ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ, κ. Γ. Ν. ΡΑΓΚΟΥΣΗ, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 21/8/2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ, κ. Γ. Ν. ΡΑΓΚΟΥΣΗ, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Κ. ΠΑΠΑΔΙΟΧΟ
 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

 ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ

 ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

21 Αυγούστου 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ

κ. Γ. Ν. ΡΑΓΚΟΥΣΗ

ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Κ. ΠΑΠΑΔΙΟΧΟ

--Οι ιδιοκτήτες ταξί έχουν πει ότι θα περιμένουν μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου τις προτάσεις σας.    Πότε ακριβώς θα γνωστοποιηθούν αυτές για την απελευθέρωση στα ταξί;

  Όπως έχουμε εξαρχής ανακοινώσει, και αφού έχουμε λάβει τις προτάσεις των φορέων του τουρισμού και των εργαζόμενων οδηγών ταξί, θα είμαστε έτοιμοι στα τέλη του μήνα και εναπόκειται βέβαια στον πρωθυπουργό και στα κυβερνητικά όργανα ο ακριβής χρόνος στον οποίο θα εκδηλωθεί η πρωτοβουλία μας, έπειτα από συνεκτίμηση των αναγκών του συνολικού κυβερνητικού σχεδιασμού. Άλλωστε είναι προφανές ότι το ζήτημα έχει αποκτήσει ευρύτερη σημασία. Δεν είναι ο υπουργός απέναντι στους ιδιοκτήτες ταξί. Είναι το πολιτικό σύστημα και η ευθύνη του να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον απέναντι σε οργανωμένα συντεχνιακά συμφέροντα και ολιγαρχικές νοοτροπίες. Όπως έχουμε πει, θα έχουμε τη δυνατότητα ουσιαστικού διαλόγου και κοινωνικής αλλά και κοινοβουλευτικής διαβούλευσης.

 

--Ποιος θα είναι ο πυρήνας των προτάσεων σας;

 Πρώτον: καθεστώς μηδενικής ανοχής στη φοροδιαφυγή και στην ιδιοποίηση δημόσιας περιουσίας – είναι όρος δημοσιονομικής επιβίωσης της χώρας. Η δικτατορία και το πελατειακό κράτος μετέτρεψαν τους κατόχους αδειών ταξί, σε «ιδιοκτήτες» αδειών ταξί. Και παράλληλα τους έδωσαν έτσι τη δυνατότητα να εμπορεύονται στη μαύρη αγορά ένα δημόσιο αγαθό που είναι η κρατική άδεια ταξί. Ένα δημόσιο αγαθό που, όπως όλα τα δημόσια αγαθά, ανήκει σε ολόκληρη την κοινωνία, τελικά στους φορολογούμενους πολίτες.
   Η κατάσταση αυτή είναι από κάθε άποψη απαράδεκτη και δεν μπορεί να συνεχίζεται ειδικά στις παρούσες συνθήκες που βιώνει η χώρα. Δεν μπορεί η Κυβέρνηση να χρησιμοποιεί μία γλώσσα και δύο πρακτικές. Δεν μπορεί από τη μια πλευρά να διακηρύσσει τη δέσμευση της στην πάταξη της παραοικονομίας και από την άλλη να επιτρέπει συναλλαγές μαύρης αγοράς. Και για να έχει κανείς αίσθηση των μεγεθών, αν αληθεύουν εκτιμήσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί και υπολογίζουν την μέση τιμή της άδειας τα τελευταία χρόνια στη μαύρη αγορά στις 150.000€ , με 30.000 άδειες συνεπάγεται ένας τζίρος παραοικονομίας που υπερβαίνει τα 4 δισεκατομμύρια. Δεν μπορεί το κράτος την ώρα που ζητά από τους φορολογούμενους να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, να κλείνει το μάτι σε κάποιους άλλους και να καμώνεται πως δεν υπάρχει πρόβλημα που παραοικονομούν και που συντηρούν επιπλέον μαύρη εργασία. Ιδίως μάλιστα όταν η χώρα βρίσκεται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας για να εξασφαλίσει τη δημοσιονομική της επιβίωση και την αντιμετώπιση του προβλήματος του δημόσιου χρέους. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν είναι δυνατόν την ώρα που η χώρα υφίσταται τέτοιες θυσίες ένα άλλο κομμάτι της δημόσιας περιουσίας, όπως οι συγκεκριμένες άδειες, να αφήνεται σε ένα καθεστώς συντεχνιακής λογικής όλων των τελευταίων δεκαετιών.
   Πρέπει επομένως να βρεθεί μία λύση. Μια λύση δίκαιη και τίμια. Αυτό απαιτεί η κοινωνική πλειοψηφία και το καθήκον απέναντι στον τόπο.

  Δεύτερον, η λύση που θα δώσουμε θα εξασφαλίζει τη συνολική αναβάθμιση του επαγγέλματος, τόσο στις συμβατικές μορφές του όσο και στις νέες μορφές υπηρεσιών που έχει ανάγκη ο τουρισμός. Με καλύτερη ποιότητα στο προσωπικό, στα οχήματα, στην ασφάλεια, τις περιβαλλοντολογικές προδιαγραφές. Μόνο έτσι θα ωφεληθούν οι πολίτες που χρησιμοποιούν ταξί, αλλά και η μεγάλη βιομηχανία της χώρας μας που είναι ο τουρισμός, μόνο έτσι έχουμε αναπτυξιακό αποτέλεσμα.

  Και, τρίτον, με τη λύση που θα δώσουμε θα πρέπει να εξασφαλίσουμε τη όσο το δυνατό μεγαλύτερη τόνωση της απασχόλησης με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, δηλαδή ίσων ευκαιριών για όλους. Καινούργιες δουλειές, νέες σχέσεις εργασίας που δεν θα προκύψουν μόνο από νέες άδειες, αλλά κυρίως από τις καινούργιες υπηρεσίες και τα προϊόντα που θα καθιερωθούν από τη γενικότερη αναδιοργάνωση του κλάδου.

--Θα βγουν, για παράδειγμα, νέες άδειες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη;

 Κύριε Παπαδιόχο, το ερώτημα δεν είναι αν θα βγουν αλλά αν θα βγαίνουν νέες άδειες. Γιατί, απελευθέρωση δεν σημαίνει να βγουν αλλά να βγαίνουν νέες άδειες. Διεθνώς τα δεδομένα αλλάζουν και από τους ποσοτικούς περιορισμούς πηγαίνουμε στα αυστηρά ποιοτικά κριτήρια. Όλο και περισσότερες χώρες φεύγουν από την επιβολή ποσοτικών περιορισμών που αποκλείουν την πρόσβαση σε ένα επάγγελμα και πηγαίνουν στη θεσμοθέτηση αυστηρών ποιοτικών κριτηρίων για την άσκηση του.

--Άρα θα υπάρξει παντού απελευθέρωση.

 Όταν λέμε απελευθέρωση εννοούμε απελευθέρωση. Ελεύθερη πρόσβαση στο επάγγελμα, ασφαλώς με κανόνες, αυστηρές προδιαγραφές , διαφάνεια και δικαιοσύνη. Δεν μπορεί να συνεχίζονται άλλο οι πρακτικές που οδήγησαν το πολιτικό σύστημα στη πλήρη αναξιοπιστία, άλλα να λέμε, άλλα να εννοούμε και άλλα να πράττουμε. Αυτά έχουν απαίτηση οι πολίτες να σταματήσουν.   Και είναι υποχρέωση μας να σταματήσουν.

 

--Πολλοί, ακόμη και εντός του ΠΑΣΟΚ, σας κατηγορούν ότι ανοίξατε «μέτωπο» με τους ταξιτζήδες μέσα στο καλοκαίρι, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στον τουρισμό.

  Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Καταρχήν η ημερομηνία απελευθέρωσης όλων των επαγγελμάτων, άρα και των ταξί, ήταν εκ του νόμου, που η Βουλή ψήφισε, η 2α Ιουλίου και αυτό βέβαια ήταν γνωστό εδώ και μήνες σε όλους. Αυτό που ήταν δική μου πρωτοβουλία, ακριβώς για να προστατευθεί η τουριστική περίοδος ήταν να ξεκινήσω άμεσα διάλογο και να ζητήσω προτάσεις από τους εμπλεκόμενους φορείς δεσμευόμενος ότι οι τελικές προτάσεις του υπουργείου θα παρουσιαστούν τέλη Αυγούστου. Και νομίζω ότι η εξέλιξη επιβεβαιώνει πόσο εσφαλμένη ήταν η πίεση όσων μας ζήτησαν να παρουσιάσει το υπουργείο τις προτάσεις του μέσα στην καρδιά της τουριστικής περιόδου. Αυτό απλώς θα έδινε πρόσχημα για μικροκομματικά καθοδηγούμενες αντιδράσεις εις βάρος του τουρισμού. Γι΄ αυτό και η απαράδεκτη απεργία των ταξί ήταν απρόκλητη και αδικαιολόγητη και έληξε όπως έληξε, ακριβώς διότι συνιστούσε ένα ακραίο «προληπτικού χαρακτήρα» αντικοινωνικό χτύπημα. Αυτό που συνιστά μείζονα εξέλιξη για το δημόσιο βίο της χώρας, είναι το γεγονός ότι οι πρώτοι υφιστάμενοι τις συνέπειες αυτών των απαράδεκτων ενεργειών, οι εκπρόσωποι του τουρισμού, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, αυτό που απαίτησαν δεν ήταν ένα συμβιβαστικό κουκούλωμα και να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, αλλά επιτέλους να προχωρήσουμε στις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος. Είναι μια ελπίδα για τη χώρα η στάση αυτή, είναι ένα νέο συλλογικό κεκτημένο που οφείλουμε να υπερασπιστούμε.

--Εάν σας ζητηθεί σε περίπτωση έντονων αντιδράσεων, να προχωρήσετε σε «ήπιο» άνοιγμα του κλάδου θα το δεχθείτε;

  Είναι καθήκον μας να αποσαφηνίζουμε πάντα ότι αν με «έντονες αντιδράσεις» εννοούμε έκνομες ενέργειες, τότε αυτές είναι αρμοδιότητες της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης. Και πράγματι, οι αρμόδιοι κρατικοί λειτουργοί κατά τη διάρκεια των απαράδεκτων ενεργειών των ιδιοκτητών, ανταποκρίθηκαν έγκαιρα αποφασιστικά και αποτελεσματικά. Διότι, επιτέλους, στον τόπο μας πρέπει να θεωρηθεί αυτονόητη και μη διαπραγματεύσιμη η εφαρμογή του νόμου. Σας ενημερώνω, μάλιστα, ότι θα ζητήσω και από τις υπηρεσίες των περιφερειών ενημέρωση για την πορεία επιβολής των προβλεπόμενων κυρώσεων, όπου διαπιστώθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις. Τώρα, κ.Παπαδιόχο, οι " ήπιες προσαρμογές" αποδείχθηκε ότι ούτε προσαρμογές ήταν ούτε στο τέλος τέλος ήπιες, αφού τα δραματικά τους αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμα. Δεν αντέχει λοιπόν η χώρα άλλες τέτοιες «ήπιες κοροϊδίες», αλλά χρειάζεται αξιόπιστες ριζοσπαστικές τομές, όπως ο Ν.3919, τον οποίο οφείλουμε να εφαρμόσουμε μέχρι κεραίας. Η Ελλάδα, για να βγει από το φαύλο και άκρως επικίνδυνο κύκλο της κρίσης, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της με διστακτικά ημίμετρα , κουκουλώματα ή μικρά βήματα. Χρειάζονται άλματα, χρειάζεται τρέξιμο. Χρειάζεται μια νέα αρχή παντού.

 

--Ενώ προετοιμάζετε τις προτάσεις σας, υπάρχει και το ενδεχόμενο της παραίτησης;

 Από την πρώτη ημέρα συμμετοχής μου στην κυβέρνηση, θεωρώ την παραίτηση αυτονόητη όταν κανείς διαπιστώσει ότι δεν έχει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού και τη συνείδηση του ήσυχη.

 

--Κάποιοι λένε ότι κινείστε με το συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να ενισχύσετε το «μεταρρυθμιστικό» προφίλ που δημιουργήσατε ως υπουργός Εσωτερικών.

  Όποιοι σκέπτονται με όρους προφίλ είναι ελαφρείς και ανιστόρητοι. Και όποιοι δεν συνειδητοποιούν ότι η επιβίωση της χώρας ως μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας, κρέμεται από μια κλωστή και αναλώνονται σε ανούσιες μάχες οπισθοφυλακής και σκιαμαχίες του παρελθόντος, δεν προσφέρουν υπηρεσία στον τόπο. Άλλωστε, προφίλ και καριέρα στη Ελλάδα χτίζονταν με «φιλολαϊκές» πολιτικές, με το «γενναιόδωρο» μοίρασμα προνομιών, επιδομάτων, με την εξασφάλιση «εξαιρέσεων» και «τακτοποιήσεων». Και όχι με επώδυνες συγκρούσεις στις οποίες δεν επωμίζεται κανείς μόνο το λεγόμενο πολιτικό κόστος αλλά, το εξίσου υπαρκτό προσωπικό και οικογενειακό, το οποίο σας διαβεβαιώ είναι βαρύτατο. Στο υπουργείο Εσωτερικών που αναφερθήκατε, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις όπως ο Καλλικράτης, με τον οποίον καταργήθηκαν τα 2/3 των δήμων και 4.000 νομικά τους πρόσωπα, η Δι@ύγεια, οι νόμοι για την καθολική υπαγωγή όλων των προσλήψεων στο ΑΣΕΠ, η ανάδειξη των 25.000 προϊσταμένων του δημοσίου για πρώτη φορά ακομμάτιστα, με γραπτές εξετάσεις, το 40ωρο ή το νέο πειθαρχικό δίκαιο που έρχεται, όλα αυτά συνεπάγονται το «ξεβόλεμα» εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Και για όποιον είναι αποφασισμένος να μην αφήσει να χτιστεί πάνω στο "σπίτι του κανόνα" μια αυθαίρετη πολυκατοικία εξαιρέσεων, ε, αυτό στην Ελλάδα έχει κόστος. Όσους ακούτε λοιπόν να μιλούν περί προφίλ, ας μπουν στον κόπο να αναλάβουν αυτοί τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος και ας φτιάξουν αυτοί το προφίλ τους αν θέλουν. Η χώρα άλλωστε έχει τέτοιες ανάγκες που υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό. Αλλά οι ανέξοδες κουβέντες τέλειωσαν στη Ελλάδα. Όποιος ενδιαφέρεται να μιλήσει ας έχει υπόψη του ότι η κοινωνία ακούει μόνο έργα, τα λόγια τελείωσαν.

 

--Στην οικονομία, φαίνεται πως τα πράγματα εξελίσσονται δυσοίωνα. Τι πρέπει να γίνει τώρα;

 Κατ’αρχάς, πρέπει επιτέλους να σταματήσει κάθε ωραιοποίηση. Βρισκόμαστε σε οριακή κατάσταση και αυτό που απαιτείται είναι η σταθεροποίηση της οικονομιας, να πετύχουμε επιτέλους να σταματήσουμε τον κατήφορο. Και αντιλαμβάνεται βέβαια κανείς πόσο επικίνδυνη ήταν η εισήγηση όσων ισχυρίζονταν το ότι η κυβέρνηση δεν είχε τη νομιμοποίηση να ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Τότε δεν θα είχαμε τη συμφωνία της 21^ης Ιουλίου, και με τις διεθνείς εξελίξεις, που σήμερα όλοι βλέπουν, θα ήμασταν ενώπιον ολοκληρωτικής καταστροφής.

 

--Στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν αντιδράσεις στην προοπτική της απελευθέρωσης. Κάποιοι λένε πως με την επιμονή σας μπορεί να οδηγήσετε την κυβέρνηση σε πτώση.

  Άλλος δρόμος για τη χώρα δεν υπάρχει από τον επώδυνο , κοπιώδη ανήφορο των μεταρρυθμίσεων.   Ακλόνητη πεποίθηση μου είναι ότι όσο η κυβέρνηση τον προχωρεί, παρά τις δυσκολίες, δεν έχει να φοβάται τίποτα, ούτε πολιτικά, ούτε ηθικά, ούτε ιστορικά. Δεν έχει να φοβάται τίποτα όταν με τις αλλαγές αυτές αποκαθίσταται το αίσθημα δικαιοσύνης στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ότι όλοι συμβάλλουν, ισότιμα, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Όσο η κυβέρνηση συγκρούεται με συντεχνιακά προνόμια και ολιγαρχικά συμφέροντα δεν έχει να φοβάται τίποτα. Αντίθετα, η κυβέρνηση θα κινδυνεύει αν δεν κάνει πράξη όλες εκείνες τις δομικές αλλαγές. Αν ολιγωρήσουμε, αν συμβιβαστούμε, αν υποκύψουμε σε συμφέροντα και ομάδες πίεσης, που καθ΄όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, απομυζούσαν ουσιαστικά τον ελληνικό λαό.