αν έπρεπε να του φέρω την τσάντα στο κεφάλι και να πηδήξω από το εν κινήσει όχημα.
Κουλουριάστηκα στη θέση μου προσποιούμενη ότι αγναντεύω τη μαγευτική Αθήνα, αλλά ο τύπος συνέχισε ακάθεκτος. «Έχεις αποφασίσει τί θα ψηφίσεις;», με ρωτάει. «Ναι αλλά θα προτιμούσα να μην το συζητήσω μαζί σας», του απαντώ και εκπλήσσομαι με την αγένειά μου.
«Και εγώ έχω αποφασίσει. Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ κορίτσι μου, αλλά με βαριά καρδιά» Η συζήτηση μόλις απέκτησε ενδιαφέρον. Γιατί ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί με βαριά καρδιά; «Άκου, πρέπει να φύγουν αυτοί που μας κυβερνούν. Μας ταπείνωσαν. Μας διέσυραν. Μας εξευτέλισαν και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι μας έβαλαν να σκοτωθούμε ο ένας με τον άλλο». Τί εννοείτε; «Ξαφνικά κοιτούσαμε τί δουλειά κάνει ο ένας για να τον κατασπαράξουμε: Είσαι δημόσιος υπάλληλος; Είσαι κλέφτης! Είσαι τεμπέλης και ζεις εις βάρος μου! Είσαι ταξιτζής; Είσαι απατεώνας! Είσαι δάσκαλος; Παρασύρεις τα παιδιά μας σε κινητοποιήσεις και δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου! Δεν αντέχω πια αυτή την κατάσταση»
Δεν μου είχε απαντήσει, όμως, στο γιατί με βαριά καρδιά; «Κορίτσι μου οι εποχές δεν σηκώνουν πάθη και φανατισμούς. Παίρνω το ρίσκο και αν μας βγει καλώς! Αν όχι από εκεί πάει και ο επόμενος. Έχουμε πια ξυπνήσει. Δεν μας αρμόζουν σημαιούλες και κραυγές, αλλά ωριμότητα, νηφαλιότητα και υπεύθυνη διαχείριση των ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ μας απέναντι στη Δημοκρατία»
Και αυτό ήταν το μάθημα που πήρα σήμερα Παρασκευή από έναν σοφό άνδρα που ευχαρίστησα, καθώς αυτός χανόταν στην αναζήτηση της επόμενης κούρσας, στην αναζήτηση των επόμενων 5 ευρώ!
ΠΗΓΗ: http://www.redwire.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...