ΑΡΘΡΟ Του Θύμιου Λυμπερόπουλου: ΣΥΝΟΛΟ ΕΥΤΕΛΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ..!

Στο κατώφλι του 2017 μάταια ψάχνεις να καλοσωρίσεις την ελπίδα. Έμεινε πίσω, στο 2010 και στην απαρχή των μνημονίων και

της κατασκευασμένης οικονομικής κρίσης. Κάθε πυλώνας δύναμης και ελπίδας που θα μπορούσε να παράγει υγιή κύτταρα και να τα μπολιάσει στην ελληνική κοινωνία, παγιδεύτηκε στον εμπαιγμό και στον αυτοεξευτελισμό. 

Πολιτική, διανόηση, τύπος, δικαιοσύνη, λαός μπήκαν στο μίξερ της παγκοσμιοποίησης και ξαναλανσάρονται με την ετικέτα του νεοφιλελευθερισμού. Καταναλώστε ελεύθερα κύριοι. Υπάρχει πολύς σανός για όλους… εμάς τους στοχοποιημένους.

Πολιτικοί: Ένα τσούρμο εξουσιολάγνοι, επίδοξοι σωτήρες του έθνους μα και αυτουργοί της καταστροφής συνάμα, παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα και κουνάνε το δάχτυλο ο ένας στον άλλον. Νταραβέρι να γίνεται. Ηγέτες ευτελών προδιαγραφών, αντάξιοι των μνημονιακών καιρών και της σαπίλας που συσσωρεύτηκε για να επεξεργαστεί ο ιστορικός του μέλλοντος.

Η καταναλωτική μανία, ο υπέρμετρος υλισμός, ο έρωτας με το χρήμα και τις πολυεθνικές προσδιορίζουν πλέον την κοινή πολιτική ταυτότητα των κομμάτων εξουσίας. Ποιο έθνος, ποια κοινωνία, ποιος λαός, ποιο μέλλον, ποια ζωή; Όλα έγιναν για το χρήμα. Όλοι δανείστηκαν για να συντηρήσουν τον κομματικό τους στρατό και να χρηματοδοτήσουν την ψηφοθηρική τους εκστρατεία. Κι εσύ (κι εγώ) Έλληνα πληρώσαμε την αφέλειά μας.

Δικαιοσύνη: Απλός παρατηρητής των εξελίξεων. Ένας σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος που «νίπτει τας χείρας του» και συμμετέχει με την αδράνειά του στο έγκλημα που συντελείται κατά της χώρας μας. Ακούσατε κάποιο μεγάλο Δικηγορικό Σύλλογο, κανένα Συμβούλιο Επικρατείας, κάποια συλλογική οντότητα από το χώρο της Δικαιοσύνης να καταγγέλλει την παρατυπία των μνημονίων (γιατί παρατυπία είναι όταν παραδίδεται η εθνική ανεξαρτησία και η αυτοτέλεια της χώρας) και να οδηγεί στο σκαμνί τους πρωταίτιους και τους ηθικούς αυτουργούς της εθνικής μας καταστροφής; 

Ακόμη και το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ κι αυτόν τον ανεκδιήγητο Γεωργίου προσπάθησαν να κουκουλώσουν. Είναι κοινό μυστικό το μαγείρεμα των οικονομικών στοιχείων της χώρας προκειμένου να μπούμε σε τροχιά μνημονίων. Είναι κοινό μυστικό ότι σ’ αυτό το μαγείρεμα είχαμε… τη συνδρομή και ευρωπαίων σεφ (Eurostat).

Διανόηση:Όλοι αυτοί οι άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, της Ακαδημίας, που κάποτε ήταν αυστηροί αλλά δίκαιοι κριτές της εξουσίας, που πήγαν σήμερα; Που κρύφτηκε όλο εκείνο το τσαγανό που «ξεβράκωνε» κάθε κομματική κατεργαριά και βοήθησε την ελληνική κοινωνία να καθαρίσει τη σκέψη της και να διαχωρίσει την ψευδαίσθηση από την πραγματικότητα; 

Όσοι απέμειναν (από τον κόσμο της διανόησης) ή αποσύρθηκαν στην ασφάλεια της μοναχικότητάς τους αρνούμενοι να παρακολουθήσουν την κακόγουστη τραγωδία, ή έγιναν «μπιζού» και εκθέτονται σε κομματικές βιτρίνες. Απέκτησαν πόστα εξουσίας και θα ξεβραστούν κάποια στιγμή κι αυτοί –όπως και οι εξουσιολάγνοι φίλοι τους– στο νησί (λέγε με Ελλάδα) της ανέλπιδης επιβίωσης.

Τύπος: Ο μεγάλος χορηγός της εθνικής μας καταστροφής. Ένα παιχνίδι στα χέρια οικονομικών νταβατζίδων που μετέτρεψαν την αλήθεια σε μεθοδική εξαπάτηση. Το δεκανίκι της πολιτικής αλητείας που θα μπορούσε να συμμαχήσει και με το διάβολο αρκεί να πετύχει το σκοπό του.

Ο ρόλος των εκπροσώπων της τέταρτης εξουσίας ήταν να καταδείξει τους ενόχους, να επικοινωνήσει την αλήθεια, να προστατεύσει την ελληνική κοινωνία από τους πολιτικούς και οικονομικούς, εγχώριους και διεθνείς καρχαρίες. Αποδείχτηκαν πιο επικίνδυνοι και πιο αποτελεσματικοί κι από τους ίδιους τους καρχαρίες…

Η είδηση, η πληροφόρηση, η αλήθεια, κρύφτηκαν επιμελώς, βγήκαν μονταρισμένες και μνημονιακά προσαρμοσμένες και καταναλώθηκαν αφειδώς από μια μάζα τηλεθεατών που δυστυχώς, αποτελούν και το βασικό ιστό της ελληνικής κοινωνίας.

Ελληνική κοινωνία: Το μεγαλύτερο (αλλά καλά σχεδιασμένο) έγκλημα που συνετέλεσαν (άλλος λίγο, άλλος πολύ) όλοι οι παραπάνω είναι η νάρκωση της ελληνικής κοινωνίας. Παρατηρούμε όλοι απαθείς την παρέλαση των πολιτικών τσαρλατάνων, χαζεύουμε στις οθόνες της τηλεόρασης τους δήθεν διαπληκτισμούς και περιμένουμε τι; 

Πιστεύει κάποιος από μας, ότι αυτό το ελάχιστο πολιτικό συνονθύλευμα έχει τα κότσια να σηκώσει το όποιο βάρος του αναλογεί; Πιστεύει κάποιος από μας ότι η σύγχρονη ελληνική διανόηση (σαν ανέκδοτο ακούγεται) θα φωτίσει το δρόμο για να περάσουμε απέναντι; Πιστεύει κάποιος από μας ότι η Δικαιοσύνη θα ξαναγίνει τυφλή; Πιστεύει κάποιος από μας ότι θα ξαναδιαβάσει ή θα ξαναδεί ειδήσεις αφιλτράριστες;

Κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμεν παντού. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο πιο γρήγορα θα ξανασηκωθούμε. Προς το παρόν είμαστε μια χώρα που επιτροπεύεται, μια χώρα που οι πολίτες της καταπίνουν ακατάπαυστα παραισθησιογόνα, μια χώρα που βασίζεται σε ηγέτες ευτελών προδιαγραφών, μια χώρα που εμπαίζεται, μια χώρα που αυτοεγκλωβίζεται στην μιζέρια και στη φτώχεια. Αυτή τη χώρα βρήκε η σημερινή κυβέρνηση κι αυτή προσπαθεί να διασώσει (αρκεί να ξεφύγει από τις ιδεοληψίες της).

Υ.Γ.: Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ποδοπατήθηκε και από τις αριστερές αντιλήψεις (δαιμονοποίηση του κέρδους, άρα υπερφορολόγηση και παροχή βοήθειας σε ευπαθείς ομάδες με… δελτίο όπως κάποτε στη Σοβιετική Ένωση) και από τις δεξιές αντιλήψεις (άκρατος νεοφιλελευθερισμός με συνταγή αθέμιτου ανταγωνισμού και καταπάτηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων). Από το ένα άκρο στο άλλο. Πολύ μακριά από το θεμιτό και το δίκαιο.

ΠΗΓΗ: https://www.poeiata.gr