Η κρίση μέσα από τα μάτια ενός ταξιτζή…!

Μετά από πάνω από 20 χρόνια στο τιμόνι, ένας από τους παλαιότερους εν ενεργεία ταξιτζής του Πύργου, ο Παύλος Κ., μας μιλά
για το επάγγελμα και τα προβλήματα του. Δεν είναι από τους ανθρώπους που περιμένει τη δουλειά, τη ψάχνει. 

Όταν τελείωσε τις σπουδές του ωθήθηκε να βάλει μπροστά το ταξίμετρο. «Προτίμησα να χρεωθώ να κάνω ο ίδιος κάτι δικό μου. Αναξιοκρατία υπήρχε σε όλα τα επαγγέλματα. Έκανα λοιπόν την επιλογή για κάτι δικό μου και όχι να πληρώσω κάποιον πολιτικό». Στην αρχή ξεκίνησε ως οδηγός στο ταξί του πατέρα του μέχρι να καταφέρει να συγκεντρώσει τα χρήματα να πάρει δικό του. Έτσι, με 14.000.000 τότε δραχμές πήρε μισό ταξί.


«Αγαπώ το επάγγελμα μου όσο έχει δουλειά, όχι όσο είμαι κολλημένος σε μια καρέκλα» τόνισε και εξήγησε το μείζον πρόβλημα του επαγγέλματος που όπως χαρακτηριστικά είπε είναι η μειωμένη εισπραξιμότητα. «Οι διαδρομές είναι πλέον ελάχιστες και αυτό γιατί δεχτήκαμε μέσα σε 4 μήνες 72% αύξηση όταν συνάμα ο πελάτης δεχόταν μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς! Ποιος λοιπόν θα πάρει ταξί?» είπε και συνέχισε προτείνοντας λύση. « Να γίνει πιο προσιτό το ταξί και να υπάρχει οργάνωση».


Όσον αφορά το θέμα της οργάνωσης των ταξί στο Πύργο μας διαβεβαίωσε πως υπάρχει κοινή γραμμή αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των οδηγών χωρίς αντιπαραθέσεις και κόντρες αφού παρά τις γκρίνιες και τα παράπονα που ακούγονται κατά καιρούς, στόχος όλων είναι η τοπική ανάπτυξη. Άλλωστε, με το ραδιοταξί ο ταξιτζής έχει ταυτότητα, με ότι αυτό σημαίνει για τη παρουσία και τις σχέσεις του με τους πελάτες που θα εξυπηρετήσει, ντόπιους και ξένους. Όταν ερωτήθη για τη γνώμη του για το online σύστημα μέσω tablet αποκρίθηκε: «Από τη στιγμή που απαντά ο ίδιος ο ταξιτζής στο πελάτη και έχουν άμεση επαφή είμαι αρνητικός. 

Και αυτό γιατί υπάρχουν επαγγελματίες χαμηλού μορφωτικού και ανθρωπιστικού επιπέδου δημιουργώντας άσχημη εικόνα στο πελάτη. Ταυτόχρονα, μπορεί κάποιος οδηγός θέλοντας να υπονομεύσει κάποιον άλλον οδηγό να πει ψέματα. Δεν ελέγχεται η συμπεριφορά του με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ποιότητα παροχής υπηρεσιών. Το ιδανικότερο θα ήταν να υπάρχει συνεργασία μεταξύ ραδιοταξί και online υπηρεσίας».


Κλείνοντας τη συζήτηση μας με το Παύλο και παρασυρόμενοι από τη κουβέντα προβληματιστήκαμε αρκετά και συνειδητοποιήσαμε πως… είμαστε όλοι απλήρωτοι οδηγοί ταξί σε μια κούρσα χωρίς προορισμό στον ίδιο το τόπο μας. Και το σημαντικότερο είναι πως πήραμε ένα μάθημα από το Παύλο. Να αφυπνίσουμε και να παραθέσουμε μάχη ο καθένας στο κλάδο του για ένα καλύτερο αύριο.

ΠΗΓΗ: http://amaliadanews.gr/