προτάσεων που θα βοηθήσει τη δουλειά μας.
Η επόμενη μέρα θα ήταν δύσκολη έτσι κι αλλιώς. Η ψήφιση του νόμου 4093/2012 μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα ακόμη δύσκολο σταυρόλεξο.
Όλα γύρω μας αλλάζουν με ρυθμούς απίστευτα γρήγορους. Δεν έχουμε πολλές επιλογές. Η θα μείνουμε αδρανείς και θα αναθεματίζουμε την κακή μας τύχη, τον α και τον β, ή θα κοιτάξουμε μπροστά.
Οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν, τις περισσότερες φορές απροειδοποίητα, αλλά αν θέλουμε να παραμείνουμε σε αυτή τη δουλειά, πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί, να προσφέρουμε όσα ή άλλοι δεν μπορούν. Κανείς δεν γνωρίζει τη μεταφορά προσώπων καλύτερα από μας. Αυτό το πλεονέκτημα πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Τις τελευταίες ημέρες , κατά την διάρκεια των Περιφερειακών Συμβουλίων αλλά και του Κλαδικού Συμβουλίου άκουσα διάφορες απόψεις για το πώς πρέπει να αντιδράσει ο κλάδος σε αυτή την δύσκολη συγκυρία η οποία συνοδεύεται και από την παρατεταμένη οικονομική κρίση.
Είναι σημαντικό, ειδικά τώρα, να σκεφτούμε τρόπους και μεθόδους που θα κάνουν το ταξί πιο ελκυστικό για το επιβατικό κοινό. Το να κλαίμε τη μοίρα μας, και να ποστάρουμε τον επικήδειο του ταξί, δεν θα μας βοηθήσει πουθενά. Όσο για τις συνδικαλιστικές αλληλοκατηγορίες περί ευθυνών ή αδράνειας κρατάω ένα χαρακτηριστικό σχόλιο συναδέλφου που αποδίδει απόλυτα την πραγματικότητα, «εδώ ο κόσμος καίγεται …».
Περισσότερο από ποτέ ο κλάδος μας χρειάζεται την ενότητα και το καθαρό μυαλό των στελεχών του. Ο καθένας από μας ας καταναλώνει φαιά ουσία για την δημιουργία προτάσεων που θα βοηθήσει τη δουλειά μας. Όλοι μπορούμε να εκτοξεύουμε κατηγορίες, όλοι μπορούμε να ρίχνουμε λάσπη, όλοι μπορούμε να παρασυρθούμε από το θυμό μας.
Μόνο που οι συνάδελφοι δεν περιμένουν αυτό από μας. Περιμένουν λύσεις και ενέργειες για να κάνουν πιο αποδοτική τη δουλειά τους, για να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους, για να πάνε με μεροκάματο στα σπίτια τους. Εκεί λοιπόν πρέπει να εστιάσουμε, όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσια .
Είναι σημαντικό, ειδικά τώρα, να σκεφτούμε τρόπους και μεθόδους που θα κάνουν το ταξί πιο ελκυστικό για το επιβατικό κοινό. Το να κλαίμε τη μοίρα μας, και να ποστάρουμε τον επικήδειο του ταξί, δεν θα μας βοηθήσει πουθενά. Όσο για τις συνδικαλιστικές αλληλοκατηγορίες περί ευθυνών ή αδράνειας κρατάω ένα χαρακτηριστικό σχόλιο συναδέλφου που αποδίδει απόλυτα την πραγματικότητα, «εδώ ο κόσμος καίγεται …».
Περισσότερο από ποτέ ο κλάδος μας χρειάζεται την ενότητα και το καθαρό μυαλό των στελεχών του. Ο καθένας από μας ας καταναλώνει φαιά ουσία για την δημιουργία προτάσεων που θα βοηθήσει τη δουλειά μας. Όλοι μπορούμε να εκτοξεύουμε κατηγορίες, όλοι μπορούμε να ρίχνουμε λάσπη, όλοι μπορούμε να παρασυρθούμε από το θυμό μας.
Μόνο που οι συνάδελφοι δεν περιμένουν αυτό από μας. Περιμένουν λύσεις και ενέργειες για να κάνουν πιο αποδοτική τη δουλειά τους, για να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους, για να πάνε με μεροκάματο στα σπίτια τους. Εκεί λοιπόν πρέπει να εστιάσουμε, όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσια .
Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Η κοινωνία αλλάζει, οι άνθρωποι αλλάζουν. Η επόμενη μέρα πρέπει να μας βρει, πίσω από το τιμόνι αλλά μπροστά από τις εξελίξεις. Όποιοι κι αν είναι οι κανόνες του παιχνιδιού, πάλι εμείς να είμαστε οι πρωταγωνιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε την άποψή σου...