Η τεχνολογία την οποία ενσωματώνει χρησιμοποιεί λέηζερ και μικροκάμερες για να «καταχωρήσει» κάποιες καθιερωμένες διαδρομές (όπως, για παράδειγμα, τη διαδρομή ενός γονιού προς το σχολείο των παιδιών του), τις οποίες αργότερα «θυμάται».
Ο απώτερος στόχος του προγράμματος Oxford RobotCar UK (που χρησιμοποιεί σαν «μότο» το «Ρομποτική επιστήμη για πιο έξυπνα αυτοκίνητα»), της ομάδας του καθηγητή Πoλ Νιούμαν του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στοχεύει στην ανάπτυξη ενός συστήματος αυτόματης οδήγησης χαμηλού κόστους, που θα ξεκουράζει τον οδηγό, σε φιλοσοφία αντίστοιχη αυτής των προγραμμάτων της Google στις ΗΠΑ (η οποία πιέζει για αλλαγές της σχετικής νομοθεσίας στην Καλιφόρνια, έτσι ώστε τα οχήματά της να μπορούν να δοκιμαστούν υπό κανονικές συνθήκες).
Επί της παρούσης, η ομάδα της Οξφόρδης δοκιμάζει το όχημά της σε ειδικό ελεγχόμενο περιβάλλον στο επιστημονικό πάρκο Μπέγκμπροουκ, στο Όξφορντσαϊρ. Εκεί, οι δοκιμές δείχνουν το πώς λειτουργούν τα συστήματα πλοήγησης και ελέγχου. Αξιοσημείωτο στην όλη υπόθεση είναι το ότι το όχημα δεν βασίζεται σε σύστημα GPS, αλλά είναι «αυτόνομο», καθώς το σύστημα μπορεί να «αναγνωρίζει» το περιβάλλον του και αναλαμβάνει το τιμόνι όταν βρίσκεται σε γνώριμη διαδρομή: κοινώς, το αυτοκίνητο «μαθαίνει».
Όταν ολοκληρωθεί μία διαδρομή για πρώτη φορά, το σύστημα έχει δημιουργήσει ένα τρισδιάστατο μοντέλο. Εάν «αντιληφθεί» ότι κάνει ξανά την ίδια διαδρομή, «ρωτά» τον οδηγό (μέσω ενός iPad που έχει ενσωματωθεί στο ταμπλό) εάν επιθυμεί να αναλάβει αυτό την οδήγηση, περνώντας σε «auto drive».
Το κόστος του συστήματος υπολογίζεται γύρω στις 5.000 λίρες, αλλά ελπίζεται πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα κατεβεί στις 100, για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρέως. Το όχημα στο οποίο εγκαταστάθηκε και δοκιμάστηκε είναι ένα ηλεκτρικό Nissan Leaf.
Πέρα από τη δυνατότητα να «θυμάται» τη διαδρομή, μπορεί να ανταποκρίνεται σε «δύσκολες» καιρικές συνθήκες, όπως χιόνι και βροχή και να σταματά για τους πεζούς- και όλα αυτά χωρίς να απαιτείται η παρουσία μίας περιστρεφόμενης συσκευής λέηζερ στην οροφή, όπως στα οχήματα της Google.
Επίσης, εν αντιθέσει με τα αυτοοδηγούμενα της Google, δεν υπάρχουν μεγάλα νομικά εμπόδια όσον αφορά τη χρήση του, αρκεί να υπάρχει οδηγός με άδεια οδήγησης στο αυτοκίνητο.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του καθηγητή Νιούμαν, θα χρειαστούν γύρω στα 15 χρόνια για να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου τα συστήματα αυτόματης οδήγησης/ υποβοήθησης οδηγών θα αποτελούν κοινό φαινόμενο.
Στα επόμενα βήματα του προγράμματος ενδεχομένως να κάνουν την εμφάνισή τους περαιτέρω δυνατότητες, όπως η ανταλλαγή πληροφοριών και δεδομένων με άλλα αυτοκίνητα που συναντώνται στο δρόμο, ή μέσω Ίντερνετ ή συνδέσεων 3G και 4G με ένα κεντρικό σύστημα πλοήγησης- κάτι που θα σήμαινε πως το σύστημα θα μπορούσε να οδηγήσει το αυτοκίνητο σε όλη τη χώρα, απλά και μόνο «κατεβάζοντας» τις απαιτούμενες «οδηγίες» διαδρομών από το Ίντερνετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...