ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ,κ. Γ.Ν. ΡΑΓΚΟΥΣΗ, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «REAL NEWS» ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Β. ΣΚΟΥΡΗ

 Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη του υπουργού στη Real.

14/08/2011


ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

14 Αυγούστου 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ

κ. Γ.Ν. ΡΑΓΚΟΥΣΗ

ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «REALNEWS»

ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Β. ΣΚΟΥΡΗ

  Τα δυο μεγάλα κόμματα δεν εμφανίστηκαν ενωμένα στη στάση τους απέναντι στην απεργία και στη δική σας πολιτική. Τι σηματοδοτεί η στάση αυτή;

  Κατ’αρχάς, δεν πρόκειται για προσωπική μου πολιτική. Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων συνιστά κορυφαία επιλογή της κυβέρνησής μας, προγραμματική μας δέσμευση και πάνω απ΄όλα εθνική ανάγκη για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση, την τόνωση της απασχόλησης και την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Ασφαλώς, θα ήμουν ο τελευταίος που θα προσπαθούσα να συγκαλύψω ότι όντως καταγράφηκαν διαφορετικές προσεγγίσεις που εκφράζουν συχνά θεμελιώδεις διαφορές για πολιτικές αξίες και ιεραρχήσεις, ακόμα - θα έλεγα - και εκφράζουν μια διαφοροποίηση ανάμεσα σε δυο διαφορετικές πολιτικές γενιές. Καμία σημασία δεν έχουν, όμως, αυτά μπροστά στο ότι εμφανίστηκε ισχυρή στο προσκήνιο η φωνή της κοινωνίας: αυτή αξιώνει τη σύγκρουση με κάθε κατεστημένο άδικων προνομίων, με κάθε ολιγαρχική νοοτροπία και ζητεί να σπάσουμε τα δεσμά που καθηλώνουν τη χώρα. Αυτή η κοινωνική πλειοψηφία ένωσε τον κόσμο του τουρισμού, που υπέστη τις συνέπειες απαράδεκτων ενεργειών των ιδιοκτητών ταξί και ο οποίος, αντί να ζητήσει υποχωρήσεις και συμβιβασμούς από εμάς, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, αξίωσε επιτέλους κυριολεκτική απελευθέρωση. Ένωσε μαζί με το μέσο πολίτη που αξιώνει αναβαθμισμένες υπηρεσίες τα έως τώρα θύματα του παλαιού καθεστώτος, τους οδηγούς των ταξί, που απαίτησαν να σταματήσει ο εργασιακός μεσαίωνας της ανασφάλιστης μαύρης εργασίας στον κλάδο τους, για να αποκτήσουν επιτέλους και αυτοί δίκαιες ευκαιρίες προκοπής. Αυτή η νέα κοινωνική πλειοψηφία συνιστά ελπίδα για την χώρα.

  Αν το πολιτικό σύστημα δεν υιοθετήσει το αίτημα της κοινωνίας για απελευθέρωση και πραγματικές μεταρρυθμίσεις, τι θα γίνει, κύριε υπουργέ;

  Στη Δημοκρατία, όταν το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να εκφράσει την κοινωνία, αυτό που αλλάζει δεν είναι η κοινωνία και οι απαιτήσεις της, είναι το κομματικό σύστημα και το προσωπικό που το εκπροσωπεί. Έτσι, το κομματικό σύστημα καλείται να εκφράσει τις σύγχρονες ανάγκες, να δώσει τη μάχη για το μέλλον και όχι μια μάχη οπισθοφυλακής για τη συντήρηση προνομίων του παρελθόντος. Γι΄αυτό η μάχη της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων έχει εύστοχα αποκληθεί «η πολιτική μάχη της γενιάς μας». Η σκοτεινή πλευρά της μεταπολίτευσης, καθώς απέρχεται, ανθίσταται και οξύνει. Αλλά απέρχεται.

  Τελικά, με τη μεταρρύθμιση που θα φέρεται για τα ταξί, θα δοθούν νέες άδειες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη; Και πράγματι, το θέμα είναι να κυκλοφορήσουν στους δρόμους νέα ταξί, όταν αυτά που κυκλοφορούν τώρα είναι χωρίς δουλειά;

  Όταν λέμε απελευθέρωση, εννοούμε απελευθέρωση. Με κανόνες, διαφάνεια και δικαιοσύνη. Όσο, δε, αφορά το επιχείρημα του κορεσμού, όπου και εάν αυτός είναι πραγματικός –και κριτήριο είναι το εξυπηρετούμενο κοινό και όχι οι ιδιοκτήτες- αυτό το ίδιο εμπεριέχει την σοφιστεία και την επιπολαιότητα του επιχειρήματος: γιατί ποιος θα ήθελε να επενδύσει κεφάλαια, να προβεί σε έξοδα και να αναλώσει τη ίδια του την εργασία σε ένα κορεσμένο χώρο, που δεν έχει να του προσφέρει τίποτα; Δεν μένουμε εκεί, βέβαια. Θα υπάρξουν κανόνες, κανόνες όμως απελευθέρωσης και όχι προσχήματα ή πληθυσμιακά τεχνάσματα, όπως ζητούν οι ιδιοκτήτες ταξί, για να μην αλλάξει τίποτα.

  Δεν σας ζητώ τις θέσεις σας. Ένα περίγραμμα, όμως, θα μας δώσετε;

  Έχουμε δεσμευθεί για ένα πλαίσιο με τρείς πτυχές:

- Υπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, που είναι η ανάπτυξη και η απασχόληση- ανάπτυξη που απαιτεί αναβαθμισμένες υπηρεσίες ταξί, αλλά και νέες μορφές υπηρεσιών που έχει ανάγκη ο τουρισμός.

- Καθεστώς μηδενικής ανοχής στη φοροδιαφυγή – που είναι όρος δημοσιονομικής επιβίωσης της χώρας.

- Κανόνες κοινωνικής δικαιοσύνης, ίσες ευκαιρίες για όλους, όχι κρατική προστασία άδικων προνομίων.

  Αλήθεια, με τον κ. Σαμαρά γιατί τα βάλατε; Εξ αρχής ζητούσε να μην υπάρξουν αποκλεισμοί δρόμων και λιμανιών και εν συνεχεία ζήτησε να σταματήσουν αμέσως οι κινητοποιήσεις…

  Χωρίς την κάλυψη και την ενθάρρυνση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ποτέ δεν θα μπορούσε ο πρόσφατα διορισμένος από τον κ. Σαμαρά επικεφαλής του Συνδικαλιστικού της Νέας Δημοκρατίας να αθετήσει τη συμφωνία διαλόγου στην οποία οι ιδιοκτήτες είχαν καταλήξει με το υπουργείο. Σας υπενθυμίζω δε ότι, ενώ στις 13 Ιουλίου υπέβαλαν τις προτάσεις τους γραπτώς, δυο μέρες μετά ξεκίνησαν απρόκλητα και αναιτιολόγητα την απεργία τους, πριν καν το υπουργείο τους απαντήσει. Μια απεργία η οποία πήρε διαστάσεις ακραίας αντικοινωνικής συμπεριφοράς και καθ’όλα απαράδεκτων μεθόδων, που καταδικάστηκαν από τη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Τα άλλα είναι παιδαριώδεις προφάσεις εν αμαρτίαις. Και δυστυχώς, ο κ. Σαμαράς προσωποποιεί με τον πιο αυθεντικό τρόπο την πελατειακή και συντεχνιακή αντίληψη της πολιτικής.

  Πολλοί υποστηρίζουν πως το νομοσχέδιό σας δύσκολα θα περάσει από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, αν δεν βάλετε πληθυσμιακά κριτήρια. Σας ανησυχεί το ενδεχόμενο; Θα πάτε κόντρα στους βουλευτές σας;

  Τονίζω για άλλη μια φορά ότι ο νόμος που οι Έλληνες βουλευτές ψήφισαν προβλέπει από τις 2 Ιουλίου την απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων. Άρα, είναι προφανές και αδιαμφισβήτητο ότι το άνοιγμα του επαγγέλματος του ταξί μέσα στο καλοκαίρι δεν ήταν προσωπική μου απόφαση, αλλά ρητή πρόβλεψη του νόμου που υπερψηφίστηκε στη Βουλή από τον Φεβρουάριο του 2011. Ένας νόμος ο οποίος προβλέπει απελευθέρωση και όχι προστασία κάποιων σημερινών αδικαιολόγητων προνομιών. Εξαίρεση, σύμφωνα με τον ίδιο νόμο, μάλιστα, από τη απελευθέρωση προβλέπεται μόνο για λόγους επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι προφανές ότι επιτακτικό δημόσιο συμφέρον συνιστά η απελευθέρωση με κανόνες, που θα ενισχύσει την ανάπτυξη και την απασχόληση με όρους διαφάνειας, και όχι η διατήρηση ενός καθεστώτος κλειστής και μαύρης αγοράς. Και στη Βουλή, που ότι γράφει δεν ξεγράφει, όπως πάντα, όλοι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, πρωτίστως απέναντι στη κοινωνία.

  Προβλέπετε έκτακτες πολιτικές εξελίξεις; Πολλοί υποστηρίζουν πως οι εκλογές μπορεί να είναι η βαλβίδα που θα εκτονώσει τη λαϊκή πίεση…

  Η επιβίωση της χώρας εξαρτάται από τη απαρέγκλιτη υλοποίηση των αλλαγών που έχει ανάγκη ο τόπος. Πρέπει, επιτέλους, να σταματήσουν οι φοβικές και ενοχικές προσεγγίσεις και η αναξιοπρεπής υπεκφυγή ότι η τρόικα μας επιβάλλει αυτά που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οφείλουμε να κάνουμε για να πάψουμε να είμαστε μια ελλειμματική, κατάχρεη και άρα εξαρτημένη χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας. Η διάσωση και η αναπτυξιακή επανεκκίνηση της χώρας περνά από τον ανηφορικό και δύσκολο δρόμο που βαδίζουμε και ο οποίος, προφανώς, δεν πρόκειται να ανακοπεί ή να αλλάξει από τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Και την επόμενη ημέρα, ο ανήφορος θα είναι εκεί, απλώς εμείς θα έχουμε χάσει χρόνο και δυνάμεις. Άρα, απαιτείται ένταση της προσπάθειας, πίστη και ευλαβική προσήλωση στους εθνικούς στόχους και όχι εκλογές.

  Ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Ν.Δ. βλέπετε;

  Είναι προφανής μια διαρκώς κλιμακούμενη δυσαρμονία μεταξύ της κοινωνικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας και της σημερινής της ηγεσίας. Απέναντι στην παρωχημένη συντεχνιακή πολιτική του κ. Σαμαρά υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις που πρόσκεινται παραδοσιακά στο χώρο της Κεντροδεξιάς, οι οποίες επιτέλους ζητούν τη μετάβαση της χώρας σε μια νέα εποχή, που θα αφήσει πίσω τη σκοτεινή πλευρά της μεταπολίτευσης. Και με αυτές τις δυνάμεις συνομιλούμε και οφείλουμε να συνομιλούμε διαρκώς.

  Το γερμανικό μοντέλο, με τις μονοεδρικές περιφέρειες και τη λίστα, υπήρξε προεκλογική και μετεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, πάντως, οι αντικαταστάτες σας μιλούν για ολιγοεδρικές περιφέρειες. Αλλάξατε μοντέλο; Και αν ναι, συμφωνείτε;

  Το περίφημο «βαρέλι» μέσα στο οποίο πέφτουν οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πάψει να είναι ο «πίθος των Δαναϊδων» μόνον όταν θα χτυπήσουμε «την ρίζα της συμφοράς». Και αυτή είναι το πελατειακό κράτος, ένα κομματικό σύστημα βολεμένο στον κρατισμό και καθηλωμένο από μικρά και μεγάλα ολιγαρχικά συμφέροντα και συντεχνιακές νοοτροπίες. Η πρόταση μας για το εκλογικό σύστημα, που κατ’επανάληψη έχει αναφερθεί προεκλογικά και μετεκλογικά από τον πρωθυπουργό και όλους μας και αποτελεί κορυφαία δέσμευσή μας, θέλει να θωρακίσει την αυτονομία του πολιτικού συστήματος και να οικοδομήσει εκ του μηδενός μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία.

  Ορισμένοι επιμένουν πως κάποιοι συνάδελφοί σας, μετά τον ανασχηματισμό, θέλουν να κλείσουν τους λογαριασμούς μαζί σας…

  Επιτρέψτε μου να σας πω ειλικρινά πως δεν νιώθω ότι έχω αφήσει ανοικτούς λογαριασμούς, ούτε ως Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ούτε με τις πολιτικές κανόνων και όχι εξαιρέσεων που ασκήσαμε στο Υπουργείο Εσωτερικών. Ούτε στις ευρωεκλογές , ούτε στις εθνικές εκλογές, ούτε στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι μοναδικοί ανοικτοί λογαριασμοί που εγώ έχω, όπως και κάθε μέλος αυτής της κυβέρνησης, είναι με τα αδυσώπητα προβλήματα με τα οποία είναι αντιμέτωπη η κοινωνία και θα είναι αύριο τα παιδιά μας.

  Σας στεναχωρεί, αλήθεια, που δεν ολοκληρώσατε το έργο σας στο υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης;

  Υπάρχει η εντολή του ελληνικού λαού στις εκλογές, οι προγραμματικές δεσμεύσεις της παράταξης και οι πολιτικές αποφάσεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Αυτές υπηρέτησα, με την ακλόνητη πεποίθηση ότι πρόκειται για πολιτικές αρχών και κανόνων όχι για μικρο-διευθετήσεις και μικρο-εξυπηρετήσεις, και – κυρίως - ότι συνιστούν οξυγόνο για την πολιτεία μας και προϋπόθεση επιβίωσης για τη χώρα. Ο νόμος για την απόλυτη, για πρώτη φορά, αξιοκρατία στις προσλήψεις, με τις οποίες καταργήθηκε απόλυτα και ολοκληρωτικά η δυνατότητα κάθε είδους ρουσφετολογικής πρόσληψης, ο νόμος για την ανάδειξη των διευθυντικών στελεχών του Δημοσίου, με τη θεσμοθέτηση του ΕΙΣΕΠ, η απόλυτη διαφάνεια στο δημόσιο με τη «Δι@ύγεια» αποτέλεσαν αποφασιστικά βήματα. Ακολούθησαν ο πρώτος νόμος για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η καθιέρωση του 40ωρου στο Δημόσιο, η μείωση 130.000 μισθοδοτούμενων, με την οποία διασφαλίστηκαν οι θέσεις εργασίας, ο «Καλλικράτης» αλλά και οι άλλες μεταρρυθμίσεις που δρομολογήθηκαν, π.χ., για το νέο πειθαρχικό δίκαιο ή τη ριζική αλλαγή τα οικονομικά των κομμάτων και στο «πόθεν έσχες» των πολιτικών. Όλες αυτές οι πολιτικές αρχών συνθέτουν μια πολιτική ανόρθωσης της ελληνικής πολιτείας και ρήξης της με την απαξίωση, την αναποτελεσματικότητα και την αναξιοπιστία.

Πηγή: http://www.yme.gov.gr