ΑΡΘΡΟ Του Θύμιου Λυμπερόπουλου: Θεέ μου, τι σου κάναμε..!

Θέλοντας να κινηθώ στο πνεύμα των ημερών, που δικαιολογεί ευχολόγια και αισιοδοξία, θα ευχηθώ, το 2017

να είναι η χρονιά που θα γκρεμιστεί το τείχος του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. 

Το τείχος της ντροπής που χώρισε τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες. Σε ζάπλουτους και υπηρέτες. Υπηρέτες ενός συστήματος που καταρακώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που υποβαθμίζει την έννοια της εργασίας, που ‘’σκοτώνει’’ προκειμένου να βγουν οι αριθμοί και να γεμίσουν οι τσέπες των ημέτερων.

Όλος ο πλανήτης παρακολουθεί με αγωνία και τρόμο την έξαρση της βίας και τα τυφλά δολοφονικά χτυπήματα. Χιλιάδες αθώοι άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους, τις αποφάσεις και τις πολιτικές κάποιων, που σήμερα –τάχα- θρηνούν και διατυμπανίζουν ότι θα πατάξουν την τρομοκρατία. Οι ίδιοι άνθρωποι που τη δημιούργησαν. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τι οπλίζει το χέρι των τρομοκρατών και των δολοφόνων; Ένα πράγμα, η ΣΤΕΡΗΣΗ. Στέρηση της δημοκρατίας, στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταπάτηση των ιδιαιτεροτήτων ενός λαού, στέρηση εργασίας, στέρηση βασικών αναγκών για επιβίωση, στέρηση, στέρηση, στέρηση…

Η στέρηση είναι παιδί της παγκοσμιοποίησης. Και αυτή εδραιώθηκε μέσα από την καθιέρωση της επίσημης ιδεολογίας της , του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Κι αν η Ελλάδα είναι το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των καταστρεπτικών συνεπειών της παγκοσμιοποίησης και των ‘’δολοφονικών’’ πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού, υπάρχουν κι άλλα (παραδείγματα) , που οδηγούν την ανθρωπότητα, με μαθηματική ακρίβεια,στην καταστροφή. Είναι αφελής όποιος δεν βλέπει ότι μαίνεται ήδη ένας παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος. Η διαφορά -με τους προηγούμενους- είναι ότι οι χώρες δεν συμμετέχουν. ‘’Εκπροσωπούνται’’ πλέον από τις πολυεθνικές και τα καρτέλ. Και όλοι μαζί έχουν βάλει στόχο τον άνθρωπο. Αυτό διακυβεύεται. Η ύπαρξή του, η ιδιοκτησία του, το μυαλό του, τα χέρια του, ο ιδρώτας του.

Είναι αλήθεια, ότι στην πρώτη φάση αυτού του πολέμου, οι ορδές των πολυεθνικών και της παγκοσμιοποίησης, βρήκαν απροετοίμαστες τις ανθρώπινες κοινωνίες. Με συνοπτικές διαδικασίες , επέβαλαν μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες, άρπαξαν οικονομίες και κόπους μιας ολόκληρης ζωής, ελαχιστοποίησαν την αγοραστική δύναμη των πολιτών και επέβαλαν φτωχοποίηση και ανεργία. Όλο αυτό το τσουνάμι της στέρησης είναι δεδομένο ότι γεμίζει το πηγάδι της αντίδρασης. Η ανθρώπινη φύση έχει όρια κι όταν αυτά ξεπεραστούν, αντιδρά. Με ποιο τρόπο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Εύχομαι αυτή η αντίδραση να μην έχει ανθρώπινα θύματα, όπως αυτά που δημιούργησε η παγκοσμιοποίηση και ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός. Εύχομαι, η μετάβαση στην κανονικότητα να γίνει με τον πιο ομαλό τρόπο. Για ένα πράγμα όμως είμαι σίγουρος. Κανένα είδος μονοπωλίου, ούτε κρατικό, ούτε ιδιωτικό δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια ζωής.

Η παγκόσμια ιστορία, έχει πολλά παραδείγματα καταδίκης και πτώσης , αυταρχικών, αντιδημοκρατικών, και μονοδιάστατων κυβερνήσεων, ιδεολογιών και οικονομικών συστημάτων. Όταν οι ιδεολογίες, οι οικονομίες, οι κυβερνήσεις, δεν υπηρετούν τον άνθρωπο, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Όσα δεινά κι αν φέρουν στις ανθρώπινες κοινωνίες, η εδραίωσή τους θα είναι προσωρινή και εύθραυστη. Και ο ήχος που θα προκαλέσει η πτώση τους θα είναι εκκωφαντικός.

ΥΓ: Και μιας και μιλάμε για ήχο, ήρθε στο μυαλό όλη αυτή η ‘’φασαρία’’ που κάνει ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο κύριος (αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα έπρεπε να τα εφεύρουμε) Άδωνις Γεωργιάδης. Με τις φωνές του (για όλα και για το τίποτα) έχει παρασύρει όχι μόνο την παράταξή του αλλά και τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο, σε μια αστεία και ανούσια αντιπαράθεση , από την οποία δεν έχει να κερδίσει απολύτως τίποτα η ελληνική κοινωνία. Δεν θέλω να σας χαλάσω την ημέρα, αλλά σκεφτείτε ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης μπορεί να είναι ένας από αυτούς που αύριο, ίσως κληθεί να ξανασώσει την πατρίδα. Θεέ μου , τι σου κάναμε…

ΥΓ1: Κάθε πόλεμος κρύβει πίσω του οικονομικά αίτια. Τούτος ο πόλεμος (οικονομικός) έχει ως στόχο τον ενεργειακό πλούτο. Και πάντα έχει ως δικαιολογία ‘’την πάταξη και την πτώση ενός απολυταρχικού πολιτεύματος, μιας τυρρανίας’’ που καταπιέζει το λαό. Μύθος. Ένας τύρανος διαδέχεται έναν άλλο στην εξουσία. Και ο σκοπός είναι ένας. Κατάργηση εθνικής κυριαρχίας, υφαρπαγή εθνικού ενεργειακού πλούτου και εκκμετάλευσή του από τις πολυεθνικές και τα καρτέλ. Οι χαμένες ανθρώπινες ζωές, το προσφυγικό, η δημιουργία τρομοκρατών, είναι μέρος του νεοφιλελεύθερου παιχνιδιού. Σημασία έχει το κέρδος, το χρήμα, η δύναμη.

ΥΓ 2 : Στην Ελλάδα από το 2010 και μετά , το ίδιο το πολιτικό σύστημα ‘’βάζει στο αρχείο’’ κάθε οικονομικό έγκλημα κατά της χώρας μας και αθωώνει κάθε πολιτικό ή επιχειρηματικό πρόσωπο που συμμετείχε σε αυτό. Κόρακας (διαπλεκόμενος), κοράκου (διαπλεκόμενου) μάτι, δεν βγάζει…

ΠΗΓΗ: https://www.poeiata.gr/