ΑΡΘΡΟ του Μάκη Κασιδιάρη, Αντιπροέδρου του ΣΑΤΑ: Το μόνο όπλο που διαθέτουμε είναι η συλλογικότητα..!

Ζούμε σε μια χώρα που έπαψε να παράγει οτιδήποτε ποιοτικό. Σε κάθε επίπεδο. Λες και κάποιος την έβαλε στον αυτόματο και την οδηγεί στο πουθενά. Στο τίποτα

.

Η μιζέρια και η γκρίνια, δικαίως ή αδίκως, δημιούργησε μία γενιά Ελλήνων που όμοιά της δε νομίζω ότι υπήρξε στη νεότερη ιστορία του τόπου μας. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει πια τα αντανακλαστικά που είχε. Ούτε το πάθος, ούτε το καθαρό μυαλό. Καθένας από μας έχει φτιάξει τα δικά του όρια, τον δικό του μικρόκοσμο και δεν βγαίνει από κει για κανένα λόγο.

Και η οικογένεια του ταξί, ακριβώς στην ίδια μοίρα βρίσκονται. Επαγγελματίες θεωρούν ότι προδόθηκαν από το σύστημα, από τους πολιτικούς, από τους συνδικαλιστές, απ’ όλους και από όλα. Ένα πάζλ από άλλοθι για μια συνειδητή αποχή από κάθε συλλογική προσπάθεια. Μα αυτός δεν είναι ο σκοπός τους; Να διαλύσουν κάθε συμπαγή ομάδα που θα μπορούσε να τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, να αντιδράσει, να παλέψει, να νικήσει.

Κι εμείς νικημένοι πρώτα απ’ όλα από την οργή μας παίζουμε το δικό τους παιχνίδι. Άλλες εποχές μπροστά στον κίνδυνο γινόμασταν μια γροθιά. Σήμερα γυρίζουμε την πλάτη στον διπλανό μας.

Ναι, το ταξί περνάει κρίση. Πέστε μου όμως ένα επάγγελμα που ανθεί. Δείξτε μου κάποιον εργαζόμενο που είναι ευτυχισμένος με τη δουλειά του και τις αποδοχές του. Οι δυσκολίες της ζωής και της καθημερινότητας μας έχουν κάνει διαφορετικούς. Πριν μας αλλοιώσουν εντελώς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε μια Ελλάδα που αλλάζει. Σε μία Ελλάδα που είναι στραγγαλισμένη από τα χρέη της και αδιαφορεί για το σήμερα και το αύριο των ανθρώπων της.

Η επιβίωση μας και ως άνθρωποι και ως εργαζόμενοι εξαρτάται από το πόσο άμεσα θα προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Πόσο εύκολα θα τα κατανοήσουμε και πόσο γρήγορα θα βάζουμε τη δουλεία μας σε νέες βάσεις. Πλέον δεν είναι θέμα αντοχής, αλλά οργάνωσης. Το μόνο οχυρό που δεν έχει πέσει είναι η συλλογικότητα. Σ’ αυτό πρέπει να εστιάσουμε, με αυτό πρέπει να τους πολεμήσουμε.

Το παράδειγμα της εφαρμογής που δημιούργησε το ΣΑΤΑ είναι ενδεικτικό. Είναι το δικό μας όπλο για να αυξήσουμε το μεταφορικό μας έργο. Χρειάζεται όμως επιμονή και υπομονή. Να στηρίξουμε όλοι – ταυτόχρονα – αυτή την προσπάθεια. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και σε αυτή την αρχή χρειαζόμαστε όλοι. Κάθε μέρα πρέπει να μπαίνει και ένα λιθαράκι, να χτίζουμε έστω και από λίγο.
Αν ο καθένας από μας αδιαφορεί ή αναβάλλει για … αργότερα τη συμμετοχή του σ’ αυτόν τον αγώνα δεν έχουμε καμία τύχη.

Το ίδιο σύστημα που καταπίνει την ατομική πρωτοβουλία, που συνθλίβει τον αυτοαπασχολούμενο, τον εργαζόμενο θα έχει βρει … το επόμενο θύμα του. Συγχωρέστε με για την επανάληψη αλλά το μόνο όπλο που διαθέτουμε είναι η συλλογικότητα. Αν τους το παραδώσουμε κι αυτό, είμαστε χαμένοι….

ΠΗΓΗ: http://www.poeiata.gr/