ΑΡΘΡΟ Του Θύμιου Λυμπερόπουλου: Αμνήμονες και Ασεβείς..!

«Η πολιτική φιλοσοφία της “Νέας Δημοκρατίας” έχει σαν βασικό σκοπό την συσπείρωση όλων των Ελλήνων στην

οικοδόμηση μιας δημοκρατίας θεμελιωμένης στον σεβασμό της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας και ικανής να προστατεύσει την ηθική και υλική ελευθερία των πολιτών της».

         Με αυτές τις λέξεις ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κήρυξε την έναρξη των εργασιών του Α’ Συνεδρίου του κόμματος στις 5 Μαίου του 1979.

         Και με αυτές τις αρχές μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελλήνων. Έτσι μεγάλωσα κι εγώ. Με σεβασμό στην πατρίδα και στον άνθρωπο. Πώς να αλλάξω τώρα;

Πώς να αγαπήσω ξαφνικά την παγκοσμιοποίηση και την διαπλοκή; Όλος ο κόσμος κατάλαβε πλέον τι σημαίνει κατάργηση συνόρων, τι σημαίνει παγκόσμιο εμπόριο και ποιους εξυπηρετεί. Την ώρα που όλος ο πλανήτης «βράζει» κατά της παγκοσμιοποίησης, έμειναν μόνο ο Σόιμπλε, ο Μητσοτάκης και οι νεοφερμένοι της Δράσης να την υποστηρίζουν και να την υμνούν.

Να νικήσει τους δαίμονές της…

         Στην Ελλάδα των μνημονίων και της καταρρακωμένης οικονομίας, η ελπίδα ψάχνει απεγνωσμένα πολιτική στέγη. Εκατομμύρια άνθρωποι κάτω ή ακριβώς στο όριο της φτώχιας, παρακολουθούν αποσβολωμένοι, από τη μία τις προσπάθειες της κυβέρνησης να διαχειριστεί (άλλοτε το πετυχαίνει και άλλοτε όχι) τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας και από την άλλη, τη Νέα Δημοκρατία να ασχολείται μόνο με την διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την εξουσία.

         Ποτέ άλλοτε στην πολύχρονη ιστορία της η δημοφιλέστερη παράταξη της χώρας δεν ήταν τόσο «λίγη» σε επίπεδο ηγεσίας. Ποτέ άλλοτε, δεν είχε απογοητεύσει σε τέτοιο βαθμό τους πιστούς ψηφοφόρους της. Ποτέ άλλοτε, δεν κινδύνεψε να μεταβληθεί –μέσα σε λίγους μήνες– από κόμμα εξουσίας, σε ευαγές ίδρυμα αποκατάστασης πολιτικών ψευτοιδεολόγων και ψευτομεταρρυθμιστών. Ποτέ άλλοτε, η Νέα Δημοκρατία δεν κακοποιήθηκε ιδεολογικά όσο σήμερα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους νεοφιλελεύθερους υπασπιστές του.

         Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη την πραγματική Νέα Δημοκρατία. Ουδόλως ενδιαφέρεται για τις εμμονές εξουσίας του Κυριάκου. Αντίθετα, τρέμει κάθε φορά που από το περιβάλλον του διατυπώνονται σχέδια και απόψεις που παραπέμπουν στο πρόσφατο παρελθόν και αν τα συλλέξουμε, μπορούμε να γράψουμε ένα ρεαλιστικό μανιφέστο, για το «πώς να οδηγηθείτε στα μνημόνια» ή «πως η πολιτική σκύβει τη μέση στις πολυεθνικές και στα καρτέλ».

         Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που έχει καταφέρει η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Αντί να έρθει πιο κοντά στο λαό και στον εργαζόμενο, αντί να αποτελεί πόλο ελπίδας και αισιοδοξίας για το αύριο, κάνει ότι είναι δυνατόν για να βγει από το κάδρο των επιλογών μας. Οι τακτικές και οι επιλογές της προκαλούν τρόμο. Πάρτε για παράδειγμα το Ασφαλιστικό. Μετά από 7 χρόνια μνημονιακών εισφορών που καταχρέωσαν και εγκλώβισαν χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες, έρχεται ο νέος ασφαλιστικός νόμος και προσφέρει ανάσες ζωής, δικαιοσύνης και ελευθερίας σε όλους τους «αλυσοδεμένους» μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους. Αντί λοιπόν η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να εργαστεί για να βελτιώσει αυτό το νόμο, από τον οποίο όντως πλήττεται ένα 20% του επιχειρηματικού δυναμικού, αντί να καταθέσει μια σοβαρή πρόταση για τη βελτίωσή του, μας παραπέμπει στην εποχή Βρούτση… (Όταν έκλειναν οι επιχειρήσεις η μία πίσω από την άλλη υπό το βάρος των υπέρογκων εισφορών και των χρεών). Η απόλυτη τρομοκρατία.

Νεοφιλελεύθεροι πραματευτάδες

         Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε ένα πολιτικό σούπερ μάρκετ. Ένα μαγαζί που φιλοξενεί στα ράφια του πάσης φύσεως ιδέες, που λανσάρονται από αποτυχημένους, καιροσκόπους, νεοφιλελεύθερους πραματευτάδες. Μόνο το όνομα έμεινε να θυμίζει την ιστορική αφετηρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο πρώτο συνέδριο του κόμματος και την ένδοξη διαδρομή μέχρι και το 2009. Όλα τα υπόλοιπα, αρχές, αξίες, ιστορία, ιδεολογία κλειδώθηκαν στις κεντρικές αποθήκες της νεοσύστατης πολιτικής επιχείρησης που χρησιμοποιεί το όνομα της Νέας Δημοκρατίας ως «κράχτη» για να αποσπάσει εντέχνως αλλά χωρίς ηθική, την ψήφο των πολιτών.

         Και λέω χωρίς ηθική, γιατί εκεί στη Ρηγίλης τα άλλαξαν όλα, εκτός από το όνομα της ιστορικής παράταξης. Δεν είναι ηθικό, να παραπλανά κάποιος τον κόσμο για ιδίον όφελος. Δεν είναι ηθικό, να χρησιμοποιείται το όνομα του Καραμανλή, μόνο όταν πρόκειται για συσπείρωση του εκλογικού σώματος. Δεν είναι ηθικό, να αθωώνει η ίδια η παράταξη (η νυν ηγεσία της) τους υβριστές του και τους λασπολόγους. Δεν είναι ηθικό άλλο να είμαστε και άλλο να δείχνουμε.

         Αυτή η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Όχι, πριν αναμετρηθεί με τους δαίμονές της και τους νικήσει. Όχι, πριν αποκαταστήσει τη δική της αλήθεια, την δική της υπόσταση. Αυτή τη στιγμή η Νέα Δημοκρατία πολεμάει τον εαυτό της. Μοιάζει με το διπλό πρόσωπο του Ιανού, τον διπρόσωπο Ρωμαίο θεό, που αντιπροσωπεύει πότε το καλό και πότε το κακό. Όσο το πρόσωπο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και η λατρεία για τα ιδιωτικά μονοπώλια θα κρύβουν το πρόσωπο του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και των αξιών, τόσο θα απομακρύνεται η παράταξη από την προοπτική μαζικής αποδοχής από την ελληνική κοινωνία. Όσο διάφοροι Σκυλακάκηδες στολίζουν την βιτρίνα του κόμματος, τόσο πιο αποκρουστική θα γίνεται. Όσο τα πρωτοκλασσάτα στελέχη του (όπως η Ντόρα Μπακογιάννη) αθωώνει την πειρατεία και την παρανομία τύπουUber, στρώνοντας κόκκινο χαλί, τόσο θα μας βρίσκουν απέναντι.

         Αυτή η Νέα Δημοκρατία προετοιμάζεται για να εξυπηρετήσει ένα σκοπό. Την καθιέρωση των ιδιωτικών μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Γι’ αυτό και η ηγεσία της σταμάτησε να κατηγορεί το κρατικό μονοπώλιο. Γιατί ιδεολογικά είναι πολύ κοντά. Η διαφορά είναι στο είδος του μονοπωλίου. Αυτοί προτιμούν το ιδιωτικό. Γι’ αυτό σταμάτησαν να μιλούν για ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, για δικαιοσύνη στην οικονομία, για δικαίωση της εργασίας. Αυτή η Νέα Δημοκρατία, με αυτήν την ηγεσία, με αυτές τις πολιτικές, με αυτές τις τακτικές, με αυτά τα πρόσωπα, είναι –ευτυχώς για τον ελληνικό λαό– καταδικασμένη σε αποτυχία.

Υ.Γ.: Ευτυχώς που υπάρχει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας που με τον λόγο και το ήθος του, υπενθυμίζει στην ελληνική κοινωνία, αξίες όπως η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η αξιοπιστία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

ΠΗΓΗ: https://www.poeiata.gr