Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε μια ακόμη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Τραπέζης της Ελλάδας με εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων από τον τουρισμό, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και το εμπόριο. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν βασικοί συνομιλητές της τρόικα όταν σχεδιάστηκαν τα δύο μνημόνια
που άλλαξαν εν μια νυκτί , όχι μόνο το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων αλλά και όλη τη δομή της ελληνικής οικονομίας.
Το σχέδιό τους, όποιο κι αν ήταν, οδήγησε στον μαρασμό και της παραγωγής και της ελληνικής οικονομίας γενικότερα.
Πόσοι βιομήχανοι μετέφεραν τα εργοστάσια παραγωγής τους σε γειτονικές βαλκανικές χώρες, στέλνοντας στην ανεργία χιλιάδες Έλληνες πολίτες; Πόσο μαύρο χρήμα διακινείται στην βιομηχανία τουρισμού εις βάρος άλλων επαγγελματιών; Πόσες ναυτιλιακές εταιρίες είναι έτοιμες να αναζητήσουν άλλους φορολογικούς παραδείσους για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους; Οι εκπρόσωποι όλων αυτών των παραγωγικών τάξεων δεν είναι που έχουν βγάλει τα χρήματά τους σε τράπεζες του εξωτερικού; Αυτοί λοιπόν εκπροσωπούν τους στυλοβάτες της ελληνικής οικονομίας; Ποιος από αυτούς βγήκε να κάνει έκκληση σε όσους φυγάδευσαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, να τα ξαναφέρει πίσω και να συμβάλλει στην προσπάθεια να σωθεί η πατρίδα; Κανείς.
Σε όλο αυτό το παραλήρημα περί ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας για την οποία πασχίζουν οι εκπρόσωποι των ‘’παραγωγικών τάξεων’’ ακολουθεί η ένοχη σιωπή όλου του πολιτικού κατεστημένου αυτής της χώρας. Καμιά πρόταση για ισοδύναμα μέτρα. Καμιά πρόβλεψη να πληρώσουν οι έχοντες. Κανένα σχέδιο κοινωνικά αποδεκτό και ρεαλιστικό. Από τη μια οι εκφραστές της δραχμής και η επιστροφή στις σπηλιές και από την άλλη ‘’οι ναι σε όλα’’, που οδηγούν με χρονοκαθυστέρηση…πάλι στις σπηλιές.
Εάν υπάρχει ακόμη εθνική συνείδηση, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να αποδειχθεί. Η Ελλάδα χρειάζεται επιχειρηματίες που θα φέρουν λεφτά στη χώρα μας όπως παλιά. Δεν χρειάζεται επιχειρηματίες που πλουτίζουν μέσα από δημόσια έργα και κρατικές προμήθειες και μετά στέλνουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Όσοι έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό, ξεζουμίζοντας το μόχθο του ελληνικού λαού, ας τα επενδύσουν εδώ, στον τόπο μας, για τη σωτηρία της πατρίδας. Κι αν δε θέλουν, ας βρει τρόπο η κυβέρνηση να τους στείλει να ζήσουν μόνιμα στη χώρα που κρύβουν τα λεφτά τους. Ναι λοιπόν, εξορία.
Διαφορετικά, η ίδια η κοινωνία θα αναγκαστεί να δημιουργήσει ένα δικό της φορέα που θα υπερασπιστεί τις ανθρώπινες αρχές και αξίες της, χωρίς στρογγυλοποιήσεις, αλλά με στόχο την δικαιοσύνη στην οικονομία. Ένας φορέας που θα απορρίπτει πολιτικές που θέλουν αποικία τη χώρα μας και δούλους τους Έλληνες. Ας καταλάβουν όλοι , ότι πολιτικές που μας οδηγούν στη δραχμή, ή πολιτικές απόλυτου συμβιβασμού (ναι, σε όλα ) προσβάλουν και την νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.
ΠΗΓΗ: http://www.poeiata.gr/
που άλλαξαν εν μια νυκτί , όχι μόνο το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων αλλά και όλη τη δομή της ελληνικής οικονομίας.
Το σχέδιό τους, όποιο κι αν ήταν, οδήγησε στον μαρασμό και της παραγωγής και της ελληνικής οικονομίας γενικότερα.
Πόσοι βιομήχανοι μετέφεραν τα εργοστάσια παραγωγής τους σε γειτονικές βαλκανικές χώρες, στέλνοντας στην ανεργία χιλιάδες Έλληνες πολίτες; Πόσο μαύρο χρήμα διακινείται στην βιομηχανία τουρισμού εις βάρος άλλων επαγγελματιών; Πόσες ναυτιλιακές εταιρίες είναι έτοιμες να αναζητήσουν άλλους φορολογικούς παραδείσους για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους; Οι εκπρόσωποι όλων αυτών των παραγωγικών τάξεων δεν είναι που έχουν βγάλει τα χρήματά τους σε τράπεζες του εξωτερικού; Αυτοί λοιπόν εκπροσωπούν τους στυλοβάτες της ελληνικής οικονομίας; Ποιος από αυτούς βγήκε να κάνει έκκληση σε όσους φυγάδευσαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, να τα ξαναφέρει πίσω και να συμβάλλει στην προσπάθεια να σωθεί η πατρίδα; Κανείς.
Σε όλο αυτό το παραλήρημα περί ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας για την οποία πασχίζουν οι εκπρόσωποι των ‘’παραγωγικών τάξεων’’ ακολουθεί η ένοχη σιωπή όλου του πολιτικού κατεστημένου αυτής της χώρας. Καμιά πρόταση για ισοδύναμα μέτρα. Καμιά πρόβλεψη να πληρώσουν οι έχοντες. Κανένα σχέδιο κοινωνικά αποδεκτό και ρεαλιστικό. Από τη μια οι εκφραστές της δραχμής και η επιστροφή στις σπηλιές και από την άλλη ‘’οι ναι σε όλα’’, που οδηγούν με χρονοκαθυστέρηση…πάλι στις σπηλιές.
Εάν υπάρχει ακόμη εθνική συνείδηση, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να αποδειχθεί. Η Ελλάδα χρειάζεται επιχειρηματίες που θα φέρουν λεφτά στη χώρα μας όπως παλιά. Δεν χρειάζεται επιχειρηματίες που πλουτίζουν μέσα από δημόσια έργα και κρατικές προμήθειες και μετά στέλνουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Όσοι έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό, ξεζουμίζοντας το μόχθο του ελληνικού λαού, ας τα επενδύσουν εδώ, στον τόπο μας, για τη σωτηρία της πατρίδας. Κι αν δε θέλουν, ας βρει τρόπο η κυβέρνηση να τους στείλει να ζήσουν μόνιμα στη χώρα που κρύβουν τα λεφτά τους. Ναι λοιπόν, εξορία.
Διαφορετικά, η ίδια η κοινωνία θα αναγκαστεί να δημιουργήσει ένα δικό της φορέα που θα υπερασπιστεί τις ανθρώπινες αρχές και αξίες της, χωρίς στρογγυλοποιήσεις, αλλά με στόχο την δικαιοσύνη στην οικονομία. Ένας φορέας που θα απορρίπτει πολιτικές που θέλουν αποικία τη χώρα μας και δούλους τους Έλληνες. Ας καταλάβουν όλοι , ότι πολιτικές που μας οδηγούν στη δραχμή, ή πολιτικές απόλυτου συμβιβασμού (ναι, σε όλα ) προσβάλουν και την νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.
ΠΗΓΗ: http://www.poeiata.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...