Γιατί λέω «ναι» στην απεργία..!

Όσοι αναγνώστες έχω την τιμή να παρακολουθούν την αρθρογραφία μου, θα γνωρίζουν ότι ανέκαθεν τασσόμουν ανοιχτά υπέρ των απεργιακών κινητοποιήσεων. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, πολύ δε περισσότερο από τότε που ξεκίνησε η μνημονιακή περιπέτεια της χώρας, συνυφασμένη με το ξεπούλημά της στους δανειστές, αντί πινακίου φακής.

Όσο είμαι υπέρ των απεργιών, που στόχο έχουν να ανακόψουν και να αποτρέψουν τη λεηλασία της χώρας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, άλλο τόσο αντίθετη είμαι στην πρακτική του κοινωνικού αυτοματισμού στον οποίον ποντάρει, με επιτυχία ομολογουμένως, κάθε μνημονιακή κυβέρνηση. Και είναι λυπηρό – αλλά δυστυχώς πραγματικότητα – ότι οι κυβερνήσεις αξιοποιούν στο έπακρο την διαχρονικά αρνητική εικόνα και δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, που σήμερα διαπιστώνει ότι έχει βγάλει τα μάτια του με τα δικά του δάχτυλα. Όμως, αρνούμαι να βάλω στην ίδια ζυγαριά το συνδικαλιστικό κίνημα με όλα τα στραβά του και τη λεηλασία της χώρας με την επακόλουθη εξαθλίωση της κοινωνίας.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι το να υποστηρίζει κανείς ανοιχτά τις απεργίες σε μια περιοχή όπως η Ρόδος, μέσα στο καλοκαίρι, είναι απολύτως αντίθετο με το κοινό αίσθημα. Ο κόσμος περιμένει να εργαστεί, περιμένει τους τουρίστες ως μάννα εξ ουρανού και το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν να αναστατωθεί για οποιαδήποτε λόγω η καλή ροή της σεζόν. Πάνω απ’ όλα ο τουρισμός. Με κάθε κόστος που θα κληθεί να πληρώσει η τοπική κοινωνία - και θα το πληρώσει – αργότερα.

Ωστόσο, ακριβώς αυτός είναι ο ορισμός του κοινωνικού αυτοματισμού. Το γνωρίζει αυτό η κυβέρνηση. Γι αυτό επιλέγει πάντα τους μήνες αιχμής για να ανοίξει τα μεγάλα ζητήματα. Καλοκαίρι είχε ανοίξει ο Ραγκούσης το θέμα των ταξί. Πάλι ο τουρισμός και η εικόνα της χώρας επιστρατεύτηκαν για να κατατροπωθούν οι απεργοί, αφού όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι στράφηκαν εναντίον τους. 

Μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις είχε ανοίξει η κυβέρνηση το θέμα της διαθεσιμότητας και των απολύσεων των εκπαιδευτικών και έστρεψε τους γονείς και την κοινωνία εναντίον τους. Βέβαια, τότε οι κινητοποιήσεις «πουλήθηκαν» εκ των έσω (για να ξέρουμε τι λέμε και για τους συνδικαλιστές). Μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση ξεπουλά τη ΔΕΗ, έχοντας επιλέξει και πάλι πολύ προσεκτικά τη στιγμή. Ήδη οι τουριστικοί φορείς αντέδρασαν και στο όνομα του τουρισμού και του κοινωνικού οφέλους, οι απεργοί επιστρατεύτηκαν. Ποιο όφελος; 

Οι επιχειρηματίες της Ρόδου που δεν θέλουν τις απεργίες, θα το καταλάβουν όταν το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος θα αυξηθεί κατακόρυφα, λόγω ξεπουλήματος της ΔΕΗ στους ιδιώτες. Αλλά τότε θα είναι αργά…

Είναι αλήθεια ότι είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε όλα, για να μη χάσουμε τους τουρίστες! Έτσι κι αλλιώς, μόνο για γκαρσόνια της Ευρώπης μας θέλουν και τίποτα περισσότερο. Αν δεν ήθελαν να έχουν επιπτώσεις στον τουρισμό, δεν θα άνοιγαν τέτοια ζητήματα καλοκαιριάτικα. Ποιός έχει λοιπόν την πραγματική ευθύνη γι αυτό που συμβαίνει; Από την άλλη, οι Γερμανοί που φοβόμαστε μην τους χάσουμε από πελάτες, είναι εκείνοι που επανακρατικοποιούν την ενέργεια και μάλιστα μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

ΥΓ 1: Το Σωματείο των εργαζομένων στον ΑΗΣ Σορωνής δεν μετέχει στην απεργία της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ. Προφανώς δεν τους ενδιαφέρει ο αγώνας των συναδέλφων τους, δεν τους ενδιαφέρει το ξεπούλημα της ΔΕΗ, δεν τους ενδιαφέρει το αύριο των νησιών, όπου το ρεύμα θα είναι πανάκριβο, ως είδος πολυτελείας. Θα ήταν καλό να εξηγήσουν τη στάση τους. Είναι θέμα “κοινωνικής υπευθυνότητας” λόγω τουριστικής περιόδου ή είναι εσωτερικό συνδικαλιστικό θέμα;

ΥΓ 2: Αφού διέταξε την επιστράτευση των εργαζομένων της ΔΕΗ ο Αντώνης Σαμαράς πήγε στο Καστελλόριζο για να γιορτάσει την επικράτηση του αυταρχισμού έναντι της δημοκρατίας σε χλιδάτο πάρτι ελληνοαμερικανού κροίσου, με συνδαιτυμόνες πάμπλουτους επιχειρηματίες. Για το καλό του νησιού και της χώρας φυσικά....

ΠΗΓΗ: http://www.proodos.net/