Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια πονηρή αλεπού που την έλεγαν κυρά Μάρω. Είχε γεράσει και επειδή δεν μπορούσε να κυνηγήσει όπως παλιά, βλέποντας σ΄ένα κοτέτσι τις κότες να βήχουν, αποφάσισε να παραστήσει τον γιατρό, που θα τις σώσει από την αρρώστια τους.Βρήκε κάποια ρούχα γι αυτό το σκοπό, έκρυψε καλά και την ουρά της και κίνησε για το κοτέτσι. Στο δρόμο σκεφτόταν ότι εύκολα θα ξεγελούσε αυτά τα κουτορνίθια, και έτσι θα απολάμβανε χωρίς κόπο ένα πλούσιο γεύμα. Στάθηκε μπροστά στο κοτέτσι και καλούσε τις κότες με γλυκιά φωνή, να έρθουν για να τις γιατρέψει από το βήχα τους. Μαζεύτηκαν οι κότες και πάνω που θα τις έπιανε, άνοιξε η ρόμπα της και φάνηκε η γούνα της.
Μια γριά κότα την είδε και άρχισε να κακαρίζει δυνατά, καλώντας σε βοήθεια. Την φασαρία άκουσε και ο σκύλος-φύλακας του κοτετσιού και έτρεξε γρήγορα και κυνήγησε την πονηρή αλεπού, σώζοντας έτσι στο τσακ τις κοτούλες, επαληθεύοντας τις παροιμίες που λένε ότι :
έχουσι γνώση οι φύλακες, και ότι η γηραιά όρνιθα έχει τον ζωμό.
ΑΙΣΩΠΟΣ.
Σε λίγο καιρό φίλοι μου, θα πρωταγωνιστήσουμε κι εμείς σε καταστάσεις ανάλογες με αυτές του μύθου. Θ΄αρχίσουν να ξεπετάγονται πονηρές αλεπούδες, οι οποίες ενδεδυμένες με την φορεσιά του φιλόπατρι, του φιλεργατικού, του αποφασιστικού, ή του μειλίχιου δημοκράτη, και του αντιμνημονιακού εισέτι, θα φροντίσουν να ξεγελάσουν εμάς, όπου μας θεωρούν άνοες πουλακίδες, τρεφόμενες υπόπτου καλαμποκίου και ευκόλως παρασυρόμενες απ΄τα λεκτικά θέλγητρά τους. Η προσοχή μας πρέπει να είναι αυξημένη, ώστε να μην καταντήσουμε πρώτη ύλη για την κοτόσουπά τους. Αυτή τη φορά πρέπει να προσέλθουμε διαβασμένοι, σοβαροί και αποφασισμένοι, χωρίς παρωπίδες και με δυνατή μνήμη. Ξέρουμε τι τέλος είχαν αυτοί που παρασύρονταν απ΄το τραγούδι των Σειρήνων. Εξάλλου πόσες Οβιδιακές τους μεταμορφώσεις μπορούμε ν΄αντέξουμε σ΄αυτόν το βραχύβιο βίο μας, αλήθεια; Ας σκεφτούμε τα παιδιά μας και γενικά τις μελλοντικές γενιές και το τι τους κληροδοτούμε, εξαιτίας και των δικών μας λαθών και της ελαφρότητας που είχαμε όταν προσεγγίζαμε την κάλπη, βγάζοντας κάλπικους πολιτικούς, φτιασιδωμένους με τα ψιμύθια της σικέ αγάπης για την πατρίδα, για την δημοκρατία για τον λαό, για τους νόμους και το Σύνταγμα.
Οι καταστάσεις που ζούμε δεν απέχουν και πολύ από αυτές που περιγράφει ο Όργουελ στο βιβλίο του με τίτλο ‘’1984’’.
Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση θετική ή αρνητική γι αυτό το βιβλίο, αλλά καλό θα ήταν να το διαβάσετε όλοι,-εκτός ίσως από τους καταθλιπτικούς- όπου από προσωπική πείρα, δε το συνιστώ. Εκεί θα δείτε την προπαγάνδα του καθεστώτος του Μεγάλου Αδελφού, και τι πραγματικά επικρατούσε στην κοινωνία, όπου βασίλευε ο τρόμος, το ψέμα, η πείνα, η προδοσία και ο έλεγχος σε όλα τα επίπεδα της ζωής, ιδίως στην ελεύθερη σκέψη, όπου ο έλεγχός της πραγματοποιούνταν μέσω τηλεόρασης.
Έτσι λοιπόν κι αυτοί έχοντάς μας περιορισμένους στο κοτέτσι της προπαγάνδας τους , μας ελέγχουν, μας παραπλανούν και μας θεωρούν σαν τις κότες που τους γεννούν τα χρυσά αυγά.
Αυτή τη φορά καλό θα είναι, όταν έρθουν οι πονηρές αλεπούδες για να μας παρασύρουν, να τις πάρουμε στο κατόπι, με τα πολεμοφόδια που διαθέτει εν αφθονία συνήθως ένα κοτέτσι. Εξάλλου αν δεν σπάσεις και μερικά αυγά, ομελέτα δεν γίνεται.
Αν συσπειρωθούμε, αν αναζητήσουμε νέους πετεινούς,-λειράτους- τότε θα δούμε ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά, όπως το αυγό του Κολόμβου.
Έρχεται και η παρέλαση………….
Οι καταστάσεις που ζούμε δεν απέχουν και πολύ από αυτές που περιγράφει ο Όργουελ στο βιβλίο του με τίτλο ‘’1984’’.
Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση θετική ή αρνητική γι αυτό το βιβλίο, αλλά καλό θα ήταν να το διαβάσετε όλοι,-εκτός ίσως από τους καταθλιπτικούς- όπου από προσωπική πείρα, δε το συνιστώ. Εκεί θα δείτε την προπαγάνδα του καθεστώτος του Μεγάλου Αδελφού, και τι πραγματικά επικρατούσε στην κοινωνία, όπου βασίλευε ο τρόμος, το ψέμα, η πείνα, η προδοσία και ο έλεγχος σε όλα τα επίπεδα της ζωής, ιδίως στην ελεύθερη σκέψη, όπου ο έλεγχός της πραγματοποιούνταν μέσω τηλεόρασης.
Έτσι λοιπόν κι αυτοί έχοντάς μας περιορισμένους στο κοτέτσι της προπαγάνδας τους , μας ελέγχουν, μας παραπλανούν και μας θεωρούν σαν τις κότες που τους γεννούν τα χρυσά αυγά.
Αυτή τη φορά καλό θα είναι, όταν έρθουν οι πονηρές αλεπούδες για να μας παρασύρουν, να τις πάρουμε στο κατόπι, με τα πολεμοφόδια που διαθέτει εν αφθονία συνήθως ένα κοτέτσι. Εξάλλου αν δεν σπάσεις και μερικά αυγά, ομελέτα δεν γίνεται.
Αν συσπειρωθούμε, αν αναζητήσουμε νέους πετεινούς,-λειράτους- τότε θα δούμε ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά, όπως το αυγό του Κολόμβου.
Έρχεται και η παρέλαση………….
.jpg)
